Page 129 - "Xəzər"
P. 129
iraslı gözlərlə baxırdı. Bu, Dirkin anası dımladı – orada onu buğlama ət, yerkökü 129
idi. Bu da onun qızı – balaca, çömbəlib gözləyirdi. 2017
oturmuş, nazik ayaqları, mənalı gözləri
olan qız. Lap qıraqda isə çopur-çopur ol- Mister Makintoş sarsılmışdı, bütün Doris Lessinq. Qarışqa yuvası
muş, lakin güclü və çevik Dirkin cizgiləri- dünyaya nifrət edirdi. Sonra özünü təhqir
ni hələ də özündə qoruyub saxlayan gil olunmuş saydı və Tomminin ona qarşı
fiqur durmuşdu. əsassız nifrətini kiminləsə bölüşmək istə-
di. Amma bölüşməyə adam yox idi. Qə-
Ağır-ağır nəfəs alan mister Makintoş zəbini kədərli bir ovqat əvəz etdi və bu
geri çəkildi ki, fiqurları daha yaxşı görə kədər onu neçə gün öz çəngində saxladı.
bilsin. Bu zaman ayağının altında nəsə Yalnız bir neçə gündən sonra adi vəziy-
qaldı. Qeyri-ixtiyari yerə baxdı – ağac yətinə qayıtdı, özünə, hərəkətlərinə kə-
parçası idi. Mister Makintoş nəhəng xən- nardan baxa bildi, amma davranışını heç
dəkdə əllərini çarəsiz tərzdə göyə qaldır- bəyənmədi. Komaya od vurduğuna təəs-
mış balaca, qara adamları gördü: onlar süflənmirdi, onun fikrincə, bu, boş şey idi.
xəndəkdəki oda atılırdılar. Sonra özünü Ona görə əsəbiləşirdi ki, qəzəbinə uy-
gördü: ayaqlarını aralı qoyub şlyapasını muş, onun əsiri olmuşdu. Həm də bilirdi
peysərinə itələmişdi, əlində dəyənək xən- ki, bu, ona ucuz başa gəlməyəcək.
dəyin kənarında durmuşdu.
Beləliklə, gözləyir, ondan oğul atası
Gördüyündən sarsılıb ağlını itirən mis- olmaq səadətini əsirgəyən taleyinin qəd-
ter Makintoş çölə atıldı. Bütün vücudun- darlığı haqda düşünürdü. Öz işlərini oğ-
da bir qəzəb tüğyan edirdi. Hündür otla- luna etibar edə bilərdi, axı yüz faiz əmin
rın arasından keçə-keçə hərdən çönüb idi ki, bu işin başını buraxmaq olmaz.
komaya baxırdı. Sonra yenə geri döndü. Ondan üz çevirən Tommi barədə acı-acı
Heç şübhə yox idi. Rəfdən ona Dirkin düşündü. Bu oğlanı əvvəlki kimi çox istə-
anası baxır, sanki deyirdi: “Әlbəttə, mə- yirdi və yolunu gözləyə-gözləyə baxışları
nəm, tanımadın?” Yerdə isə Tomminin altında necə xəcalət çəkəcəyini təsəvvür
onun haqda düşündüklərinin, ona söylə- edirdi.
mək istədiklərinin hamısını özündə əks
etdirən rənglənmiş kvadrat lövhə var idi. Tommi evlərinə dönəndə ilk növbədə
Mister Makintoş cibindən qutunu çıxarıb talaya, qarışqa yuvasının yanına getdi.
kibrit yandırdı. Elə bil yalnız indi ona çat- Amma orada koma yox idi – yalnız çoxu-
dı ki, komanın ortasında dayanıb və əlin- nu küləyin sovurduğu bir qalaq kül qal-
də nə üçünsə yandırdığı kibrit çöpü var. mışdı. Dirk isə onu kolluqda gözləyirdi.
Tez onu yerə atdı, tapdalayıb söndürdü.
Sonra gah rəfə, gah yerdəki lövhəyə ba- – Burda nə baş verib? – Tommi so-
xa-baxa çubuğuna tənbəki doldurdu, da- ruşdu və elə o dəqiqə əlavə etdi: – Bəs
mağına qoyub yandırdı. İkinci kibrit yerə kitablar? Kitabları çıxara bildin?
düşmüşdü, ağ dilli alovu şölə saçırdı. Qə-
zəbindən ağlını itirib daha bir kibrit yan- – Hamısını yandırdı.
dırdı, komanın qamış damına sancdı, ta- – Hardan bilirsən onun yandırdığını?
laya çıxıb kolluqlar arasında görünməz – Bilirəm.
oldu. Geriyə baxmadan evinə tərəf ad- Tommi qüssəylə başını buladı.
– Kitablarının hamısı yandı, – Dirk
günahkar-günahkar dedi, elə bil özü yan-
dırmışdı. – Sənin fiqurların da, tablon da...
idi. Bu da onun qızı – balaca, çömbəlib gözləyirdi. 2017
oturmuş, nazik ayaqları, mənalı gözləri
olan qız. Lap qıraqda isə çopur-çopur ol- Mister Makintoş sarsılmışdı, bütün Doris Lessinq. Qarışqa yuvası
muş, lakin güclü və çevik Dirkin cizgiləri- dünyaya nifrət edirdi. Sonra özünü təhqir
ni hələ də özündə qoruyub saxlayan gil olunmuş saydı və Tomminin ona qarşı
fiqur durmuşdu. əsassız nifrətini kiminləsə bölüşmək istə-
di. Amma bölüşməyə adam yox idi. Qə-
Ağır-ağır nəfəs alan mister Makintoş zəbini kədərli bir ovqat əvəz etdi və bu
geri çəkildi ki, fiqurları daha yaxşı görə kədər onu neçə gün öz çəngində saxladı.
bilsin. Bu zaman ayağının altında nəsə Yalnız bir neçə gündən sonra adi vəziy-
qaldı. Qeyri-ixtiyari yerə baxdı – ağac yətinə qayıtdı, özünə, hərəkətlərinə kə-
parçası idi. Mister Makintoş nəhəng xən- nardan baxa bildi, amma davranışını heç
dəkdə əllərini çarəsiz tərzdə göyə qaldır- bəyənmədi. Komaya od vurduğuna təəs-
mış balaca, qara adamları gördü: onlar süflənmirdi, onun fikrincə, bu, boş şey idi.
xəndəkdəki oda atılırdılar. Sonra özünü Ona görə əsəbiləşirdi ki, qəzəbinə uy-
gördü: ayaqlarını aralı qoyub şlyapasını muş, onun əsiri olmuşdu. Həm də bilirdi
peysərinə itələmişdi, əlində dəyənək xən- ki, bu, ona ucuz başa gəlməyəcək.
dəyin kənarında durmuşdu.
Beləliklə, gözləyir, ondan oğul atası
Gördüyündən sarsılıb ağlını itirən mis- olmaq səadətini əsirgəyən taleyinin qəd-
ter Makintoş çölə atıldı. Bütün vücudun- darlığı haqda düşünürdü. Öz işlərini oğ-
da bir qəzəb tüğyan edirdi. Hündür otla- luna etibar edə bilərdi, axı yüz faiz əmin
rın arasından keçə-keçə hərdən çönüb idi ki, bu işin başını buraxmaq olmaz.
komaya baxırdı. Sonra yenə geri döndü. Ondan üz çevirən Tommi barədə acı-acı
Heç şübhə yox idi. Rəfdən ona Dirkin düşündü. Bu oğlanı əvvəlki kimi çox istə-
anası baxır, sanki deyirdi: “Әlbəttə, mə- yirdi və yolunu gözləyə-gözləyə baxışları
nəm, tanımadın?” Yerdə isə Tomminin altında necə xəcalət çəkəcəyini təsəvvür
onun haqda düşündüklərinin, ona söylə- edirdi.
mək istədiklərinin hamısını özündə əks
etdirən rənglənmiş kvadrat lövhə var idi. Tommi evlərinə dönəndə ilk növbədə
Mister Makintoş cibindən qutunu çıxarıb talaya, qarışqa yuvasının yanına getdi.
kibrit yandırdı. Elə bil yalnız indi ona çat- Amma orada koma yox idi – yalnız çoxu-
dı ki, komanın ortasında dayanıb və əlin- nu küləyin sovurduğu bir qalaq kül qal-
də nə üçünsə yandırdığı kibrit çöpü var. mışdı. Dirk isə onu kolluqda gözləyirdi.
Tez onu yerə atdı, tapdalayıb söndürdü.
Sonra gah rəfə, gah yerdəki lövhəyə ba- – Burda nə baş verib? – Tommi so-
xa-baxa çubuğuna tənbəki doldurdu, da- ruşdu və elə o dəqiqə əlavə etdi: – Bəs
mağına qoyub yandırdı. İkinci kibrit yerə kitablar? Kitabları çıxara bildin?
düşmüşdü, ağ dilli alovu şölə saçırdı. Qə-
zəbindən ağlını itirib daha bir kibrit yan- – Hamısını yandırdı.
dırdı, komanın qamış damına sancdı, ta- – Hardan bilirsən onun yandırdığını?
laya çıxıb kolluqlar arasında görünməz – Bilirəm.
oldu. Geriyə baxmadan evinə tərəf ad- Tommi qüssəylə başını buladı.
– Kitablarının hamısı yandı, – Dirk
günahkar-günahkar dedi, elə bil özü yan-
dırmışdı. – Sənin fiqurların da, tablon da...
