Page 112 - "Xəzər"
P. 112
– Dirk hardadır? – Tommi onunla üz- sözün düzünü demək istəmirsə, o da de-
üzə dayanıb qınayıcı tərzdə soruşdu. məyəcək.
Mister Makintoş köhnə mahud şlya- Ertəsi gün Tommi səhər yeməyindən
pasını lap peysərinəcən itələyib Tommi- də qabaq aradan çıxdı, hava qaralana ki-
nin üzünə sınayıcı nəzərlərlə baxdı. mi qayıtmadı, ac olmasına baxmayaraq,
– Dirk işləyir, – xeyli sükutdan sonra şam yeməyindən belə imtina etdi.
dilləndi. Səhərisi də eyni şey təkrarlandı, am-
– Harda? ma indi darıxır, öz təkliyini daha aydın
Mister Makintoş aşağı işarə etdi. Son- hiss edirdi. Yerdən ağac parçası götürdü,
ra dedi: cibindən bıçağını çıxarıb ağac parçasını
– Әyləş, bala, səninlə söhbətim var. yonmağa başladı. Ağac tezliklə ağır yük
– İstəmirəm. – Tommi üzünü çevirib altında beli bükülmüş oğlan fiquruna çev-
kollara ilişə-ilişə komalarına yollandı. Ora- rildi – onun əli arxasındaydı, yükdən bərk-
da skamyaya əyləşib ağladı. Nahar vaxtı bərk yapışmışdı. Fiquru özüylə evə gətir-
çatdı, oğlan yerindən tərpənmədi. Bütün di və şam yeməyində düz qarşısına qoy-
günü komadan çıxmadı, gözünün qorası- du.
112 nı sonuncu damlasınadək sıxandan son- – Bu kimdir belə? – Anası soruşdu.
ra da oturduğu yerdən qalxmadı, dirəyə – Dirk.
2017 söykənib kolluqlara baxdı. “Qurr-qurr-qurr- Fiquru yataq otağına da apardı və
qurr” – göyərçinlər quruldaşır; ağacdələ- lampa işığında ona yaxşıca baxa-baxa
nin tıqqıltısı gəlir, maşınlar ağır-ağır gu- bıçaqla hamarlamağa girişdi. Səhər ev-
ruldayırdı. Amma bu səslərə baxmaya- dən çıxıb xəndəyin qırağında mister Ma-
raq, ətrafda sakitlik idi. O qədər sakit idi kintoşla rastlaşanda fiqur yenə əlində idi.
ki, elə bil sükut dərəni buxovlamışdı. Tom- – Әlindəki nədir, ay oğul? – Mister
mi, hətta skamyanın ayaqlarını gəmirən Makintoş soruşdu.
həşəratların, qarışqaların xırtıltısını belə – Dirk.
eşidirdi. Qarışqa yuvasında həyat vardı – Makintoşun sifəti uzandı, amma elə
günəş şüaları altında quruyub sərtləşmiş həmin an gülümsünüb dilləndi:
bu şişuclu təpə ölmüş kimi görünsə də, – Onu mənə ver.
Doris Lessinq. Qarışqa yuvası yaşayırdı. Komanın yerində təzə, xırda – Yox, özünə verəcəm.
nəm torpaq təpəciklərlə əhatə olunmuş – Sənə pul verərəm, – mister Makin-
keçidlər əmələ gəlmişdi, yuxarıda, paya- toş cibindən pulqabısını çıxardı.
ların ətrafında isə elə bil qırmızıya çalan – Mənə sizin pulunuz lazım deyil, –
ağac ovuntusundan naxışlı örtük vardı. Tommi donquldandı, mister Makintoş isə
Komanı, yəqin ki, təzələmək lazım gələ- çaşdı, pullarını cəld qaytarıb cibinə qoy-
cəkdi, çünki qarışqalar, böcəklər onu de- du. Lakin qəflətən Tommi qətiyyətsiz bir
şik-deşik edəcəklər. Lakin Dirk yoxdursa, tərzdə dedi:
bu koma kimə lazımdır? – Yaxşı, olsun, götürün, – dedi.
Oğlan bütün gününü komada keçirdi Mister Makintoş yüngülləşibmiş kimi,
və evə hava qaralanda qayıtdı. Anası “nə öz səxavətindən ləzzət ala-ala pulqabı-
olub, niyə ağlamısan?” soruşanda acıq- sından bir şillinqlik əsginas çıxardı.
la: “Bilmirəm”, – dedi. Әgər anası ona – Beş funt, – Tommi dedi.
üzə dayanıb qınayıcı tərzdə soruşdu. məyəcək.
Mister Makintoş köhnə mahud şlya- Ertəsi gün Tommi səhər yeməyindən
pasını lap peysərinəcən itələyib Tommi- də qabaq aradan çıxdı, hava qaralana ki-
nin üzünə sınayıcı nəzərlərlə baxdı. mi qayıtmadı, ac olmasına baxmayaraq,
– Dirk işləyir, – xeyli sükutdan sonra şam yeməyindən belə imtina etdi.
dilləndi. Səhərisi də eyni şey təkrarlandı, am-
– Harda? ma indi darıxır, öz təkliyini daha aydın
Mister Makintoş aşağı işarə etdi. Son- hiss edirdi. Yerdən ağac parçası götürdü,
ra dedi: cibindən bıçağını çıxarıb ağac parçasını
– Әyləş, bala, səninlə söhbətim var. yonmağa başladı. Ağac tezliklə ağır yük
– İstəmirəm. – Tommi üzünü çevirib altında beli bükülmüş oğlan fiquruna çev-
kollara ilişə-ilişə komalarına yollandı. Ora- rildi – onun əli arxasındaydı, yükdən bərk-
da skamyaya əyləşib ağladı. Nahar vaxtı bərk yapışmışdı. Fiquru özüylə evə gətir-
çatdı, oğlan yerindən tərpənmədi. Bütün di və şam yeməyində düz qarşısına qoy-
günü komadan çıxmadı, gözünün qorası- du.
112 nı sonuncu damlasınadək sıxandan son- – Bu kimdir belə? – Anası soruşdu.
ra da oturduğu yerdən qalxmadı, dirəyə – Dirk.
2017 söykənib kolluqlara baxdı. “Qurr-qurr-qurr- Fiquru yataq otağına da apardı və
qurr” – göyərçinlər quruldaşır; ağacdələ- lampa işığında ona yaxşıca baxa-baxa
nin tıqqıltısı gəlir, maşınlar ağır-ağır gu- bıçaqla hamarlamağa girişdi. Səhər ev-
ruldayırdı. Amma bu səslərə baxmaya- dən çıxıb xəndəyin qırağında mister Ma-
raq, ətrafda sakitlik idi. O qədər sakit idi kintoşla rastlaşanda fiqur yenə əlində idi.
ki, elə bil sükut dərəni buxovlamışdı. Tom- – Әlindəki nədir, ay oğul? – Mister
mi, hətta skamyanın ayaqlarını gəmirən Makintoş soruşdu.
həşəratların, qarışqaların xırtıltısını belə – Dirk.
eşidirdi. Qarışqa yuvasında həyat vardı – Makintoşun sifəti uzandı, amma elə
günəş şüaları altında quruyub sərtləşmiş həmin an gülümsünüb dilləndi:
bu şişuclu təpə ölmüş kimi görünsə də, – Onu mənə ver.
Doris Lessinq. Qarışqa yuvası yaşayırdı. Komanın yerində təzə, xırda – Yox, özünə verəcəm.
nəm torpaq təpəciklərlə əhatə olunmuş – Sənə pul verərəm, – mister Makin-
keçidlər əmələ gəlmişdi, yuxarıda, paya- toş cibindən pulqabısını çıxardı.
ların ətrafında isə elə bil qırmızıya çalan – Mənə sizin pulunuz lazım deyil, –
ağac ovuntusundan naxışlı örtük vardı. Tommi donquldandı, mister Makintoş isə
Komanı, yəqin ki, təzələmək lazım gələ- çaşdı, pullarını cəld qaytarıb cibinə qoy-
cəkdi, çünki qarışqalar, böcəklər onu de- du. Lakin qəflətən Tommi qətiyyətsiz bir
şik-deşik edəcəklər. Lakin Dirk yoxdursa, tərzdə dedi:
bu koma kimə lazımdır? – Yaxşı, olsun, götürün, – dedi.
Oğlan bütün gününü komada keçirdi Mister Makintoş yüngülləşibmiş kimi,
və evə hava qaralanda qayıtdı. Anası “nə öz səxavətindən ləzzət ala-ala pulqabı-
olub, niyə ağlamısan?” soruşanda acıq- sından bir şillinqlik əsginas çıxardı.
la: “Bilmirəm”, – dedi. Әgər anası ona – Beş funt, – Tommi dedi.
