Page 121 - "Xəzər"

ki çubuğu qaldırıb yonmağa girişdi. Na-
zik çubuq tez qırıldı; Tommi kolluğa tərəf
getdi, köhnə bir ağac parçası tapıb geri
qayıtdı.
Tommi taxta parçasını elə hey yonur,
yonurdu, nəhayət, hansısa cizgi ona Dir-
kin bacısını, evlərinin kandarında otur-
muş o balaca qızı xatırlatdı; bax, onda
şüurlu şəkildə işləməyə başladı. Dirkin
dərs elədiyi günlərdə o da ağac parçası
üzərində çalışdı. Sonra içində çəkmə ya-
ğı olan tənəkə qutunu evdən gətirdi, par-
laq, qəhvəyi məlhəmi süd kimi ağ ağaca
çəkdi. Bürünc rəngində balaca bir qız
alınmışdı. O, arıq ayaqlarını altına yığıb,
gözlərini geniş açaraq dünyaya maraqla
baxırdı.
Tommi fiquru Dirkin qarşısına qoydu.
O isə dişlərini ağardıb Tomminin əl işini o
üz-bu üzə çevirərək baxdı.
– Oxşayır, – nəhayət, dilləndi.
– İstəyirsən, götür, – Tommi təklif elə- yi rəngdə, üstəlik, çox düyünlü idi, tikan
di.
Dirk dişlərini ağardıb gülümsündü,
sonra qətiyyətsiz hərəkətlə əlini cibinə
aparıb, kirli parçaya bükülü nəsə çıxardı.
Bükülünü ehtiyatla açdı və Tommi bir za-
manlar gildən düzəltdiyi balaca Dirki gördü. luşunu belə diqqətlə öyrənməyə çalışırdı.
Fiqur çatlamış, əməlli-başlı ovulub
tökülmüşdü, amma hələ də davakar, öcəş-
kən Dirkə oxşayırdı. Tommi onu tanıyıb
(fiquru nə vaxt düzəltdiyini belə unutmuş-
du) əlinə götürdü.
– Saxlamısan? – Soruşdu. Dirk isə
gülümsündü. Oğlanlar üzlərində sevinc
dolu təbəssüm baxışdılar. Bir-birini başa
düşdüklərindən hər ikisinin içinə bir ra-
hatlıq çökdü, amma bu rahatlıqda nəsə
anlaşılmaz bir ağrı, qəddarlıq da vardı və
onları rəqabətə, davaya həvəsləndirirdi.
Hər ikisi qüssə içində baxışlarını gizlətdi. tıq hazır idi, bircə üzü qalmışdı.
– Mən ağacdan sənin ananın da fiqu-
runu yonacam, – Tommi dedi və elə o də-
qiqə yerindən sıçrayıb hirsli dostu ilə tu- 121
taşmamaq üçün kolluğa qaçdı. O, xeyli 2017
dolaşdı. Nəsə axtarırdı. Nəhayət, odun-
cağı çox sərt olan, bıçağı korşaldan iri ti- Doris Lessinq. Qarışqa yuvası
kanlı bir ağaca rast gəldi. Onda baltanı
işə saldı, gün batana kimi ağacı kəsməyə
çalışdı. Balta kütləşəndə daşa su çiləyir,
tiyəsini ona çəkib itiləyirdi. İşinin öhdəsin-
dən yalnız ertəsi gün gələ bildi. Tommi
ağacdan iki fut uzunluğunda kəsdi, qabı-
ğını çətinliklə təmizləyib komaya gətirdi.
Dirk isə bu vaxt ərzində komada rəf düzəl-
dib özünün köhnə gil fiqurunu bacısının
təzə bürünc rəngli kiçik heykəli ilə yanaşı
qoymuşdu. Orada Tomminin düzəldəcəyi
heykəl üçün də yer vardı.
– Çalışacam, gedənə kimi qurtarım, –
Tommi dedi. Bir-birini yaxşı başa düşdüklə-
rindən duyğulandı, gözlərində iki damla
yaş göründü. Baxışlarını qaçırdı, gətirdiyi
ağaca baxmağa başladı. Bu kötük indiyə
qədər istifadə etdiyi ağaclar kimi yum-
şaq, açıq-badamı rəngdə deyildi. Qəhvə-
bitən aşağı tərəfində rəngi tündləşirdi.
Tommi ağacı əlində hərləyir, bu heykəli
düzəltməyin əvvəlkilərdən qat-qat çətin
olacağını düşünürdü. İlk dəfə idi ki, işə
girişməzdən əvvəl əlindəki ağacın quru-
Bu sərt, kobud kötüyün düşündüyü fiqura
necə çevriləcəyini təsəvvüründə canlan-
dırmaq istəyirdi.
Oğlan ağacı yonmaq istədi, bıçağın
tiyəsi sındı. Dirkin bıçağını aldı. Bu polad
parçasını Dirk bir qalaq köhnə mədən
avadanlığı arasından tapmışdı, daşlara
çəkə-çəkə elə itiləmişdi ki, ülgüc kimiydi.
Bir ucuna yelkən bezi dolayıb dəstək elə-
mişdi. Tommi günlərlə bu ağacın üstündə
işlədi. Getmək vaxtı çatanda isə fiqur ar-