Page 181 - "Xəzər"
P. 181
gənc bir qadın qollarını qanad kimi aça- və cəsarətsiz adam kimi görünür. O, bor- 181
raq sevincdən dövrə vurur, oğlan isə əllə- dolunun deyindiyini eşitdi: “Çünki mən 2017
rini onun sağrısı üstünə qoyub. Onlar – belə istəyirəm, vəssalam”. Larusselin acıqlı
ucalara uçan bu birgünlük kəpənəklər çox üzünə bir təbəssüm yayıldı, özünəgüvə- Fransua Moriak. Sevgi səhrası
xoşbəxtdilər; cantaraq amerikalı rəqsdə nən bir insan kimi onunla görüşməyin
daz başını uşaq kimi yelləyir; ədəbsiz bir böyük lütf olduğuna inanaraq Raymona
məqam yetişincə ayaqlarını oynadır, al- yaxınlaşdı.
qışlara isə xoşbəxt uşaq təbəssümüylə
yöndəmsiz halda təşəkkür edir. – Yanılmıramsa, siz bizim şanlı həkimi-
miz Kurrejin oğlusuz, eləmi? Arvadım sizi
Viktor Larussel Mariyanın qarşı tərəfi- yaxşı xatırlayır, lap uşaqlıqdan tanıyır –
nə – öz yerinə qayıtdı. Tez-tez dönüb həkim onu müalicə etdiyi vaxtdan.
Raymona diqqətlə baxırdı: iri sifəti çaxı-
rın təsirindən qızarmışdı (gözləri altında- O, Raymonun piyaləsini götürərək onu
kı tünd-boz tuluqlardan başqa), sanki öz masalarına, Mariyanın yanına apardı,
gözləyirdi ki, ona salam versin. Mariya qadın isə əlini ani olaraq uzadıb görüşən-
isə ona, əbəs yerə də olsa, yalvarırdı ki, dən sonra tez də geri çəkdi.
başqa səmtə baxmasın. Larussel Paris-
də yad adamların əhatəsində olduğun- Larussel bir anlığa oturdu, sonra qal-
dan dözülməz yalqızlıq içindəydi. Öz şə- xaraq şit-şit soruşdu:
hərində elə bir adam yox idi ki, rast gə-
ləndə görünüşündən kimlərisə xatırlat- – Mənə icazə verərsiz də, hə?.. Bircə
masın, belələrinin hansı çevrəyə aid ol- dəqiqəliyə...
duğunu ilk baxışdan ayırd edə bilmirdi,
onlarla ya nəzakətlə salamlaşmalıydı, ya O, yenə piştaxta-söykənəcəyin yanın-
da hansı yuvanın quşu olduğunu bildiyi- da – rus qızlarının böyründəydi. Amma
nə görə üzünü yana çevirməliydi. hər an qayıda bilərdi və Raymon fürsət-
dən istifadə etməliykən susurdu. Mariya
Belə yaddaşı tarixçilər ancaq dahilə- üzünü yana çevirəndə Raymon onun saç-
rin ayağına yazsalar da, bu, çoxlarına larının ətrini duydu və dərin həyəcan için-
aiddi: Larussel Raymonu xatırlayırdı, çünki də, qısa kəsilmiş bu saçlarda bir neçə
onu həm atasının karetinin pəncərəsin- ağarmış tel gördü. Bir neçə? Bəlkə də,
dən baxan görmüşdü, həm də yanağın- minlərlə... Ağzı, söz yox, iri idi, zaman
dan dartdığı yadına gəlirdi. Bordonun, dodaqlarına sanki bir möcüzə nəticəsin-
məsələn, “İntendant” küçəsində bu, veci- də toxunmamışdı – eləcə ətliydi, bu, qa-
nə olmazdı, burada isə adamların onu ta- dının bütün hissiyyatını özündə cəmləş-
nımamağını özünə təhqir sayırdı. Bir gizli dirmişdi, açıq alnının altında gözləri atəş-
istəyi də vardı ki, onun iki rus qızıyla za- lə yanır, işıq saçırdı. Ah, zamanın dalğa-
rafatlaşdığı vaxt arvadı masanın arxasın- ları onun boynunu, çənəsini boşaldıb qı-
da tək qalmasın. Mariyanın hərəkətlərini rışlara bürüyübsə, bunun nə əhəmiyyə-
diqqətlə izləyən Raymon fərz etdi ki, qa- ti?! Mariya ona baxmadan dedi:
dın Larusselin onunla ünsiyyətə girməsi-
ni istəmir. Ona elə gəldi ki, on yeddi il – Әrimin nəcibliyinə söz ola bilməz...
sonra da bu qadının gözünə yöndəmsiz Raymon lap on səkkiz yaşlı bir oğlan
kimi səfehlik edərək onun ərdə olmağın-
dan təəccübləndiyini bildirdi.
– Bilmirdiz? Öz aramızdı, bütün Bor-
do bunu bilir!
raq sevincdən dövrə vurur, oğlan isə əllə- dolunun deyindiyini eşitdi: “Çünki mən 2017
rini onun sağrısı üstünə qoyub. Onlar – belə istəyirəm, vəssalam”. Larusselin acıqlı
ucalara uçan bu birgünlük kəpənəklər çox üzünə bir təbəssüm yayıldı, özünəgüvə- Fransua Moriak. Sevgi səhrası
xoşbəxtdilər; cantaraq amerikalı rəqsdə nən bir insan kimi onunla görüşməyin
daz başını uşaq kimi yelləyir; ədəbsiz bir böyük lütf olduğuna inanaraq Raymona
məqam yetişincə ayaqlarını oynadır, al- yaxınlaşdı.
qışlara isə xoşbəxt uşaq təbəssümüylə
yöndəmsiz halda təşəkkür edir. – Yanılmıramsa, siz bizim şanlı həkimi-
miz Kurrejin oğlusuz, eləmi? Arvadım sizi
Viktor Larussel Mariyanın qarşı tərəfi- yaxşı xatırlayır, lap uşaqlıqdan tanıyır –
nə – öz yerinə qayıtdı. Tez-tez dönüb həkim onu müalicə etdiyi vaxtdan.
Raymona diqqətlə baxırdı: iri sifəti çaxı-
rın təsirindən qızarmışdı (gözləri altında- O, Raymonun piyaləsini götürərək onu
kı tünd-boz tuluqlardan başqa), sanki öz masalarına, Mariyanın yanına apardı,
gözləyirdi ki, ona salam versin. Mariya qadın isə əlini ani olaraq uzadıb görüşən-
isə ona, əbəs yerə də olsa, yalvarırdı ki, dən sonra tez də geri çəkdi.
başqa səmtə baxmasın. Larussel Paris-
də yad adamların əhatəsində olduğun- Larussel bir anlığa oturdu, sonra qal-
dan dözülməz yalqızlıq içindəydi. Öz şə- xaraq şit-şit soruşdu:
hərində elə bir adam yox idi ki, rast gə-
ləndə görünüşündən kimlərisə xatırlat- – Mənə icazə verərsiz də, hə?.. Bircə
masın, belələrinin hansı çevrəyə aid ol- dəqiqəliyə...
duğunu ilk baxışdan ayırd edə bilmirdi,
onlarla ya nəzakətlə salamlaşmalıydı, ya O, yenə piştaxta-söykənəcəyin yanın-
da hansı yuvanın quşu olduğunu bildiyi- da – rus qızlarının böyründəydi. Amma
nə görə üzünü yana çevirməliydi. hər an qayıda bilərdi və Raymon fürsət-
dən istifadə etməliykən susurdu. Mariya
Belə yaddaşı tarixçilər ancaq dahilə- üzünü yana çevirəndə Raymon onun saç-
rin ayağına yazsalar da, bu, çoxlarına larının ətrini duydu və dərin həyəcan için-
aiddi: Larussel Raymonu xatırlayırdı, çünki də, qısa kəsilmiş bu saçlarda bir neçə
onu həm atasının karetinin pəncərəsin- ağarmış tel gördü. Bir neçə? Bəlkə də,
dən baxan görmüşdü, həm də yanağın- minlərlə... Ağzı, söz yox, iri idi, zaman
dan dartdığı yadına gəlirdi. Bordonun, dodaqlarına sanki bir möcüzə nəticəsin-
məsələn, “İntendant” küçəsində bu, veci- də toxunmamışdı – eləcə ətliydi, bu, qa-
nə olmazdı, burada isə adamların onu ta- dının bütün hissiyyatını özündə cəmləş-
nımamağını özünə təhqir sayırdı. Bir gizli dirmişdi, açıq alnının altında gözləri atəş-
istəyi də vardı ki, onun iki rus qızıyla za- lə yanır, işıq saçırdı. Ah, zamanın dalğa-
rafatlaşdığı vaxt arvadı masanın arxasın- ları onun boynunu, çənəsini boşaldıb qı-
da tək qalmasın. Mariyanın hərəkətlərini rışlara bürüyübsə, bunun nə əhəmiyyə-
diqqətlə izləyən Raymon fərz etdi ki, qa- ti?! Mariya ona baxmadan dedi:
dın Larusselin onunla ünsiyyətə girməsi-
ni istəmir. Ona elə gəldi ki, on yeddi il – Әrimin nəcibliyinə söz ola bilməz...
sonra da bu qadının gözünə yöndəmsiz Raymon lap on səkkiz yaşlı bir oğlan
kimi səfehlik edərək onun ərdə olmağın-
dan təəccübləndiyini bildirdi.
– Bilmirdiz? Öz aramızdı, bütün Bor-
do bunu bilir!
