Page 118 - "Xəzər" 4/2016
P. 118
bil o özü yox, içində kimsə başqası danı- hətta ən vasvası olmayan adamların belə,
şırdı. uzaq gəzdiyi qızları – gör onlar nə qədər
– Titul-yar müşavir Dankov... Tanış- pozğunmuşlar – haqqında arada ötəri
lığımıza şad oldum. eşidirdi.
O, havanı sinəsinə çəkib əlavə elədi: – Sən də fı-rıl-daqçısan – Dankov
– Amma qısa bir müddətə. Ö-lü-rəm!.. təsdiq edirmişcəsinə dedi və onun üzündən
Mənasızlıqdır. təbəssüməbənzər, eyni zamanda, qorxunc
Aleksey Stepanoviç susub qadına bir ifadə sezildi. – Hamı fırıldaqçıdı. Bu
baxırdı. Qadın gülümsəməyə davam edib isə axmaqdı. İt kimi gəbərmək üçün qoyub
dedi: çıxıb getdilər. Sən də çıx get buradan!
– Oturun, lütfən. Bağışlayın ki, sizi Eşidirsən?
narahat etdim. Vəziyyəti yaman pisləşdi, Aleksey Stepanoviç pərt-pərt gülüm-
mən də qorxdum. sündü və qadına baxdı. Qadın ondan
O, sakit, ifadəsiz bir tərzdə danışırdı. gözünü çəkmirdi, sanki onu bir anlığına
Sözünü bitirəndən sonra qadın qocanın belə, itirməkdən qorxurdu.
yanında döşəməyə oturdu, dizlərini – Adınız nədir? – maşinist mehriban-
118 qucaqladı və gözlərini çəkmədən aşağı- casına “axxxmağa” baxıb soruşdu.
dan-yuxarıya maşinistə baxmağa başladı. – Olya. Bəs sizin?
2016 Səsin deyib çatdıra bilmədiklərini gözlər – Aleksey Stepanoviç. Sizi buradan
axıra kimi söylədi. Bu gözlərdə həm etibar, köçürmək lazımdır. Məgər burada yaşa-
həm qorxu, həm də canlı, sağ adam maq olar?
gördükləri üçün sevinc vardı. – Dünən bir buz parçası elə guppuldadı
– Məgər siz bizi tanımırsınız? – qadın ki... – qoca donquldanırdı. – Qopmuş buz
soruşdu. parçası.
– Elə ona görə gəlib ki, ta-a-anımır, – – Yox, artıq gərək yoxdur, – qız cavab
Dankov cavab verdi. – O, a-a-axmaq deyil verdi. – Ona tərpənmək olmaz. Ölməyinə
ki. İcazə v-e-erin, özümü tanıdım... Pan- az qalıb.
sionum va-a-ardı. A-a-ataları kimi bir şey – Mənim faciəmin kökü ondadır ki,
Leonid Andreyev. Çay kənarında idim, onlarsa məni yedizdirirdilər. Bu ev artıq hay-hayım gedib, vay-vayım qalıb.
də mənimdir. İndisə hamısı qaçıb Gərək həmişə belini dik tutasan. Başa
dağılışıblar. Si-i-içovul kimi. düşdün? O isə axxx-maqdır. Onu döyür-
Boğuq səsdə qəribə ironiya duyulur- düm. Öləcəyimi yalan deyir.
du. Aleksey Stepanoviç nərildəyən səsə
– Bu isə a-a-axmaqdı. Qaldı. bir az öyrəşdi və indi, qocanın sifəti
– Mən hara gedəcəkdim ki? – qadın görünməyəndə onun qorxulu yox, yazıq
qeyri-müəyyən cavab verdi. olduğu anlaşılırdı.
– Ağıllılar danışanda sən kiri. Axxx- – Çoxdandır burada belə qalmısız? –
maq... – qoca donquldandı. – Sən də Olyadan soruşdu.
fırıldaqçısan? – O, qəfil “sən”ə keçdi. – – Dörd gündür. Çərşənbə axşamından.
Niyə axı mən səni xatırlamıram? Vəziyyəti çox ağırdır. Siz gəlməmişdən
Aleksey Stepanoviç susurdu. O, indi qabaq məni lap qorxutmuşdu. – Olya qo-
xatırladı ki, qəsəbədə Dankov və onun, caya tərəf əyildi. – İvan Danilıç, yatmısız?
şırdı. uzaq gəzdiyi qızları – gör onlar nə qədər
– Titul-yar müşavir Dankov... Tanış- pozğunmuşlar – haqqında arada ötəri
lığımıza şad oldum. eşidirdi.
O, havanı sinəsinə çəkib əlavə elədi: – Sən də fı-rıl-daqçısan – Dankov
– Amma qısa bir müddətə. Ö-lü-rəm!.. təsdiq edirmişcəsinə dedi və onun üzündən
Mənasızlıqdır. təbəssüməbənzər, eyni zamanda, qorxunc
Aleksey Stepanoviç susub qadına bir ifadə sezildi. – Hamı fırıldaqçıdı. Bu
baxırdı. Qadın gülümsəməyə davam edib isə axmaqdı. İt kimi gəbərmək üçün qoyub
dedi: çıxıb getdilər. Sən də çıx get buradan!
– Oturun, lütfən. Bağışlayın ki, sizi Eşidirsən?
narahat etdim. Vəziyyəti yaman pisləşdi, Aleksey Stepanoviç pərt-pərt gülüm-
mən də qorxdum. sündü və qadına baxdı. Qadın ondan
O, sakit, ifadəsiz bir tərzdə danışırdı. gözünü çəkmirdi, sanki onu bir anlığına
Sözünü bitirəndən sonra qadın qocanın belə, itirməkdən qorxurdu.
yanında döşəməyə oturdu, dizlərini – Adınız nədir? – maşinist mehriban-
118 qucaqladı və gözlərini çəkmədən aşağı- casına “axxxmağa” baxıb soruşdu.
dan-yuxarıya maşinistə baxmağa başladı. – Olya. Bəs sizin?
2016 Səsin deyib çatdıra bilmədiklərini gözlər – Aleksey Stepanoviç. Sizi buradan
axıra kimi söylədi. Bu gözlərdə həm etibar, köçürmək lazımdır. Məgər burada yaşa-
həm qorxu, həm də canlı, sağ adam maq olar?
gördükləri üçün sevinc vardı. – Dünən bir buz parçası elə guppuldadı
– Məgər siz bizi tanımırsınız? – qadın ki... – qoca donquldanırdı. – Qopmuş buz
soruşdu. parçası.
– Elə ona görə gəlib ki, ta-a-anımır, – – Yox, artıq gərək yoxdur, – qız cavab
Dankov cavab verdi. – O, a-a-axmaq deyil verdi. – Ona tərpənmək olmaz. Ölməyinə
ki. İcazə v-e-erin, özümü tanıdım... Pan- az qalıb.
sionum va-a-ardı. A-a-ataları kimi bir şey – Mənim faciəmin kökü ondadır ki,
Leonid Andreyev. Çay kənarında idim, onlarsa məni yedizdirirdilər. Bu ev artıq hay-hayım gedib, vay-vayım qalıb.
də mənimdir. İndisə hamısı qaçıb Gərək həmişə belini dik tutasan. Başa
dağılışıblar. Si-i-içovul kimi. düşdün? O isə axxx-maqdır. Onu döyür-
Boğuq səsdə qəribə ironiya duyulur- düm. Öləcəyimi yalan deyir.
du. Aleksey Stepanoviç nərildəyən səsə
– Bu isə a-a-axmaqdı. Qaldı. bir az öyrəşdi və indi, qocanın sifəti
– Mən hara gedəcəkdim ki? – qadın görünməyəndə onun qorxulu yox, yazıq
qeyri-müəyyən cavab verdi. olduğu anlaşılırdı.
– Ağıllılar danışanda sən kiri. Axxx- – Çoxdandır burada belə qalmısız? –
maq... – qoca donquldandı. – Sən də Olyadan soruşdu.
fırıldaqçısan? – O, qəfil “sən”ə keçdi. – – Dörd gündür. Çərşənbə axşamından.
Niyə axı mən səni xatırlamıram? Vəziyyəti çox ağırdır. Siz gəlməmişdən
Aleksey Stepanoviç susurdu. O, indi qabaq məni lap qorxutmuşdu. – Olya qo-
xatırladı ki, qəsəbədə Dankov və onun, caya tərəf əyildi. – İvan Danilıç, yatmısız?
