Page 168 - "Xəzər"

də çatırıq ki, əhatəsində olduqlarımızı üstü qara çilli burnunun pərlərində say-

görmürük. Təsəvvür edin, bizim ailədə sız-hesabsız xırdaca tər damcıları gördü,

məni eybəcər sayırdılar, çünki uşaqlıqda ağzından gələn turş qoxunu duydu. Avam

bir az çəpliyim vardı. Liseydə isə rəfiqələ- gənc bir əliylə qadının hər iki biləyini tut-

rim deyəndə ki, mən gözələm, təəccüb- mağa çalışsa da, qadın bir sıçrayışla onun

lənmişdim. əlindən qurtuldu. İndi onları bir-birindən

– Hə, bax, siz mənə elə o qadın lise- taxt, masa və kreslo ayırırdı. Bir balaca

yindən danışın. tövşüyən Mariya, zorla da olsa, güldü:

Zəhlətökən ideyasından üz-gözü qı- – Mənim çocuğum, siz elə bilirsiz, qa-

rışdı. Mariya onun iri əlini buraxmaq istə- dını güclə ələ alırlar?

mirdi, hərçənd ovcunda tərlədiyini hiss Aciz duruma düşmüş Raymon erkək

edir və bundan iyrənirdi. Bir az qabaq bu məğlubiyyətinə görə qəzəbliydi. Dərin ya-

əlin toxunuşundan rəngi ağarmışdı, indi ra aldığına görə qaba, vəhşi mənliyin-

isə gözlərini yumaraq üzünü çevirmək is- dən sanki qan damırdı. Bütün ömrü boyu

təyirdi – o əl yumşaq və tərliydi. bu qadının onu iyrənc (əslində belə deyil-

– Yaxşı! Mən inadkaram, sizi məcbur di), həm də gülünc saydığı bu anı xatırla-

168 edərəm həkimi yaxşı tanımağa! yacaq. Bütün gələcək qələbələri, itaətkar

Raymon onun sözünü kəsib özünün və miskin qurbanları da bu alçaldılmanın
2017 də inadkar olduğunu bildirdi:
dözülməz ağrısını yumşalda bilməyəcək.

– And içmişəm ki, bu gün istəyimə ça- Uzun müddət bu dəqiqələri xatırlayanda

tacam. dodaqlarını qanadana kimi gəmirəcək,

Bunu sakitcə, dili dolaşa-dolaşa dedi. gecələr dişlərini yastığa sıxacaq. Mariya

Mariya özünü elə apardı ki, guya heç nə Krossun təbəssümünün, bəlkə də, saxta

eşitməyib və ondan aralanaraq pəncərə- olduğunu, heç də oğlanı təhqir etmək is-

ni açdı: təmədiyini, sadəcə təlaşını bildirməmək

– Elə bil heç yağış yağmayıb, hava üçün belə etdiyini ağlına belə gətirmə-

yaman bürküdü. Ancaq uzaqlardan ildı- yən Raymon Kurrej qəzəbdən süzüləsi

rım səsi gəlir... Bəlkə də, Sen-Medardın göz yaşlarını boğmuşdu. Ah, kaş çıxıb

Fransua Moriak. Sevgi səhrası topunun səsidir. gedəydi! Tək qalaydı kaş!

O, ağacların başı üstündə nahamar Bir az əvvəl Raymon yanında oturan

qıraqları günəşin qızılı şüalarına boyan- qadının məşhur Mariya Kross olduğuna

mış nəhəng qara buludu Raymona göstər- təəccüb eləmiş və düşünmüşdü: “belə

di. Amma oğlan qəfil onun qolundan dir- balaca, belə sadə... Mariyadı ki, var”. Tək-

səkdən aşağı möhkəm yapışaraq taxta cə əlini uzatmaq qalırdı: o, buradaydı,

itələdi. Mariya zorla gülümsünüb: “bura- yanındaydı, yorğun, əzgin... – istədiyini

xın!” – dedi. Müqavimət göstərdikcə da- asanca edə bilərdi. Әlini uzadanda isə...

ha bərkdən gülür və sanki başa salırdı ki, bu jest Mariya ilə arasında uçurum ya-

bu, oynamaqdan, zarafatdan başqa, bir ranmasına kifayət elədi. Hə, o, hələ bura-

şey deyil. “Yaramaz uşaq, burax görüm daydı, amma başa düşürdü ki, ulduzlara

məni...” Raymonun üzündə gülüşü do- toxunmağın mümkünsüz olduğu kimi, bun-

nub-qalmışdı və divana sarı çəkiləndə dan sonra heç vaxt ona əl vura bilməyə-

Mariya onun alnının aşağı hissəsində, cək. Onun gözəlliyini məhz indi görmüş,