Page 165 - "Xəzər"
P. 165
çudan ötrü dava-dalaş salmaqla məş- nu, əllərini görmək isə zövq verirdi... Ümid- 165
ğul etsəydi, yaxşı olardımı? Bəs hara get- sizliyi ona ağlasığmaz bir dinclik gətir- 2017
sin? Sıx ağaclı bağın çəpərlərindən o mişdi. Qəfil ağlından keçdi ki, o, sağdı,
yanda şəhərkənarı qəsəbənin evləriydi, hələ heç nə itirilməyib, bəlkə də, gələcək. Fransua Moriak. Sevgi səhrası
onların arxasında isə daş evləri olan şə- Amma dərhal da bu ümid onu qorxutdu.
hər. Orada bir dəfə leysan yağırdısa, da- Mariya hər şeydən özünü məhrum edən,
lınca doqquz gün boğucu istilər olurdu. heç bir gözləntisi olmayan qadın dincliyi-
Bu cansız göylərin altında amansız vəhşi nə qayıtmağa tələsirdi. O, qüsursuz say-
də sığınacaq tapmaq ümidiylə ölgün hal- dığı adamla özü arasındakı uçurumu zövq
da vurnuxur. Bağda və ya boş otaqlarda ala-ala dərinləşdirirdi: bu əlçatmaz oğlan
dolaşan Mariya Kross yavaş-yavaş geri da ondan və sevgisindən uzaqlarda, ov-
çəkilir (alçaldığı vəziyyətdən çıxmaq üçün çu Orion kimi boy verib görünməkdəydi.
başqa yolu vardımı?), ümidsiz sevgisinə, “Mən artıq, yaşlanmış, həyatın enişini ya-
nəfsinə güzəştə gedir, bu isə ona özüylə şayan qadın, o isə uşaqlığından tam qop-
yalqız qalmaq bəxtiyarlığı verirdi. O, daha mamış bir oğlandı; onun paklığı bizi ayı-
yanğına qarşı tədbir görəsi deyil və atıl- ran göy üzünə oxşayır, hətta iztirablarım-
mışlığına görə də iztirab çəkməyəcək – la da bu məsafə keçilməz”. Son günlər
içini yandıran od onu bütünlüklə bürüyə- qərb və cənub küləkləri gurultulu şıdırğı
cək. Gözəgörünməz iblis pıçıldayırdı: “Sən leysanlarla boşalmağa hazır qara bulud-
məhv olacaqsan. Daha darıxmayacaq- lar gətirmişdi, amma onlar qəfil yavaşıdı,
san”. bürüdükləri ovsunlu ucalıqları tərk etdi,
özlərindən sonra elə təmiz ab-hava qo-
Tufanda ən qəribə olan şey xaos yox, yub getdilər ki, elə bil yağışa dönüb sellə-
onun yıxdığı ətraf mühitin səssizliyidir. mə tökülmüşdülər.
Mariya pəncərənin arxasından tərpənmə-
yən, sanki rəssam əliylə çəkilmiş yarpaq- Şənbə gününə keçən gecə, nəhayət,
ları görürdü. Ağacların məyusluğunda in- göy üzü yenidən tutuldu, yağış dayanma-
sana aid bir şey vardı: düşünmək olardı dan yağmağa başladı. Mariya yuxu dər-
ki, onlara şüursuzluq, donuqluq və yuxu manı içərək, bağdan əsib onun əzilmiş
hissi tanışdı. Mariya əzabların müəmma- yorğan-döşəyinə dolan xoş ətirli mehdən
ya döndüyü bir həddə çatmışdı, özü öz ya- rahatlanıb gözlərini yumdu.
rasını təzələyir, içinin alovunu körükləyirdi:
sevgisi bir təngnəfəsliyə çevrilmişdi – gah Günəşli səhərdə yatağında şirin-şirin
boğazında, gah sinəsində kirəclənirdi. La- gərnəşərək, axır vaxtlar bu qədər iztirab
russelin məktubu nifrətdən içini titrətmiş- çəkdiyinə təəccüb elədi. Bu nə dəlilik idi?
di. Ah, onunla yaxınlıq barədə bircə fikir.- Niyə bunu pisliyə yozmalıdı? Oğlan sağ-
.. bundan sonra olmayacaq... tamamilə... dı və işarə gözləyir. Mariya yaşadığı
Gəlişinə hələ iki həftə var... Ölməyə ma- böhrandan sonra yenidən özünü ayıq,
cal tapar. Raymonla bağlı, özünün də xə- gümrah və həm də məyus hiss etdi. “Elə
calət çəkdiyi düşüncə və xatirələrlə yaşa- bu? O, mütləq gələcək, – düşündü, – sə-
yırdı: “Onun şapkasının alnına toxundu- daqətim xətrinə yazacam ona və onu
ğu yerdən – dəri haşiyədən saçlarının görəcəm”. Nə olursa-olsun, əzabıyla bu
qoxusu gəlirdi...” Oğlanın üzünü, boynu- əzabın baiskarını üz-üzə gətirmək istə-
ğul etsəydi, yaxşı olardımı? Bəs hara get- sizliyi ona ağlasığmaz bir dinclik gətir- 2017
sin? Sıx ağaclı bağın çəpərlərindən o mişdi. Qəfil ağlından keçdi ki, o, sağdı,
yanda şəhərkənarı qəsəbənin evləriydi, hələ heç nə itirilməyib, bəlkə də, gələcək. Fransua Moriak. Sevgi səhrası
onların arxasında isə daş evləri olan şə- Amma dərhal da bu ümid onu qorxutdu.
hər. Orada bir dəfə leysan yağırdısa, da- Mariya hər şeydən özünü məhrum edən,
lınca doqquz gün boğucu istilər olurdu. heç bir gözləntisi olmayan qadın dincliyi-
Bu cansız göylərin altında amansız vəhşi nə qayıtmağa tələsirdi. O, qüsursuz say-
də sığınacaq tapmaq ümidiylə ölgün hal- dığı adamla özü arasındakı uçurumu zövq
da vurnuxur. Bağda və ya boş otaqlarda ala-ala dərinləşdirirdi: bu əlçatmaz oğlan
dolaşan Mariya Kross yavaş-yavaş geri da ondan və sevgisindən uzaqlarda, ov-
çəkilir (alçaldığı vəziyyətdən çıxmaq üçün çu Orion kimi boy verib görünməkdəydi.
başqa yolu vardımı?), ümidsiz sevgisinə, “Mən artıq, yaşlanmış, həyatın enişini ya-
nəfsinə güzəştə gedir, bu isə ona özüylə şayan qadın, o isə uşaqlığından tam qop-
yalqız qalmaq bəxtiyarlığı verirdi. O, daha mamış bir oğlandı; onun paklığı bizi ayı-
yanğına qarşı tədbir görəsi deyil və atıl- ran göy üzünə oxşayır, hətta iztirablarım-
mışlığına görə də iztirab çəkməyəcək – la da bu məsafə keçilməz”. Son günlər
içini yandıran od onu bütünlüklə bürüyə- qərb və cənub küləkləri gurultulu şıdırğı
cək. Gözəgörünməz iblis pıçıldayırdı: “Sən leysanlarla boşalmağa hazır qara bulud-
məhv olacaqsan. Daha darıxmayacaq- lar gətirmişdi, amma onlar qəfil yavaşıdı,
san”. bürüdükləri ovsunlu ucalıqları tərk etdi,
özlərindən sonra elə təmiz ab-hava qo-
Tufanda ən qəribə olan şey xaos yox, yub getdilər ki, elə bil yağışa dönüb sellə-
onun yıxdığı ətraf mühitin səssizliyidir. mə tökülmüşdülər.
Mariya pəncərənin arxasından tərpənmə-
yən, sanki rəssam əliylə çəkilmiş yarpaq- Şənbə gününə keçən gecə, nəhayət,
ları görürdü. Ağacların məyusluğunda in- göy üzü yenidən tutuldu, yağış dayanma-
sana aid bir şey vardı: düşünmək olardı dan yağmağa başladı. Mariya yuxu dər-
ki, onlara şüursuzluq, donuqluq və yuxu manı içərək, bağdan əsib onun əzilmiş
hissi tanışdı. Mariya əzabların müəmma- yorğan-döşəyinə dolan xoş ətirli mehdən
ya döndüyü bir həddə çatmışdı, özü öz ya- rahatlanıb gözlərini yumdu.
rasını təzələyir, içinin alovunu körükləyirdi:
sevgisi bir təngnəfəsliyə çevrilmişdi – gah Günəşli səhərdə yatağında şirin-şirin
boğazında, gah sinəsində kirəclənirdi. La- gərnəşərək, axır vaxtlar bu qədər iztirab
russelin məktubu nifrətdən içini titrətmiş- çəkdiyinə təəccüb elədi. Bu nə dəlilik idi?
di. Ah, onunla yaxınlıq barədə bircə fikir.- Niyə bunu pisliyə yozmalıdı? Oğlan sağ-
.. bundan sonra olmayacaq... tamamilə... dı və işarə gözləyir. Mariya yaşadığı
Gəlişinə hələ iki həftə var... Ölməyə ma- böhrandan sonra yenidən özünü ayıq,
cal tapar. Raymonla bağlı, özünün də xə- gümrah və həm də məyus hiss etdi. “Elə
calət çəkdiyi düşüncə və xatirələrlə yaşa- bu? O, mütləq gələcək, – düşündü, – sə-
yırdı: “Onun şapkasının alnına toxundu- daqətim xətrinə yazacam ona və onu
ğu yerdən – dəri haşiyədən saçlarının görəcəm”. Nə olursa-olsun, əzabıyla bu
qoxusu gəlirdi...” Oğlanın üzünü, boynu- əzabın baiskarını üz-üzə gətirmək istə-
