Page 190 - "Xəzər"

Onlar Zəfər tağının yanından ötdülər; – Vəziyyətini düzəldən kimi evlən, oğ-

qara şose Yelisey çölünün solğun ağac- lum.

ları arasıyla sanki Erebdəki1 çay kimi axıb Raymon bu sözlərə qəhqəhə çəkdi

keçirdi. və qoca yenə söhbəti özünə istiqamət-

– Yəqin, tezliklə təsadüfi yollarla pul ləndirib iş-gücündən söz açdı:

qazanmaqdan canım qurtaracaq. Kasnı – Təsəvvür edə bilməzsən, tünlük ailə-

fabrikində iş söz veriblər. Deyirlər, bir il- də yaşamaq necə yaxşıdı... Hə, hə! Baş-

dən sonra idarənin rəhbərliyinə gətirə- qalarının saysız-hesabsız qayğılarını çə-

cəklər. kirsən. Bilirsən ki, bu qayğılar ürəyimizin

Həkim dalğın halda dedi: qanını şpris kimi necə sorur? Bizi gizli

– Çox şadam, mənim balam... – Və ağrılarımızdan, içimizin dərin əzabların-
dan yayındırır, bizimçün bir zərurətə çev-
birdən: – Siz necə tanış olmusuz?
rilir... Görürsənmi, mən konqresin qurtar-
– Kiminlə?
masını gözləmək istəyirdim, amma o qay-
– Bilirsən, kimi deyirəm.
– Mənə iş təklif edən yoldaşımı deyir- ğılar imkan vermir. Bu axşam, saat sək-
kiz qatarıyla gedəcəm... Həyatda ən va-
sən?
190 – Yox, Mariyanı. cib olan şey özünə sığınacaq yaratmaq-

2017 – Çoxdankı məsələdi: sonuncu sinif- dı. Әvvəlimizdəki kimi, axırımızda da bi-
də oxuyurdum, deyəsən, tramvayda beş- zə qadın nəvazişi gərəkdir.
altı kəlmə kəsmişdik.
Raymon özlüyündə mızıldadı: “Sağ
– Bu barədə heç danışmamısan. Am- ol! Bundansa, gəbərmək yaxşıdı...” O,
əzabların sümürüb üzdüyü qocaya diq-
ma yadımdadı, bir dəfə demişdin ki, onu qət elədi.
küçədə sənə bir dostun göstərib.
– Nələr yaratdığımı təsəvvür belə edə
– Bəlkə də... On yeddi il keçib, indi bilməzsən. Әhatəsində olduğumuz arvad-
dəqiq xatırlaya bilmirəm.. Hə, yadıma uşaq bizi sıxışdırır, arzularımızdan yayın-
düşdü! Həmin görüşün səhərisi Mariya dırır. Elə səni götürək, hərçənd mənimlə
mənimlə söhbət eləmişdi, eləcə soruş- söhbət eləmirdin, – irad deyil ha – sən
muşdu, necəsən? O, məni üzdən tanıyır- bilməzsən, ürəyimdən gündə neçə dəfə
dı. Ancaq düşünürəm ki, bu axşam əri şirniklənib yolumu azmaq, bəlkə də, ci-
Fransua Moriak. Sevgi səhrası mənə yaxınlaşmasaydı, Mariyanın nifrə- nayət eləmək keçirdi, amma çiynimdə sə-

tinə tuş gələrdim. nin əlini hiss edən kimi özümə gəlirdim.

Deyəsən, bu sözlər həkimi sakitləş- Raymon içində öz-özünə deyindi: “Gu-

dirdi, mızıldayaraq küncdə mürgüləməyə ya qadağan olunmuş sevinc də var. Bu

başladı: “Bunların mənim üçün nə əhə- cür düşünmək ağılsızlıqdı!” və dedi:

miyyəti var axı?” O, əlini yellədi, sonra – Həə, biz fərqli adamlarıq, xəmirimiz

üzünü yüngülcə sığalladı, dikəlib Raymo- fərqli yoğurulub: mən öz yuvamı tez da-

na sarı çevrilərək çalışdı ki, bu düşüncə- ğıdardım.

lərdən uzaq olsun, diqqətini tamamilə oğ- – Elə bilirsən, anana əzab verməmi-

lunun işlərinə yönəltsin: şəm? Biz elə də fərqli deyilik: mən xəya-

1Ereb – yunan mifologiyasında əbədi zülmətin təcəssümü (tərc.)