Page 148 - "Xəzər" 2017

həyəcansız baxa bilmədiyi körpü görünür- Mariya hiss elədi ki, hətta adını bilsə

dü. Həmin yolla qatarlar İspaniyaya ge- də, oğlan daha ondan ayrılmayacaq və

dirdi. Mariya gərginlik içində düşünürdü: elə görüntü yaratdı ki, guya hələ də qor-

«Adımı desəm, itirəcəm onu!.. Amma həm xur. «Taleyə bel bağlayaq», – düşündü,

də özümdən uzaqlaşdırmalıyam axı». Bu çünki qəlbinin dərinliyində qalib gələcəyi-

tərəddüdlərdən həm əzab çəkir, həm də nə inanırdı. Kilsəyə az qalmış, təkid etdi

zövq alırdı. Həqiqətən, iztirab içindəydi, ki, oğlan burdan o yana onunla gəlməsin:

amma onu «çox ağrılıdı...» pıçıldamağa – Dükançılara görə, – dedi. – Onlar

məcbur edən anlaşılmaz bir məmnunluq məni tanıyırlar, şayiə yayarlar.

hissi də yaşayırdı. – Yaxşı, ancaq adınızı deyin, sonra...

– Bir bilsəydiz, mən kiməm... (özündən – Mariya Kross.

asılı olmayaraq Psixeya haqqında mifi və – Mariya Kross?

Vaqnerin «Loenqrin» operasını xatırladı.) Qadın çətirin ucuyla yeri qurdalaya-

Nəhayət, Raymon qəhqəhə çəkdi və qurdalaya cavab verdi:

sanki buxovdan qurtuldu: – Әvvəlcə kim olduğumu yaxşı öyrə-

– Onsuz da tramvayda görüşəcəyik... nin...

Fikir vermisizmi, mən həmişə məhz bu Raymon heyrət dolu baxışlarla gözünü

148 tramvaya minirəm. Diqqət yetirməmisiz? ondan çəkmirdi: «Mariya Kross!» Demə-

2017 Ola bilməz! Hərdən tez gəlirəm, saat altı- li, bu, odur, bir yay günü camaat cıdırdan
ya on beş dəqiqə qalmış gedən tramva- qayıdanda Turni xiyabanında ilk dəfə adı-

ya rahatca minə bilərəm... Amma sizə nı eşitdiyi həmin qadın... O, iki cins at qo-

görə onu ötürürəm, minmirəm. Hətta dünən şulmuş faytonla keçirdi. Bu zaman yaxın-

dördüncü öküz döyüşündən sonra korri- lıqdakılardan biri: «Kim nə istəyir, desin,

dadan getdim ki, fürsəti qaçırmayım, siz əsl qadın bax belə olar!» – dedi. Bir də

isə yox idiniz. Deyirlər, Fuentes axırda xatırlayır ki, müalicəvi vannalar qəbul et-

böyük uğur qazanıb. Bir halda ki, söhbə- diyi vaxtlarda kollecdən saat dörddə çıx-

tə başlamışıq, adınızı deməyə niyə tə- mağa məcbur olurdu. Artıq təkəbbürlü

rəddüd edirsiz? Әvvəla, artıq heç nə ve- gənc, Bertran Larussellə tez-tez küçədə

cimə deyil... Mənə baxdığınız vaxtdan rastlaşır və onu ötüb-keçirdi. Bertranı bə-

Fransua Moriak. Sevgi səhrası inanırdım ki... zən xidmətçilər, bəzən də qara əlcəkli,

Mariya bu sözləri başqasından eşit- əynində cübbə olan hündür yaxalıqlı bir

səydi, kobudluq sayardı, amma indi bu keşiş müşayiət edirdi. «Böyüklərdən» yal-

kəlmələr ona şirin gəldi. Sonralar da hər nız Raymon «orta» təbəqə arasında öz

dəfə buradan keçəndə bir məktəb uşağı- ad-sanının zəhmindən istifadə edirdi. «Pak

nın bu dağınıq fikirlərindən qəlbində zə- və məsum» Bertran onunla yanaşı ge-

riflik, xoşbəxtlik dolu hisslər oyandığını dəndə bu «tərbiyəsiz tipi» gözləriylə ye-

xatırlayırdı... yir, şübhə etmirdi ki, bu «bədnam» oğla-

– Siz mütləq adınızı deməlisiz, onsuz nın nəzərində özünün də sirli bir cazibəsi

da atamdan soruşacam. Bunun çox sadə var. Həmin vaxtlarda xanım Larussel hə-

bir yolu var – həmişə Talans kilsəsinin lə sağ idi, şəhərdə, elə kollecin özündə

yanında düşən qadının kimliyini xəbər də qəribə şayiələr dolaşırdı. Bəziləri de-

alacam, vəssalam. yirdi ki, Mariya Kross, Larusselin qanuni

– Yaxşı, amma and için ki, mənim ba- arvadı olmaq istəyir və məşuqundan tə-

rəmdə həkimə heç nə deməyəcəksiz. ləb edir ki, ev xidmətçilərinin hamısını