Page 145 - "Xəzər" 2017
P. 145
nçəsi vardı, şalvarının ütüsü qüsursuz Raymon kandardan əlini qaranlığa 145
idi. «Qəribədi, – həkim fikirləşdi, – mər- uzatdı: 2017
hum atama oxşayır...» Hə, Raymon az
qala yetmiş yaşınacan həkimliyiylə qa- – Yox, dayanıb. Fransua Moriak. Sevgi səhrası
zandığı var-dövlətini qadınlara sərf elə- Və geri qanrılmadan:
miş cərrah Kurrejə oxşayırdı. O kişi Bor- – Hələlik... – dedi və tezliklə onun ad-
doda antiseptiklərdən xeyir görən ilk adam dım səsləri eşidilməz oldu.
idi. Öz oğluna zərrə qədər də diqqət ye- Әri bağda gəzişməyi təklif edəndə xa-
tirməzdi, sanki adını da unutmuşdu, ona nım Kurrej heyrətindən donub-qaldı. De-
sadəcə «balaca» deyərdi. di ki, şalını götürüb gəlir. Həkim onun pil-
ləkənlə tələsə-tələsə qalxdığını, sonra ey-
Bir dəfə tanımadığı bir qadın atasını ni tələskənliklə düşdüyünü addım səslə-
evə gətirdi: ağzı əyilmişdi, dodaqları ara- rindən bildi.
sından tüpürcək axırdı – nə saatı, nə pul- – Qoluma gir, Lüsi, ay batıb, zülmət
qabısı, nə də çeçələ barmağında brilyant qaranlıqdı...
üzüyü vardı. «Mənə yalnız onun ehtiraslı – Amma xiyabanda aydınlıqdı.
ürəyi miras qaldı, amma xoşa gəlməyi Qadını onun qoluna yüngülcə söykə-
bacarmamağını... nəvəsinə qoyub gedib». nəndə, həkim ondan gələn qoxunu duy-
du: adaxlı olduqları vaxtların qoxusuydu –
Həkim bağa baxan Raymonu seyr uzun sürən iyun gecələrində skamyada
edirdi. Bəli, bu cavan oğlan onun oğluy- yanaşı oturduqları günlərin qoxusu. Qa-
du. Bugünkü yaşantılardan sonra çox tə- dının dərisinin qoxusu və alaqaranlığın
sirlənmişdi, qəlbini açıb-tökmək, oğlun- nəfəsi ona o uzaq günləri xatırladırdı.
dan soruşmaq istəyirdi: «Niyə biz heç Lüsidən oğullarındakı ciddi dəyişikliyi
vaxt bir-birimizlə söhbət eləmirik? hiss edib-etməməsini soruşdu. Yox, ana-
Düşünürsən ki, səni başa düşmərəm? sı onun hələ də qapalı, kobud, inadkar
Yəni oğul atadan bu qədər uzaqdı? Doğ- olduğu qənaətində idi. Həkim etiraz etdi:
rudanmı, bizi bir-birimizdən ayıran iyirmi – Raymon indi elə də dəcəl deyil,
beş il belə çoxdu? Mənim ürəyim iyirmi özünü yaxşı aparır, həm də baxıram, ar-
yaşımdakı kimidi, səninsə canın canım- tıq zahiri görünüşünə də fikir verir.
dan, qanın qanımdandı, çox mümkündü – Hə, doğrudan a! Jüli dünən deyinir-
ki, bizim zövqümüz, meylimiz, həvəsimiz di ki, həftədə iki dəfə şalvarını ütülətdirir.
eynidi. Aramızda baş alıb gedən bu süku- – Birtəhər Jülini sakitləşdir, o ki Ray-
tu birinci kim pozacaq?» monu lap bələkdən tanıyır.
– Jüli bizə sadiqdi, amma sədaqətin
Təbiətcə müxtəlif olsalar da, qadınla də bir həddi var. Madlena xidmətçilərinə
kişi sevginin ağuşunda qovuşur. Hətta ağzından çıxanı deyə bilər, axı onlar heç
ana da dodaqlarını uzadıb böyük oğlu- nə eləmir. Jülinin xasiyyəti pisdi. Hər işi
nun alnından öpə bilər, amma o, bir ata Jüli görür, hətta arxa pilləkəni də, giriş
kimi oğlunun çiyninə əlini qoymaqdan qapısını da o təmizləyir.
başqa nəsə edə bilmir. Həkim Kurrej indi Bu vaxt hardasa bir bülbül xəsisliklə
də belə etdi. Raymon səksəndi. Atası ba- bir-iki ağız oxuyub susdu. Onlar acı ba-
xışını yayındırıb soruşdu:
– Yağış hələ də yağır?
idi. «Qəribədi, – həkim fikirləşdi, – mər- uzatdı: 2017
hum atama oxşayır...» Hə, Raymon az
qala yetmiş yaşınacan həkimliyiylə qa- – Yox, dayanıb. Fransua Moriak. Sevgi səhrası
zandığı var-dövlətini qadınlara sərf elə- Və geri qanrılmadan:
miş cərrah Kurrejə oxşayırdı. O kişi Bor- – Hələlik... – dedi və tezliklə onun ad-
doda antiseptiklərdən xeyir görən ilk adam dım səsləri eşidilməz oldu.
idi. Öz oğluna zərrə qədər də diqqət ye- Әri bağda gəzişməyi təklif edəndə xa-
tirməzdi, sanki adını da unutmuşdu, ona nım Kurrej heyrətindən donub-qaldı. De-
sadəcə «balaca» deyərdi. di ki, şalını götürüb gəlir. Həkim onun pil-
ləkənlə tələsə-tələsə qalxdığını, sonra ey-
Bir dəfə tanımadığı bir qadın atasını ni tələskənliklə düşdüyünü addım səslə-
evə gətirdi: ağzı əyilmişdi, dodaqları ara- rindən bildi.
sından tüpürcək axırdı – nə saatı, nə pul- – Qoluma gir, Lüsi, ay batıb, zülmət
qabısı, nə də çeçələ barmağında brilyant qaranlıqdı...
üzüyü vardı. «Mənə yalnız onun ehtiraslı – Amma xiyabanda aydınlıqdı.
ürəyi miras qaldı, amma xoşa gəlməyi Qadını onun qoluna yüngülcə söykə-
bacarmamağını... nəvəsinə qoyub gedib». nəndə, həkim ondan gələn qoxunu duy-
du: adaxlı olduqları vaxtların qoxusuydu –
Həkim bağa baxan Raymonu seyr uzun sürən iyun gecələrində skamyada
edirdi. Bəli, bu cavan oğlan onun oğluy- yanaşı oturduqları günlərin qoxusu. Qa-
du. Bugünkü yaşantılardan sonra çox tə- dının dərisinin qoxusu və alaqaranlığın
sirlənmişdi, qəlbini açıb-tökmək, oğlun- nəfəsi ona o uzaq günləri xatırladırdı.
dan soruşmaq istəyirdi: «Niyə biz heç Lüsidən oğullarındakı ciddi dəyişikliyi
vaxt bir-birimizlə söhbət eləmirik? hiss edib-etməməsini soruşdu. Yox, ana-
Düşünürsən ki, səni başa düşmərəm? sı onun hələ də qapalı, kobud, inadkar
Yəni oğul atadan bu qədər uzaqdı? Doğ- olduğu qənaətində idi. Həkim etiraz etdi:
rudanmı, bizi bir-birimizdən ayıran iyirmi – Raymon indi elə də dəcəl deyil,
beş il belə çoxdu? Mənim ürəyim iyirmi özünü yaxşı aparır, həm də baxıram, ar-
yaşımdakı kimidi, səninsə canın canım- tıq zahiri görünüşünə də fikir verir.
dan, qanın qanımdandı, çox mümkündü – Hə, doğrudan a! Jüli dünən deyinir-
ki, bizim zövqümüz, meylimiz, həvəsimiz di ki, həftədə iki dəfə şalvarını ütülətdirir.
eynidi. Aramızda baş alıb gedən bu süku- – Birtəhər Jülini sakitləşdir, o ki Ray-
tu birinci kim pozacaq?» monu lap bələkdən tanıyır.
– Jüli bizə sadiqdi, amma sədaqətin
Təbiətcə müxtəlif olsalar da, qadınla də bir həddi var. Madlena xidmətçilərinə
kişi sevginin ağuşunda qovuşur. Hətta ağzından çıxanı deyə bilər, axı onlar heç
ana da dodaqlarını uzadıb böyük oğlu- nə eləmir. Jülinin xasiyyəti pisdi. Hər işi
nun alnından öpə bilər, amma o, bir ata Jüli görür, hətta arxa pilləkəni də, giriş
kimi oğlunun çiyninə əlini qoymaqdan qapısını da o təmizləyir.
başqa nəsə edə bilmir. Həkim Kurrej indi Bu vaxt hardasa bir bülbül xəsisliklə
də belə etdi. Raymon səksəndi. Atası ba- bir-iki ağız oxuyub susdu. Onlar acı ba-
xışını yayındırıb soruşdu:
– Yağış hələ də yağır?
