Page 114 - "Xəzər" 4/2016
P. 114
Sükanı arxasında Nikitanın olduğu ikin- qarışıqlıq hökm sürürdü və çığır-bağır
ci qayıq üzməyə hazırlaşanda Aleksey salan qadın səsləri, uşaq ağlaşması
Stepanoviç başını pəncərədən bayıra eşidilirdi. Köməyə gələn bir neçə qayıq,
çıxardı və çığırdı: hamını alıb quruya çıxarmağa yetmirdi
– Gözlə! Mən də sizinlə gedirəm! və xilaskarlar qayıqlara hər cür cır-cındır
O, qayığa minəndə özünü narahat doldurmağa çalışan elə həmin arvadlarla
hiss edirdi: hamı bilirdi ki, streletslilər onu möhkəm söyüşürdülər. Uşaqlar əl-ayağa
döyüblər, indi isə onlara köməyə getdiyini dolaşır, özlərini suya düşmək təhlükəsi
görüb, yəqin, güləcəkdilər. Amma dəyir- ilə üz-üzə qoyub uçulmuş damların
mançılar nəzakətli idilər və onun bu işdə dəliklərindən boylanır, bir-birlərini haylayır,
iştirakına ən sadə, təbii bir iş kimi baxırdılar. kimsə səbirsizlik edib onları vuranda bağırır
Heç kim indi baş verənlərə dəxli olmayan və aşağıda dayanan qayığa un kisəsi
və olması qeyri-mümkün görünən o davanı kimi şappıltı ilə düşürdülər. Qayıqda isə
xatırlamadı. Onlar çayın ortasına üzüb tərpənmədən oturur və sevinc dolu
çatanda və yaxınlıqdakı dəyirman çalaya gözlərini bərəldirdilər; lap körpəlikdən çaya
salınıbmış kimi balaca, alçaq görünəndə öyrəşən bu uşaqlara, bütün bu baş verənlər
114 Aleksey Stepanoviç bütün narahatlığını gözlənilməz əyləncə kimi gəlirdi. Çar-
unutdu, təsirindən özünü yüngül, gümrah daqlardan birinin dəliyindən atılan sap
2016 hiss etdiyi bir mübarizəyə qatıldı. Su qayığı bağlanmış tilov suyun üzərində yırğala-
fırlada-fırlada aşağı aparırdı, qayığın bor- nırdı. Balıqçı özü görünmürdü, amma bu
tuna bərkidilən avarlar cırıldayırdı; kiçik qəribə soyuqqanlığına və inadkarlığına
bir buz parçası qayığın bortuna dəydi və görə o, streletslilərin yaşlı nəslinə mənsub
fırlanaraq yan keçdi. ola bilməzdi.
– Yaxşı ki, buz əriyib, – özünü qayıqda Aleksey Stepanoviç çılpaq bir qadın
ağa hiss edən və söhbətə meyilli olan qolunun inadla qayığı köməyə çağırdığı
Nikita dedi. birinci çardağa üzüb yaxınlaşdı və bundan
– Hə-ə, – avarçəkənlərdən biri cavab sonra daha heç bir şey haqqında düşün-
verdi, – yoxsa qabağına çıxanı vurub aşı- mədi. O, qaranlıq çardaqlara baş vurur,
Leonid Andreyev. Çay kənarında rardı. orada tirlərə ilişir, başı çatılara dəyir, yenə
– Stepanıç! Bəs niyə indi mən asqır- bir anlıq cır-cındır üzən suyun səthinə
mıram? Başımı qaldırıram, amma asqır- çıxırdı. Bu zaman cır-cındır ona elə arvad-
mıram... Hə, uşaqlar, həvəslə, həvəslə! ların gözlərində olduğu qədər dəyərli
Güc verin! Hə!.. görünürdü. Onun ətrafında hamısı tanış
Qəsəbənin küçələrini basmış su sakit və mehriban, saqqallı, saqqalsız üzlər
və dərin idi. Təkcə bəzi yerlərdə uçmuş hərlənirdi: indi onu bir vaxtlar kimin döy-
hasarların talaşaları, taxtaları suyun üzündə düyünü, kimin döymədiyini ayırd edə
tənbəl-tənbəl üzürdü. Çaya ən yaxın evlərin bilməzdi. Kirli uşaq qolları onun boynuna
çardaqları artıq boş idi və öz balaca dolanır, çiyninə gah qorxmuş qızcığaz
pəncərələri ilə səssiz-səmirsiz baxırdılar; üzü, gah çirkli oğlan sifəti qısılırdı. Әlinə
bir az o tərəfdə, heç kimin su basacağını kəlləsi deşilmiş karton bir oyuncaq keçdi.
gözləmədiyi, buna görə də əvvəlcədən Oyuncağı ayaqlarından tutub qaldıranda
tədbir görmədiyi Soyuq küçədə isə həmin o deşikdən su axırdı. Hirsli və tərs
ci qayıq üzməyə hazırlaşanda Aleksey salan qadın səsləri, uşaq ağlaşması
Stepanoviç başını pəncərədən bayıra eşidilirdi. Köməyə gələn bir neçə qayıq,
çıxardı və çığırdı: hamını alıb quruya çıxarmağa yetmirdi
– Gözlə! Mən də sizinlə gedirəm! və xilaskarlar qayıqlara hər cür cır-cındır
O, qayığa minəndə özünü narahat doldurmağa çalışan elə həmin arvadlarla
hiss edirdi: hamı bilirdi ki, streletslilər onu möhkəm söyüşürdülər. Uşaqlar əl-ayağa
döyüblər, indi isə onlara köməyə getdiyini dolaşır, özlərini suya düşmək təhlükəsi
görüb, yəqin, güləcəkdilər. Amma dəyir- ilə üz-üzə qoyub uçulmuş damların
mançılar nəzakətli idilər və onun bu işdə dəliklərindən boylanır, bir-birlərini haylayır,
iştirakına ən sadə, təbii bir iş kimi baxırdılar. kimsə səbirsizlik edib onları vuranda bağırır
Heç kim indi baş verənlərə dəxli olmayan və aşağıda dayanan qayığa un kisəsi
və olması qeyri-mümkün görünən o davanı kimi şappıltı ilə düşürdülər. Qayıqda isə
xatırlamadı. Onlar çayın ortasına üzüb tərpənmədən oturur və sevinc dolu
çatanda və yaxınlıqdakı dəyirman çalaya gözlərini bərəldirdilər; lap körpəlikdən çaya
salınıbmış kimi balaca, alçaq görünəndə öyrəşən bu uşaqlara, bütün bu baş verənlər
114 Aleksey Stepanoviç bütün narahatlığını gözlənilməz əyləncə kimi gəlirdi. Çar-
unutdu, təsirindən özünü yüngül, gümrah daqlardan birinin dəliyindən atılan sap
2016 hiss etdiyi bir mübarizəyə qatıldı. Su qayığı bağlanmış tilov suyun üzərində yırğala-
fırlada-fırlada aşağı aparırdı, qayığın bor- nırdı. Balıqçı özü görünmürdü, amma bu
tuna bərkidilən avarlar cırıldayırdı; kiçik qəribə soyuqqanlığına və inadkarlığına
bir buz parçası qayığın bortuna dəydi və görə o, streletslilərin yaşlı nəslinə mənsub
fırlanaraq yan keçdi. ola bilməzdi.
– Yaxşı ki, buz əriyib, – özünü qayıqda Aleksey Stepanoviç çılpaq bir qadın
ağa hiss edən və söhbətə meyilli olan qolunun inadla qayığı köməyə çağırdığı
Nikita dedi. birinci çardağa üzüb yaxınlaşdı və bundan
– Hə-ə, – avarçəkənlərdən biri cavab sonra daha heç bir şey haqqında düşün-
verdi, – yoxsa qabağına çıxanı vurub aşı- mədi. O, qaranlıq çardaqlara baş vurur,
Leonid Andreyev. Çay kənarında rardı. orada tirlərə ilişir, başı çatılara dəyir, yenə
– Stepanıç! Bəs niyə indi mən asqır- bir anlıq cır-cındır üzən suyun səthinə
mıram? Başımı qaldırıram, amma asqır- çıxırdı. Bu zaman cır-cındır ona elə arvad-
mıram... Hə, uşaqlar, həvəslə, həvəslə! ların gözlərində olduğu qədər dəyərli
Güc verin! Hə!.. görünürdü. Onun ətrafında hamısı tanış
Qəsəbənin küçələrini basmış su sakit və mehriban, saqqallı, saqqalsız üzlər
və dərin idi. Təkcə bəzi yerlərdə uçmuş hərlənirdi: indi onu bir vaxtlar kimin döy-
hasarların talaşaları, taxtaları suyun üzündə düyünü, kimin döymədiyini ayırd edə
tənbəl-tənbəl üzürdü. Çaya ən yaxın evlərin bilməzdi. Kirli uşaq qolları onun boynuna
çardaqları artıq boş idi və öz balaca dolanır, çiyninə gah qorxmuş qızcığaz
pəncərələri ilə səssiz-səmirsiz baxırdılar; üzü, gah çirkli oğlan sifəti qısılırdı. Әlinə
bir az o tərəfdə, heç kimin su basacağını kəlləsi deşilmiş karton bir oyuncaq keçdi.
gözləmədiyi, buna görə də əvvəlcədən Oyuncağı ayaqlarından tutub qaldıranda
tədbir görmədiyi Soyuq küçədə isə həmin o deşikdən su axırdı. Hirsli və tərs
