Page 150 - "Xəzər" 2017
P. 150
özünə hopduracaqdı. «Mariya ona laqeyd – O-o! – Bask hayqırdı. – Buna baxın,
deyil...» Bunu yoldaşlarına desinmi? Axı Raymon qızardı!
heç kim inanmaz. Budur, artıq malikanə- Qızlardan da biri onun sözünə qüvvət
ni bürümüş sıx yarpaqlar göründü. Ora- verdi:
dakı ailənin üzvləri həmin yarpaqlar kimi – Hə, hə, Raymon dayı qızardı!
həm sıx, həm də ayrı-ayrılıqda yaşayır- Raymon əsəbi halda çiyinlərini çəkdi.
lar. Süd yolunun ulduzları da elədir. Bəli, Atası ona baxmadan bir sual da verdi:
qol-qanad açmış qürurunu bu qəfəs özünə – Tək idi?
sığışdıra bilməz. Bağın ətrafından dola- «Tək idi» cavabını eşidib, yenidən jur-
nıb, «Sahil meşəliyi» deyilən şamlığın də- nalın vərəqlərini çevirməyə başladı. Bu
rinliyinə girdi. Raymonun sərildiyi torpaq zaman xanım Kurrej dedi:
bədənindən istiydi. Ovuclarında şam iy- – Qəribədi ki, o cür qadınlar sizi ha-
nələrinin izi qalmışdı. mıdan çox maraqlandırır. Küçədə onu
O, yemək otağına daxil olanda, atası görmək nə böyük iş imiş? Ev qulluqçusu
yeni jurnalı vərəqləyərək, arvadının irad- olduğu vaxtlarda heç gözünüzə görün-
larına cavab verirdi: mürdü.
– Oxumuram, başlıqlara baxıram. Həkim arvadının sözünü kəsdi:
150 Deyəsən, nənədən başqa, heç kim – O, heç vaxt qulluqçu olmayıb!
2017 Raymonun salamını eşitmədi. – Olsaydı, ona əskiklik gətirməzdi!
Qulluqçu boşqabları götürüb otaqdan
– Aha! Bu da mənim dəcəlim...
Kreslosunun yanından keçəndə nə- çıxdı. Madlena hirslə anasının üstünə
nəsi onu saxlayıb özünə sarı çəkdi: düşdü:
– Səndən qatran qoxusu gəlir. – Belə çıxır, sən bilərəkdən qulluqçu-
– Sahil meşəsindəydim. ları qıcıqlandırırsan, bilərəkdən onları təh-
O, məmnunluqla Raymonu süzdü və qir edirsən. Yeri gəlmişkən, bil ki, İrma
nəzakətlə danladı: «Şuluğun biri!» çox həssas insandı.
Raymon lap it kimi səs sala-sala şor-
basını içməyə girişdi. – Dəhşətə bax... Öz evimdə də ağzı-
Bu insanlar hamısı indi ona miskin mı qıfıllamalıyam...
Fransua Moriak. Sevgi səhrası görünürdü! O, artıq göylərdə süzürdü. İn- (davamı gələn sayda)
di ona hamıdan yaxın atasıydı. Çünki Ma-
riyanı tanıyırdı, evində olmuşdu, müalicə
etmişdi, yataqda görmüşdü, qulağını si-
nəsinə, kürəyinə söykəmişdi... Mariya
Kross! Mariya Kross! Bu ad onu boğurdu,
boğazında qan laxtası kimiydi, ağzında
şortəhər ilıqlığını hiss eləyirdi və bu ad,
nəhayət, dilini alışdırdı, dözmədi:
– İndicə Mariya Krossu gördüm.
Həkim dərhal iti baxışlarını ona zillədi:
– Hardan bilirsən, gördüyün odur?
– Papilyon onu üzdən tanıyır. Onunla
gəlirdim.
deyil...» Bunu yoldaşlarına desinmi? Axı Raymon qızardı!
heç kim inanmaz. Budur, artıq malikanə- Qızlardan da biri onun sözünə qüvvət
ni bürümüş sıx yarpaqlar göründü. Ora- verdi:
dakı ailənin üzvləri həmin yarpaqlar kimi – Hə, hə, Raymon dayı qızardı!
həm sıx, həm də ayrı-ayrılıqda yaşayır- Raymon əsəbi halda çiyinlərini çəkdi.
lar. Süd yolunun ulduzları da elədir. Bəli, Atası ona baxmadan bir sual da verdi:
qol-qanad açmış qürurunu bu qəfəs özünə – Tək idi?
sığışdıra bilməz. Bağın ətrafından dola- «Tək idi» cavabını eşidib, yenidən jur-
nıb, «Sahil meşəliyi» deyilən şamlığın də- nalın vərəqlərini çevirməyə başladı. Bu
rinliyinə girdi. Raymonun sərildiyi torpaq zaman xanım Kurrej dedi:
bədənindən istiydi. Ovuclarında şam iy- – Qəribədi ki, o cür qadınlar sizi ha-
nələrinin izi qalmışdı. mıdan çox maraqlandırır. Küçədə onu
O, yemək otağına daxil olanda, atası görmək nə böyük iş imiş? Ev qulluqçusu
yeni jurnalı vərəqləyərək, arvadının irad- olduğu vaxtlarda heç gözünüzə görün-
larına cavab verirdi: mürdü.
– Oxumuram, başlıqlara baxıram. Həkim arvadının sözünü kəsdi:
150 Deyəsən, nənədən başqa, heç kim – O, heç vaxt qulluqçu olmayıb!
2017 Raymonun salamını eşitmədi. – Olsaydı, ona əskiklik gətirməzdi!
Qulluqçu boşqabları götürüb otaqdan
– Aha! Bu da mənim dəcəlim...
Kreslosunun yanından keçəndə nə- çıxdı. Madlena hirslə anasının üstünə
nəsi onu saxlayıb özünə sarı çəkdi: düşdü:
– Səndən qatran qoxusu gəlir. – Belə çıxır, sən bilərəkdən qulluqçu-
– Sahil meşəsindəydim. ları qıcıqlandırırsan, bilərəkdən onları təh-
O, məmnunluqla Raymonu süzdü və qir edirsən. Yeri gəlmişkən, bil ki, İrma
nəzakətlə danladı: «Şuluğun biri!» çox həssas insandı.
Raymon lap it kimi səs sala-sala şor-
basını içməyə girişdi. – Dəhşətə bax... Öz evimdə də ağzı-
Bu insanlar hamısı indi ona miskin mı qıfıllamalıyam...
Fransua Moriak. Sevgi səhrası görünürdü! O, artıq göylərdə süzürdü. İn- (davamı gələn sayda)
di ona hamıdan yaxın atasıydı. Çünki Ma-
riyanı tanıyırdı, evində olmuşdu, müalicə
etmişdi, yataqda görmüşdü, qulağını si-
nəsinə, kürəyinə söykəmişdi... Mariya
Kross! Mariya Kross! Bu ad onu boğurdu,
boğazında qan laxtası kimiydi, ağzında
şortəhər ilıqlığını hiss eləyirdi və bu ad,
nəhayət, dilini alışdırdı, dözmədi:
– İndicə Mariya Krossu gördüm.
Həkim dərhal iti baxışlarını ona zillədi:
– Hardan bilirsən, gördüyün odur?
– Papilyon onu üzdən tanıyır. Onunla
gəlirdim.
