Page 185 - "Xəzər"
P. 185
tta hiss belə eləmir. Bu qadının üzərin- Leysanöncəsi ağır yağış damlaları Ta- 185
də onun hökmü yoxdu, ancaq ötən za- lans kilsəsinin yanından burulub keçən 2017
manlarda xoşbəxtlik çox yaxında idi: o darısqal yolun tozunu döyəcləyirdi; bir
zaman Mariya düşünürdü ki, onu sevir. fəhlə velosipeddə onları ötüb keçirdi; az- Fransua Moriak. Sevgi səhrası
Raymon bunu bilmirdi, çünki hələ uşaq ca sükana sarı əyilmişdi, böyründən asıl-
idi, qadının ona işarə etməsi lazım idi, mış kətan kisədə bir butulka görünürdü.
ondan nə gözlədiyinə eyham vurmalıydı: Ağacların tozlu yarpaqları bir udum su-
Onda Mariyanın istəyinə uyğun olaraq, dan ötrü uzanmış əllərə oxşayırdı...
oğlan ona yavaş-yavaş yaxınlaşacaqdı.
Çünki Raymon bunu bacarırdı, lazım olan- – Xahiş edirəm, ərimi bura gətirin. O,
da həddini bilirdi. Bu qadın onda həzzin çox içə bilmir. Gərək qoymayam, alkoqo-
şirinliyini duyardı... İndi artıq çox gecdi, la qəti dözümü yoxdu.
görəsən, doğrudanmı zaman-zaman gözlə-
məlidilər ki, tale onları yenidən tramvay- Raymon ayağa durdu və özünü
da bir araya gətirsin? Raymon gözlərini güzgüdə görüncə dəhşətə gəldi. Nəyə
qaldırıb güzgüdə özünə baxdı: gənclik görə o, cavan qalmalıdı? Hələ arxayın
keçirdi, solğunluq əlamətləri görünməyə ola bilərdi ki, onu sevənlər olacaq, amma
başlamış, sevilmək zamanı keçmiş, sev- artıq seçim etməyə ehtiyac yoxdu. Keçib
mək vaxtı çatmışdı. O, əlini Mariya Kros- gedən insan baharının təravətini saxla-
sun əlinin üstünə qoydu: yanlar üçün hər şey mümkündü. Raymon
fikirləşdi: beş il də keçsəydi, bəlkə, xoş-
– Tramvayı xatırlayırsız? bəxtliyi dadmağa başlardı. Bilirdi ki, gənc-
Qadın çiyinlərini çəkdi, ona sarı çev- liklərinin çiçəklənən çağında kişilərin qa-
rilmədən, meydan oxuyurmuş kimi soruş- dındakı sevgisizliyə, cürbəcür vərdişlərə
du: və vicdan əzabına qalib gəlməyə gücləri
– Hansı tramvayı? – Dərhal da o, ca- çatır. Belə ki, onun cavan qalması indi bu
vab verməyə macal tapmasın deyə əlavə qadın üçün maraqlı deyil. O, indi özünü
elədi: – Cənab Larusselin arxasınca ge- silahsız kimi hiss edirdi, güzgüdə özünə
dib onun paltosunu götürsəydiniz, lütf et- elə baxırdı ki, sanki döyüşöncəsi sındırıl-
miş olardınız, yoxsa buradan çıxa bilmə- mış qılıncına baxır.
yəcəyik.
O sanki eşitmədi. “Hansı tramvayı?” – Yaxşı, mən özüm gedərəm. Onu
soruşanda Mariya hiylə işlədirdi. Raymon orada içirdirlər... Evə necə aparacam?
istədi deyə ki, üzləri daş kömür tozundan İlahi, bu nə rüsvayçılıqdı!
qaralmış, oturduqları yerdəcə mürgü döyən
o kasıb adamların arasında, birinin yor- – Bertran sizi burada, mənim yanım-
ğun əlindən qəzetin sürüşüb düşdüyü, da, atasını da piştaxtanın arxasında
başıaçıq bir qadınınsa oxuduğu romanın görsəydi, nə deyərdi?
davamı olan jurnalın növbəti buraxılışını
işığa tutaraq dodaqlarını dua oxuyurmuş – Başa düşərdi, o, hər şeyi anlayır.
kimi tərpətdiyi o tramvayda üzbəüz əy-
ləşdikləri həmin anlardan qiymətli mə- ***
qamlar ömürlərində heç vaxt olmayıb. Bu an piştaxtanın yanında ağırbədənli
adamın yerə dəyməsiylə səs-küy qalxdı.
Raymon irəli atıldı, aşmış kətilə ayaqları
ilişmiş, qana boyanmış titrək əlində çilik-
də onun hökmü yoxdu, ancaq ötən za- lans kilsəsinin yanından burulub keçən 2017
manlarda xoşbəxtlik çox yaxında idi: o darısqal yolun tozunu döyəcləyirdi; bir
zaman Mariya düşünürdü ki, onu sevir. fəhlə velosipeddə onları ötüb keçirdi; az- Fransua Moriak. Sevgi səhrası
Raymon bunu bilmirdi, çünki hələ uşaq ca sükana sarı əyilmişdi, böyründən asıl-
idi, qadının ona işarə etməsi lazım idi, mış kətan kisədə bir butulka görünürdü.
ondan nə gözlədiyinə eyham vurmalıydı: Ağacların tozlu yarpaqları bir udum su-
Onda Mariyanın istəyinə uyğun olaraq, dan ötrü uzanmış əllərə oxşayırdı...
oğlan ona yavaş-yavaş yaxınlaşacaqdı.
Çünki Raymon bunu bacarırdı, lazım olan- – Xahiş edirəm, ərimi bura gətirin. O,
da həddini bilirdi. Bu qadın onda həzzin çox içə bilmir. Gərək qoymayam, alkoqo-
şirinliyini duyardı... İndi artıq çox gecdi, la qəti dözümü yoxdu.
görəsən, doğrudanmı zaman-zaman gözlə-
məlidilər ki, tale onları yenidən tramvay- Raymon ayağa durdu və özünü
da bir araya gətirsin? Raymon gözlərini güzgüdə görüncə dəhşətə gəldi. Nəyə
qaldırıb güzgüdə özünə baxdı: gənclik görə o, cavan qalmalıdı? Hələ arxayın
keçirdi, solğunluq əlamətləri görünməyə ola bilərdi ki, onu sevənlər olacaq, amma
başlamış, sevilmək zamanı keçmiş, sev- artıq seçim etməyə ehtiyac yoxdu. Keçib
mək vaxtı çatmışdı. O, əlini Mariya Kros- gedən insan baharının təravətini saxla-
sun əlinin üstünə qoydu: yanlar üçün hər şey mümkündü. Raymon
fikirləşdi: beş il də keçsəydi, bəlkə, xoş-
– Tramvayı xatırlayırsız? bəxtliyi dadmağa başlardı. Bilirdi ki, gənc-
Qadın çiyinlərini çəkdi, ona sarı çev- liklərinin çiçəklənən çağında kişilərin qa-
rilmədən, meydan oxuyurmuş kimi soruş- dındakı sevgisizliyə, cürbəcür vərdişlərə
du: və vicdan əzabına qalib gəlməyə gücləri
– Hansı tramvayı? – Dərhal da o, ca- çatır. Belə ki, onun cavan qalması indi bu
vab verməyə macal tapmasın deyə əlavə qadın üçün maraqlı deyil. O, indi özünü
elədi: – Cənab Larusselin arxasınca ge- silahsız kimi hiss edirdi, güzgüdə özünə
dib onun paltosunu götürsəydiniz, lütf et- elə baxırdı ki, sanki döyüşöncəsi sındırıl-
miş olardınız, yoxsa buradan çıxa bilmə- mış qılıncına baxır.
yəcəyik.
O sanki eşitmədi. “Hansı tramvayı?” – Yaxşı, mən özüm gedərəm. Onu
soruşanda Mariya hiylə işlədirdi. Raymon orada içirdirlər... Evə necə aparacam?
istədi deyə ki, üzləri daş kömür tozundan İlahi, bu nə rüsvayçılıqdı!
qaralmış, oturduqları yerdəcə mürgü döyən
o kasıb adamların arasında, birinin yor- – Bertran sizi burada, mənim yanım-
ğun əlindən qəzetin sürüşüb düşdüyü, da, atasını da piştaxtanın arxasında
başıaçıq bir qadınınsa oxuduğu romanın görsəydi, nə deyərdi?
davamı olan jurnalın növbəti buraxılışını
işığa tutaraq dodaqlarını dua oxuyurmuş – Başa düşərdi, o, hər şeyi anlayır.
kimi tərpətdiyi o tramvayda üzbəüz əy-
ləşdikləri həmin anlardan qiymətli mə- ***
qamlar ömürlərində heç vaxt olmayıb. Bu an piştaxtanın yanında ağırbədənli
adamın yerə dəyməsiylə səs-küy qalxdı.
Raymon irəli atıldı, aşmış kətilə ayaqları
ilişmiş, qana boyanmış titrək əlində çilik-
