სახელმწიფო მთარგმნელობითმა ცენტრმა გამოსცა „უნგრული ეტიუდები“, სადაც თავმოყრილია წერილები და სტატიები იმ უნგრელი კორიფეებისა და მეცნიერების ცხოვრების შეახებ, რომელთაც განსაკუთრებული წვლილი შეიტანეს თურქული იდეის გავრცელებასა და განმტკიცების საქმეში. წიგნი, რომელიც გამოჩენილი პროფესორის ვილაიეთ გულიევის ხელდასხმით გამოიცა, შედგება ისეთი საინტერესო წერილებისგან, როგორებიცაა „ჰუნ-თურქების ყრილობა და თურქული იდეა უნგრეთში“, „მეცნიერი, რომელმაც უნგრელებს თავიანთი თავი გააცნო“, „უნგრულ თურქოლოგიაში მეორე კაცი“, თურქული სამყაროს ელჩი ბუდაპეშტში“, ‘ევროპული თურქოლოგიის ბოლო მაჰიკანი“, და „უნგრული პროზის თვალსაჩინო თურქული ეპოსი“. იგი საინტერესო თავებადაა დაყოფილი და ფრიად საგულისხმო ფაქტებზე დაყრდნობით ასახავს უნგრელებისა და თურქების სულიერ სიახლოვეს.

წინასიტყვაობის ავტორია ვილაიეთ გულიევი, რედაქტორი კი ირადე მუსალია.

წინასიტყვაობა

როცა აზერბაიჯანის სახელმწიფო მეთაურის ბრძანებით უნგრეთში ელჩად დავინიშნე, ვერც კი წარმოვიდგენდი, რომ ცენტრალური ევროპის ამ ქვეყანაში თერთმეტი წელი დავრჩებოდი და ეს დრო წელი ასე შეუმჩნევლად გავიდოდა. ბუდაპეშტში 2010 წლის 5 ივნისს ჩავედი. თერთმეტი წლის, ორი თვისა და ხუთი დღის შემდეგ დავტოვე უნგრეთის დიდებული დედაქალაქი. ანუ ცხოვრების საკმაოდ დიდი პერიოდი მეგობარ ქვეყანაში გავატარე.

ბუნებრივია, არსებობს სხვადასხვა მიზეზი, რის გამოც წლები ერთმანეთს შეუმჩნევლად ენაცვლებიან და კოსმოსური სისწრაფით მიედინებიან. ამას პირველ რიგში განაპიეობებს ურთიერთგაგებისა და თანამშრომლობისა აუცილებელი ატმოსფერო, რაც დიპლომატიურ საქმიანობას ჰაერივით სჭირდება. ქვეყნისა და ხალხის კეთილგანწყობა, საინტერესო ადამიანებთან კონტაქტი, ახალი მეგობრები, მოგზაურობის შესაძლებლობები და ა.შ. ეს ფაქტორები უთუოდ დიდ გავლენას ახდენს დროის შეუმჩნეველ მსვლელობაზე. და ბოლოს, სამეცნიერო და ლიტერატურულ-მხატვრული შემოქმედებით დაკავებულთათვის თემატური, ისტორიული ურთიერთობებისა და თანამშრომლობის თვალსაზრისით ყოველ ახალ ქვეყანაში სულ სხვა ჰორიზონტები იხსნება.

იმ ექვსი წლის განმავლობაში, როცა პოლონეთში ელჩის თანამდებობაზე გავატარე, ქვეყნის არქივებიდან და ბიბლიოთეკებიდან შეგროვებულ მასალებზე დაყრდნობით, რომელთა უმეტესობა პირველად მოხდა სამეცნიერო სივრცეში, მოვამზადე და გამოვეცი ისეთი წიგნები, როგორებიცაა „პოლონეთში აზერბაიჯანული პოლიტიკური ემიგრაციის მემკვიდრეობიდან. 1930-იანი წლები" (თურანი, 2010; რუსულად), "პოლონელი თათრები აზერბაიჯანში" (თურანი, 2011; რუსულად), "გენერალი მასეი სულკევიჩი" (ვარშავა, 2018; პოლონურად), "პოლონელები აზერბაიჯანის დემოკრატიულ რესპუბლიკაში" (ვარშავა , 2018; პოლონურად), ასევე მოვამზადე და გამოვაქვეყნე მრავალი სტატია.

საქმე იმაშია, რომ თავის დროზე, აზერბაიჯანის მსგავსად, პოლონეთიც იქნა ოკუპირებული და რუსეთს შეუერთდა, რამაც თავის მხრივ, ჯერ კიდევ მე-19 საუკუნის დასაწყისიდან ხელი შეუწყო ორ ქვეყანას შორის ურთიერთობების განვითარებას. დიდი პოლონური თემი არსებობდა იმ დროს „ცხელი ციმბირად“ წოდებულ კავკასიასა და ბაქოში. აზერბაიჯანის დემოკრატიული რესპუბლიკის დაცემის შემდეგ პოლონეთი იქცა აზერბაიჯანული პოლიტიკური ემიგრაციის ერთ-ერთ ცენტრად, რომელსაც ხელმძღვანელობდა მოჰამედ ამინ რასულზადე. ანუ აქედან მოყოლებული ამ ქვეყანაში გაჩნდა მრავალი თემა, რომელიც უკავშირდებოდა ჩვენს ისტორიას, სოციალურ-პოლიტიკურ აზრსა და კულტურას. მხოლოდ მუშაობის სურვილი და საამისო დრო იყო საჭირო...

                                                                                                                                    (გაგრძელაბა წიგნში - „უნგრელი თურქები“)

წიგნი უახლოეს დღეებში შეგიძლიათ შეიძინოთ ქვემოთ ჩამოთვლილ მაღაზიებში:

“Libraff”-ი

“Kitabevim.az”-ი

“Akademkitab”-ი

წიგნის სახლი “Akademiya”

“Baku Book Centre”-ი

წიგნის სახლი  “BookZone” 

წიგნის სახლი “Çıraq”-ი

წიგნის სახლი  “Çinar”

აზერბაიჯანის რესპუბლიკის პრეზიდენტის საქმეთა სამმართველოს წიგნის სახლი

აზერბაიჯანის ენების უნივერსიტეტის სავაჭრო ჯიხური