Page 132 - "Xəzər"

du. – O, məndən qat-qat ağıllıdır. Mənim – Mənim sadəcə ağac yonmaqdan

elə bacarığım yoxdur. Siz axı gündəliyimi daha çox xoşum gəlir, – Tommi dedi.

görmüsünüz... – Bax bu ağacda artıq qarışqalar yu-

– Bilirsən, oğlum... – mister Makintoş va salıb və sən gələn dəfə gələnə kimi

səsində yüngül bir qınaq sözə başladı. ondan heç nə qalmayacaq.

Az qala: “Deməli, məktəbdə yalnız ona – Ya da onu kimsə yandıracaq, – Tom-

görə tənbəllik edirsən ki, mən məcbur mi əlavə etdi.

qalıb Dirkə kömək eləyim?” deyəcəkdi. Oğlan mister Makintoşun pörtmüş

İçindəki həqiqəti səsləndirmək istəyinə üzünə eyhamla baxdı. O isə Tomminin

özü də məəttəl qaldı və elə o dəqiqə, hə- son sözlərinin heç də həqiqətdən uzaq

mişəki kimi, qınağa başladı, amma Tom- olmadığını bilirdi. Doğrudan da, Tommi-

mi buna əhəmiyyət vermədi. nin bu yeni əsərinə gündən-günə daha

– Sən axı bilirsən vəziyyəti. Artıq hər böyük nifrət, qorxu, ikrahla baxırdı. Fiqur

şeyi başa düşməlisən, amma özünü elə hələ başa çatmamışdı, amma bu gündən

aparırsan, guya heç nə anlamırsan. etibarən usta əli ona bir daha toxunma-

Tommi arxası ona tərəf, dizləri üstə saydı belə, bitkin görünürdü.

132 oturub kötüklə əlləşirdi; mister Makintoş Dirkin uca, güclü bədəni sanki silkinə-

yenə çubuğunu alışdırdı. rək ağacdan qopur, irəli, azadlığa can

2017 Ertəsi gün o, yenə qarışqa yuvasının atırdı. İztirab içində arxaya əydiyi başı,

yanına gəldi; yerini rahatlayıb Tomminin qıyılmış gözləri, qətiyyətli baxışları, bir-

necə işlədiyinə tamaşa etməyə başladı. birinə kip sıxılmış dodaqlarıyla – ümu-

Tommi onu çəpəki süzür, elə bil kişiyə miyyətlə, bütün cizgiləriylə atası Makinto-

başa salmaq istəyirdi ki, bura gəlməsin- şa oxşayırdı. Çiyinləri artıq azad olmuş-

dən xoşlanmır. Amma yenə dinmədi. du, qolları isə ağacın gövdəsindən heç

Kötükdən ayrılan budaq tədricən Dir- cür qopa bilmirdi – ağac onu bərk-bərk

kə bənzəməyə başlayırdı, mister Makin- tutmuşdu. Azadlığa can atan bədən yal-

toş isə bunu anlaşılmaz bir etirazla müşa- nız dizlərinə kimi sərbəst idi; onun ayaq-

hidə edirdi. Xoşu gəlmirdi, amma bura- ları yox idi – Dirkin güclü, əzələli dizləri

dan çıxıb getməyə də ürək eləmirdi. kötüyün düyünlü hissəsində qalmışdı...

Doris Lessinq. Qarışqa yuvası – Yaxınlıqda yenə yanğın olsa, bur- Fiqurdan mister Makintoşun xoşu gəl-

dakı hər şey külə dönəcək, – dedi, – yan- mirdi. İncəsənətdən başı çıxmasa da, də-

masa da, hamısını qarışqalar yeyəcək. qiq bilirdi ki, bu ağac heykəl onu özündən

Tommi biganə bir hərəkətlə çiynini çıxarır. Baltanı qapıb heykəli tikə-tikə doğ-

çəkdi. Onun üçün əsas məsələ işləmək ramağı gəlirdi. Ya da yandırmaq... yan-

idi, yaratdığının başına sonradan nə gə- dırmaq istəyirdi!

ləcəyi qəti vecinə deyildi. Mister Makinto- Bütün günü ona göz qoyan qocanın

şun acgöz, pulgir təbiətinə Tomminin nigarançılığı Tommiyə ləzzət verirdi. Ar-

gördüyü bu iş o qədər yad idi ki, ona elə tıq fikirləşirdi ki, gördüyü bu iş onun yal-

gəldi, oğlanın başı bir az xarab olub. nız əyləncəsi deyil, həm də silahı ola bi-

– Niyə sən elə bir şey düzəltmirsən lər. Әlindəki silahı, onun silahı... Mister

ki, qalsın? – soruşdu. – Sən də Dirk kimi Makintoşun narazı sifətinə baxdıqca Tom-

oxusaydın, hər halda, bundan yaxşı olar- minin həm özünə, həm də gördüyü işə

dı. hörməti artırdı.