Page 182 - "Xəzər"

O, ağır sükuta qapılmaqla Raymon- yini bilmir, sonra dedi: – Hə, yəqin, o əh-

dan qopmaq istəsə də, deyəsən, dünya- valatı nəzərdə tutursuz... məncə, elə bir

da hələ də onun xanım Larussel kimi ta- şey olmayıb ki, üzrxahlıq edəsən, o vaxt-

nındığını bilməyən (özü də bordolu ola- lar sadəcə ağılsız idim. Sizin o yeniyet-

ola) birisi olduğuna görə heyrətlənmişdi. məlik çağınızı ciddiyə almaq olmaz! Bu

Raymon uzun illər Bordoda yaşamadı- gün mənimçün o hadisənin heç bir mə-

ğıyla özünə bəraət qazandıranda Mariya nası yoxdu! Elə şeylərdən indi çox uza-

dayana bilməyib əhd etdiyi sükutu poz- ğam.

du: xanım Larussel müharibədən sonrakı Şübhəsiz, Raymon onu qıcıqlandır-

il bu addımı atmağa qərar veribmiş... Әri mışdı, ancaq düşündüyü qədər də yox.

uzun müddət oğluna görə tərəddüd edir- Olub-keçənləri xatırladan hər şey Mariya

miş... Krossda nifrət yaratsa da, Raymonla bağlı

– Ancaq Bertran tərxis olan kimi məni hadisə indi ona gülməli görünürdü. Daha

nikah bağlamağa razı saldı. Mən təkid et- çox ondan narahat idi ki, intihara cəhd et-

mədim – daha yüksək amala görə güzəş- məsini Raymon bilir, yoxsa yox... Yox,

tə getdim... bilsəydi, indi sırtıqlıq edər, özünü belə tə-

182 Mariya əlavə elədi ki, Bertran olma- vazökar aparmazdı.

saydı, Bordoda qalıb yaşamaq istəyərdi: – O zaman özümə qapılmışdım, boş
2017 – O, Politexnikdə oxuyur, cənab La- şeylərə də baş qoşurdum. İndi isə elə bi-

russel ayda iki həftə burada olur, yəni oğ- lirəm, siz mənimlə hansısa başqa bir qa-

lanın ailəsi, evi var... dın barəsində danışırsız.

Birdən səmimiyyətlə içini açıb- O bilirdi ki, qəzəb, nifrət sevginin da-

tökdüyünə görə utandı; təzədən özünə vam etməsini bildirir; bunları Mariyanın

qəribə bir görkəm verib soruşdu: içində oyada bilibsə, deməli, ümid var;

– Sevimli həkimimiz necədi? Həyat amma bir vaxtlar belə rəzillik edib özünü

bizi ən mehriban dostlarımızdan aralı sal- alçalmış saydığı üçün Raymon indi onda

dı... yalnız qıcıq, utanc yaradırdı. Qadın bir

Sanki görüşlərinə şad idi! Ancaq Ray- qədər istehzalı tərzdə dedi:

Fransua Moriak. Sevgi səhrası mon onun sözündən tutub deyəndə ki, – Siz o cür ağılsızlıqların mənim hə-

“yeri gəlmişkən, atam Parisdə, “Qrand yatımda hansısa rol oynayacağını güman

Hotel”dədi, çox sevinər...” – Mariya dər- edirdiz?

hal üzünü yana çevirib özünü eşitməzliyə Raymon o hadisələrin öz həyatında

vurdu. Raymon onu əsəbiləşdirmək, içi- rol oynadığını deyərək, özünə etmədiyi

nin hirsini oyatmaq istəməsə də, nəha- bir etirafı, nəhayət, dilinə gətirdi. Şübhə

yət, özündə güc tapıb ağrılı mövzuya to- etmirdi ki, yeniyetməlik illərində baş ver-

xundu: miş həmin başıbəlalı əhvalat öz möhürünü

– O ədəbsiz hərəkətimə görə incimi- bütün taleyinə vurub; indi Mariya Kros-

siz, eləmi? Mən sadəcə qaba bir oğlan sun həlim səsini dinlədikcə əzab çəkirdi:

uşağıydım, həm də çox sadəlövh! Deyin – Bertran əbəs yerə demir ki, əsl hə-

ki, daha məndən incik deyilsiz! yatı 25–30 yaşdan sonra yaşayırsan.

– Nəyə görə inciməliydim axı? – Özünü Raymon, qarışıq da olsa, hiss edirdi

elə apardı ki, guya söhbətin nədən getdi- ki, belə deyil, yəni sonrakı vaxtlarda hə-