Gi de Mopassan

 "Ailə"

(hekayə)

Tərcümə: Sevil Gültən (Nuriyeva)

*  *  *

Mən 15 ildən bəri görmədiyim köhnə dostum Simon Radevini görməyə gedirdim.

*  *  *

Hələ də başa aça bilmirəm necə oldu ki, belə balaca, heç bir fərli xarakteri olmayan (?),  gözləri heç nə ifadə etməyən, o yaşda olan minlərlə qızdan heç nə ilə fərqlənməyən bu qız oxumuş, ağıllı, cavan oğlanın ürəyini ovladı (?).

*  *  *

Onun gözləri yenə də işıqlı idi, gözlərindən sevinc yağır, ziyalı, oxumuş bir insanın gözlərinə bənzəmirdi.

*  *  *

Qoca kişiyə sup gətrdilər, lakin  o supu yeməkdən imtina etdi. Amma qoca kişi sağlamlığı üçün supu içməyə məcbur idi, qulluqçu oğlan supu zorla da olsa onun  boğazına tökür, qoca isə ağzına tökülənləri geri qaytarır, supu udmaq istəmirdi.

*  *  *

 Kişi yeməklərin iyini hiss edəndə, yeməyə baxanda, parça salfetin üstünə ağzından tüpürcək axanda uşaqlar gülürdülər (?).

*  *  *

 Heç bir səs eşitmədim, yalnız çox uzaqdan gələn quş səsi eşitdim (?).