Page 78 - "Xəzər"

onların ardıncaOktavio Pas. Şeirlər Məndən başqa kimsə yox
qaçmağa başlayır.
Üfüq yoxa çıxır
– dəniz küləyini
qarsıyır odlu lalələr
Göylərin əksi
suları bəzəyir
Ləpədöyəndə şahə qalxan
köpüklü dalğa
çılpaq, gözəl bir qıza bənzəyir.
Anladıqca, anladıqca
kövrəlirəm, yuxalıram mən...
İşıq kimi, köpük kimi
78 cansız bədən kimi
2015 yox oluram mən.
Dünya
– yalnız bir küləkmiş
sən demə,
yalnız bir havaymış
uçuş zamanı...
Küçə
Nəhayətsiz küçədə
səs-səmir də yoxdu
Qaranlıqda
nəyəsə ilişib yıxılıram.
Ayağa qalxıb gedirəm qarasına
Ayağım altında çır-çırpı, xəzəl
Lal-kar daşlar.
Arxadan ayaq səsləri eşidirəm bu an İki bədən
daşları, xəzəlləri ayaqlayır
Görürəm məni haqlayır
Dayanıram, dayanır o da.
Yeriyirəm, heç dala qalmır
Boylanır ətrafa
Bir ins-cins gözə dəymir
Kor-koranə hərlənib-fırlanıram.
Dalanlar yenidən küçəyə çıxarır məni
Xəlvəti
kiminsə ardınca düşürəm
O, nəyəsə ilişib yıxılır.
Sonra ayağa qalxıb
üzümə zillənir,
gözünü döyür
Və öz-özünə
– “heç kəs yoxdur” deyir.
Daş
Həyatımı gördüm gecə yuxuda
Baş alıb gedirdim bilməm harasa.
Görürdüm yollar da düşür düyünə...
Getdikcə gedirdim, gedirdim elə
Heyrətə gəlirdim hər gördüyümə.
Ayıldım yuxudan ala-yarımçıq
Gördüm ki, mən daşa
zəncirlənmişəm.
Çalışıram, vuruşuram, amma ki,
Qurtula bilmirəm mən bu buxovdan.
Daşa zəncirlənmişəm
Dikəlib dura bilmirəm.
Çarəsiz qalmışam təkbaşına
Bilirəm, bilirəm yuxularımla
Zəncirlənmişəm qəbir daşına
İki bədən görüşüncə
bəzən gecə vaxtı
okean dalğası kimi olurlar