Page 171 - "Xəzər"
P. 171
doldura bilməyəcəyi elə bir uçurum məhv etdin!” Göy üzündə hələ də batan 171
yoxdu. Hansı sevgi axı?” Yadına saldıq- Günəşin və yeni doğmaqda olan Ayın zi- 2017
ca nifrətdən ağzı əyilir, “tfu-u!” – deyə yası işarsa da, ağacların susmuş yarpaq-
hayqırır, zəhlətökən mənzərələr gözləri ları altında toranlıq qatılaşırdı. Axşam Fransua Moriak. Sevgi səhrası
önünə gəlir, Larusselin ondan qıpqırmızı bağda qüssəli-qüssəli susan bitkilər və
qızarmış halda aralandığını, “nəyin çat- bu görüntünün təsirində olan Mariya bu-
mır, başqa neyləməliyəm axı?” – deyib daqların ağırlaşdırdığı bu hava axınını
söyləndiyini görürdü. içinə çəkməkdən çox, ona qoşularaq əri-
yib-itmək xəyalına qapılmışdı ki, içinin bi-
Doğrudan da, nəyi çatmırdı axı? O, yabanlığı, nəhayət, kainatın boşluğuyla
boş otaqda var-gəl edir, pəncərə altlığına bir araya gəlsin, daxilindəki susqunluq
dirsəklənir, elə bir sakitlik arzulayırdı ki, göy qübbəsinin sükutundan seçilməsin.
öz içində sevgisini hiss edə bilsin, qeyri-
ixtiyari nəsə pıçıldasın, sevgilisi o sözü 10.
eşitsin, özü ehtirasa gəlməmişdən qabaq
onun istəyini duysun. Hər nəvaziş iki var- Bu zaman yolboyu Mariya Krossun
lıq arasında istənilən məsafəni yox edə qarasınca ağzına gələn söyüşləri yağdı-
bilər. Amma istəklisiylə bir araya o cür ran Raymon Kurrej içində onu bundan da
gəlmişdilər ki, qucaqlaşmaq – utanc gəti- pis rüsvay etmək yanğısı duyurdu. Buna
rən təmas onlara gərək olmamalıdı... görə də evə qayıdan kimi atasını görmək
Utanc gətirən? Elə bildi, Qabi Dübanın istədi. Həkim, oğluna dediyi kimi, iki gün
gülüşünü və bir dəfə ona dediyi sözləri yataqda olmağa, heç nə yeməməyə, an-
təkrarən eşidir: “Yox, yox, siz nə danışır- caq su içməyə qərar vermiş, bu isə arva-
sız! Әksinə, gözəl olan təkcə odu, təkcə dının və anasının hədsiz sevincinə sə-
onda yalan deyilən şey yoxdu... O, mə- bəb olmuşdu. Ancaq bu qərarın səbəbi
nim it əzabı çəkdiyim həyatımda yeganə təkcə yalançı sinə ağrısı deyildi, sadəcə
təsəllimdi...” “Məndə buna nifrət hardan- belə müalicə üsulunu öz üzərində sına-
dı belə? Bir izahı varmı, görəsən? Hansı- maq istəyirdi. Bir gün əvvəl Robinson
sa yeganə bir adama meylimin təzahürü onun yanına gəlmişdi:
deyilmi bu?” Mariyanı saysız-hesabsız
düşüncələr çənginə alır və sonra da yoxa – Xanım Kurrej, mən Dülaka üstünlük
çıxırdı, sanki başı üstündən ulduzlar axıb verərdim, – dedi – amma, hər halda, Ro-
səhraların boşluğunda itib-batırdı. binson da həkimdi, dinləyə bilər.
“Təbiətcə hamıdan fərqliyəmmi? – Ma- Robinson divarın dibiylə yeriyərək səs-
riya anlamağa çalışırdı. – Dünyada ərsiz, sizcə evə girib pilləkənləri xəlvəti qalxdı.
uşaqsız, dostsuz bu qədər yalqız qalmaq Aralarında heç nə olmasa da, canında
olmaz. Amma bu yalqızlıq ən mehriban daim Madlenayla üz-üzə gəlmək qorxusu
ailənin də səni qopara bilmədiyi tənhalıq- vardı. Gözlərini yummuş həkim başının
la müqayisədə nədi ki? Bu təcridolmalar- içində bir yüngüllük, qəribə bir aydınlıq
da içimizdə, demək olar ki, artıq yox olan duyurdu. Gündüzün istisi hopmuş zərif
qeyri-adiliyimizi dərk edərək, tələblərimi- adyalın altında bədəni dincəlir, sanki fikir-
zi, sirli hədəflərimizi yozmağa çalışırıq. lərinin ardınca yol gedir və ağlı bu dola-
Ah, bəsdir, içində bu qədər eşələnib özünü
yoxdu. Hansı sevgi axı?” Yadına saldıq- Günəşin və yeni doğmaqda olan Ayın zi- 2017
ca nifrətdən ağzı əyilir, “tfu-u!” – deyə yası işarsa da, ağacların susmuş yarpaq-
hayqırır, zəhlətökən mənzərələr gözləri ları altında toranlıq qatılaşırdı. Axşam Fransua Moriak. Sevgi səhrası
önünə gəlir, Larusselin ondan qıpqırmızı bağda qüssəli-qüssəli susan bitkilər və
qızarmış halda aralandığını, “nəyin çat- bu görüntünün təsirində olan Mariya bu-
mır, başqa neyləməliyəm axı?” – deyib daqların ağırlaşdırdığı bu hava axınını
söyləndiyini görürdü. içinə çəkməkdən çox, ona qoşularaq əri-
yib-itmək xəyalına qapılmışdı ki, içinin bi-
Doğrudan da, nəyi çatmırdı axı? O, yabanlığı, nəhayət, kainatın boşluğuyla
boş otaqda var-gəl edir, pəncərə altlığına bir araya gəlsin, daxilindəki susqunluq
dirsəklənir, elə bir sakitlik arzulayırdı ki, göy qübbəsinin sükutundan seçilməsin.
öz içində sevgisini hiss edə bilsin, qeyri-
ixtiyari nəsə pıçıldasın, sevgilisi o sözü 10.
eşitsin, özü ehtirasa gəlməmişdən qabaq
onun istəyini duysun. Hər nəvaziş iki var- Bu zaman yolboyu Mariya Krossun
lıq arasında istənilən məsafəni yox edə qarasınca ağzına gələn söyüşləri yağdı-
bilər. Amma istəklisiylə bir araya o cür ran Raymon Kurrej içində onu bundan da
gəlmişdilər ki, qucaqlaşmaq – utanc gəti- pis rüsvay etmək yanğısı duyurdu. Buna
rən təmas onlara gərək olmamalıdı... görə də evə qayıdan kimi atasını görmək
Utanc gətirən? Elə bildi, Qabi Dübanın istədi. Həkim, oğluna dediyi kimi, iki gün
gülüşünü və bir dəfə ona dediyi sözləri yataqda olmağa, heç nə yeməməyə, an-
təkrarən eşidir: “Yox, yox, siz nə danışır- caq su içməyə qərar vermiş, bu isə arva-
sız! Әksinə, gözəl olan təkcə odu, təkcə dının və anasının hədsiz sevincinə sə-
onda yalan deyilən şey yoxdu... O, mə- bəb olmuşdu. Ancaq bu qərarın səbəbi
nim it əzabı çəkdiyim həyatımda yeganə təkcə yalançı sinə ağrısı deyildi, sadəcə
təsəllimdi...” “Məndə buna nifrət hardan- belə müalicə üsulunu öz üzərində sına-
dı belə? Bir izahı varmı, görəsən? Hansı- maq istəyirdi. Bir gün əvvəl Robinson
sa yeganə bir adama meylimin təzahürü onun yanına gəlmişdi:
deyilmi bu?” Mariyanı saysız-hesabsız
düşüncələr çənginə alır və sonra da yoxa – Xanım Kurrej, mən Dülaka üstünlük
çıxırdı, sanki başı üstündən ulduzlar axıb verərdim, – dedi – amma, hər halda, Ro-
səhraların boşluğunda itib-batırdı. binson da həkimdi, dinləyə bilər.
“Təbiətcə hamıdan fərqliyəmmi? – Ma- Robinson divarın dibiylə yeriyərək səs-
riya anlamağa çalışırdı. – Dünyada ərsiz, sizcə evə girib pilləkənləri xəlvəti qalxdı.
uşaqsız, dostsuz bu qədər yalqız qalmaq Aralarında heç nə olmasa da, canında
olmaz. Amma bu yalqızlıq ən mehriban daim Madlenayla üz-üzə gəlmək qorxusu
ailənin də səni qopara bilmədiyi tənhalıq- vardı. Gözlərini yummuş həkim başının
la müqayisədə nədi ki? Bu təcridolmalar- içində bir yüngüllük, qəribə bir aydınlıq
da içimizdə, demək olar ki, artıq yox olan duyurdu. Gündüzün istisi hopmuş zərif
qeyri-adiliyimizi dərk edərək, tələblərimi- adyalın altında bədəni dincəlir, sanki fikir-
zi, sirli hədəflərimizi yozmağa çalışırıq. lərinin ardınca yol gedir və ağlı bu dola-
Ah, bəsdir, içində bu qədər eşələnib özünü
