Page 130 - "Xəzər"

Tommi sadəcə çiyinlərini çəkdi: işi bi- Belə davam etsə, məktəbi, yəqin, heç

tirə bilməmişdi, təəssüflənəcəyi yeganə vaxt bitirə bilməyəcəkdi.

şey bu idi, başqa heç nə maraqlandırmır- – Sən axı istedadlı idin, – anası qüssəy-

dı onu. lə köksünü ötürdü. – Nə oldu sənə, axı

– Bəlkə, təzə koma quraq? niyə belə oldun?

– Mənim kitablarım yandı, – Dirk sa- Masa arxasında qaradinməz oturmuş

kitcə dedi və Tommi onun yumruqlarının Tommi sərt bir hərəkətlə çiyinlərini çəkdi,

necə düyünləndiyini gördü. Dostunun qə- elə bil demək istəyirdi: “Məni rahat bura-

zəbi üçün yer açmaq istəyirmiş kimi qey- xın”. Gündəliyindən göründüyü kimi, özünü

ri-ixtiyari bir addım geri çəkildi. tənbəl, bisavad yox, əməlli-başlı adam

– Qoy böyüyüm, sizin hamınızı bur- sayırdı.

dan qovacam, hamınızı! Afrikada bir ağ- Otağında çoxlu karandaşı, albomları,

dərili belə qoymayacam! Biri də qalma- çəkicləri, iskənələri vardı. Hələ heç vaxt

yacaq! həyatda dəqiq bir hədəfi olduğunu özünə

Tomminin üzündə həyəcanlı bir tə- etiraf etməmişdi, axı, həqiqətən, aydın

bəssüm göründü. Dirk bu sözləri elə nif- bir məqsədi yox idi. Bunu necə deyə bi-

130 rətlə dedi ki, Tommi az qaldı çıxıb getsin. lərdi? Axı kimsə onun qarşısında seçim

Amma getmədi, dostunun yanında, yıxılı etmək, ürəyindən olan bir sənət seçmək
2017 ağacın üstündə oturdu.
tələbi də qoymamışdı. On beş yaşın için-

– Çalışaram sənə o kitablardan yenə də idi və valideynlərinin daimi qınaqları-

tapım, – sakitcə dedi. na tuş gələndə bilirdi ki, zəhləsini tökən

– Yenə yandıracaq. bu gündəliyi mister Makintoş da görəcək.

– Nə olsun, onsuz da o kitablarda ya- Tommi buna görə özünə daha çox qapa-

zılanların hamısı yadındadır, – Tommi oğ- nır, qəddarlaşırdı.

lanı sakitləşdirməyə çalışırdı. Nahardan sonra iskənələrini də götürüb

Dirk dinmədi. Sim kimi gərilib otur- talaya yollandı. Dirki görmək arzusu ilə

muşdu. Göydən od yağan bu səhəri oğ- həmin o yumşaq, çürük ağacın üstündə

lanlar qarışqa yuvasının yanındakı yıxılı əyləşdi. Dirk isə gəlmək bilmirdi. Özünü

ağacın üstündə keçirdilər. Әtraf sakitlik dostunun yerində təsəvvür edən Tommi

Doris Lessinq. Qarışqa yuvası idi, uzaqlardan daşqıran maşınların gu- başa düşdü ki, indi ağdərili birisini görmək

rultusu gəlir, bir də kolluqlardakı göyər- Dirk üçün necə dözülməzdir: ağdərilinin

çinlər quruldayırdı. Günorta, evə dönmək, sifəti – hətta o, ən yaxşı dostu olsa belə –

hər birinin öz dünyasına qapılmaq vaxtı bu an onun üçün düşmən sifəti idi. Amma

çatanda qüssə içində ayrıldılar. İkisi də yenə gözləyirdi. Az qala hava qaralana

anlayırdı ki, uşaqlıq zamanı, oyun-oyun- kimi orada, ağacın üstündə oturub qaldı,

caq dövrü artıq bitib, qarşıda onları nələr çəkicləri, iskənələri də otluğa qoyduğu

gözlədiyini isə kimsə bilmir. balaca yeşiyin içində idi. Әllərini elə hey

Nahar vaxtı qarşılarındakı məktəbli altındakı kötüyə sürtür, onun formasını

gündəliyinə baxan valideynləri Tommini yadda saxlamağa çalışırdı.

qınamaqdan vaz keçmədilər. Oğlan sinif- Dirk ertəsi gün də gəlmədi. Tommi yı-

də axırıncılardan idi və ümid yox idi ki, xılmış ağacın ətrafına dolana-dolana ona

kamal attestatı imtahanlarına buraxılsın. diqqətlə baxmağa başladı. Çox qalın idi,