Page 32 - "Xəzər"
P. 32
qızlarla rəqs eləyirdilər, kitab oxuyur- dalaq – hamısı dağım-dağımdı.
dular. Kim orda mənimlə olmayıb, Öldürmək, yaralamaq azdı, gərək hələ
mənim gördüyümü görməyib, yaşadıq- əzab da çəkdirəsən... Onlar ağrıdan
larımı hiss eləməyib – o mənim heç həmişə “Ana!” deyib qışqırırdılar...
kimimdi. On ildən sonra hepatitimiz, Başqa ad eşitməmişəm...
kontuziyamız, qızdırmamız özünü Mən Leninqraddan bir-iki illiyə
büruzə verəndə, bizdən canlarını getmək qərarına gəlmişdim. Uşağım,
qurtarmağa çalışacaqlar... İşdə də, evdə sonra ərim ölmüşdü. Məni bu şəhərdə
də... Bizi rəyasət heyətində oturtmaya- heç nə tutub saxlamırdı, əksinə, hər
caqlar. Hamıya yük olacağıq... Sizin şey onları yada salırdı, məni qovurdu.
kitabınız kimə lazımdı? Kimin üçündü? Onunla burda görüşmüşdük... İlk dəfə
Ordan qayıdanların onsuz da xoşuna burda öpüşmüşdük... Bu doğum evində
gəlməyəcək. Məgər hər şeyi olduğu doğmuşam...
kimi danışmaq mümkündü? Öldürülən Baş həkim çağırdı:
dəvələrin və öldürülən insanların eyni – Әfqanıstana gedərsiniz?
32 qan gölməçəsində uzandığını məgər – Gedərəm.
yazacaqsınız? Yazacaqsınız ki, onların İstəyirdim başqaları üçün daha pis
2015 qanı bir-birinə qarışıb. Bunlar artıq kimə olduğunu görəm. Bunu da gördüm...
lazımdı? Biz hamıya yadıq. Mənə qalan Bizə deyirdilər ki, ədalətli
evim, arvadım, bir də onun bu yaxınlarda müharibədi, feodalizmdən çıxıb, işıqlı
doğacağı uşaqdı. Bir neçə dostum da sosialist cəmiyyəti qurmaq üçün əfqan
Әfqanıstandan qalıb. Başqa heç kimə xalqına kömək eləyirik. Bizim uşaqların
inanmıram. Və daha inanmayacağam orda öldüyü barədə susurdular, biz də
da... elə başa düşürdük ki, orda yoluxucu
xəstəliklər: qızdırma, qarın yatalağı,
Svetlana Aleksiyeviç. Tabut oğlanlar Sıravi, qumbara hepatit çoxdu. Səksəninci illərin
əvvəlidi... Kabilə uçduq... Köhnə ingilis
– Danışmağa qorxuram... Yenə bu at tövləsini hospital eləmişdilər. Heç
kölgələr peyda olur... Hər gün... Orda nə yoxdu... Hamı üçün bir şpris. Zabitlər
hər gün özümə deyirdim: “Mən spirti içirlər, yaraları benzinlə
axmağam, axmağam. Niyə belə elə- təmizləyirik. Yaralar gec sağalır...
dim?” Xüsusən, gecələr, işləməyəndə Günəş dada çatırdı. İsti günəş
belə fikirlər ağlıma gəlirdi, amma mikrobları öldürür. İlk yaralıları alt tu-
gündüzlər ağlıma gələn başqa fikirlərdi: man-köynəkdə və çəkmədə gördüm.
hamıya necə kömək eləyim? Dəhşətli Pijamaları yoxdu. Pijama çox sonra
yaralardı... Mən sarsılmışdım, belə peyda oldu. Çəkələk, adyal da... Bir
güllələr nəyə lazımdı? Kim bunu oğlan yadımdadı: sümüyü yoxuymuş
fikirləşib tapıb? Məgər bunu düşünən kimi bədəni qatlanmışdı. Bədənindən
insandı? Güllənin girdiyi yer balacadı, iyirmiyə yaxın qəlpə çıxartdıq. Bütün
ancaq içəridə bağırsaqlar, qara ciyər, mart ayını kəsilmiş əlləri, ayaqları
dular. Kim orda mənimlə olmayıb, Öldürmək, yaralamaq azdı, gərək hələ
mənim gördüyümü görməyib, yaşadıq- əzab da çəkdirəsən... Onlar ağrıdan
larımı hiss eləməyib – o mənim heç həmişə “Ana!” deyib qışqırırdılar...
kimimdi. On ildən sonra hepatitimiz, Başqa ad eşitməmişəm...
kontuziyamız, qızdırmamız özünü Mən Leninqraddan bir-iki illiyə
büruzə verəndə, bizdən canlarını getmək qərarına gəlmişdim. Uşağım,
qurtarmağa çalışacaqlar... İşdə də, evdə sonra ərim ölmüşdü. Məni bu şəhərdə
də... Bizi rəyasət heyətində oturtmaya- heç nə tutub saxlamırdı, əksinə, hər
caqlar. Hamıya yük olacağıq... Sizin şey onları yada salırdı, məni qovurdu.
kitabınız kimə lazımdı? Kimin üçündü? Onunla burda görüşmüşdük... İlk dəfə
Ordan qayıdanların onsuz da xoşuna burda öpüşmüşdük... Bu doğum evində
gəlməyəcək. Məgər hər şeyi olduğu doğmuşam...
kimi danışmaq mümkündü? Öldürülən Baş həkim çağırdı:
dəvələrin və öldürülən insanların eyni – Әfqanıstana gedərsiniz?
32 qan gölməçəsində uzandığını məgər – Gedərəm.
yazacaqsınız? Yazacaqsınız ki, onların İstəyirdim başqaları üçün daha pis
2015 qanı bir-birinə qarışıb. Bunlar artıq kimə olduğunu görəm. Bunu da gördüm...
lazımdı? Biz hamıya yadıq. Mənə qalan Bizə deyirdilər ki, ədalətli
evim, arvadım, bir də onun bu yaxınlarda müharibədi, feodalizmdən çıxıb, işıqlı
doğacağı uşaqdı. Bir neçə dostum da sosialist cəmiyyəti qurmaq üçün əfqan
Әfqanıstandan qalıb. Başqa heç kimə xalqına kömək eləyirik. Bizim uşaqların
inanmıram. Və daha inanmayacağam orda öldüyü barədə susurdular, biz də
da... elə başa düşürdük ki, orda yoluxucu
xəstəliklər: qızdırma, qarın yatalağı,
Svetlana Aleksiyeviç. Tabut oğlanlar Sıravi, qumbara hepatit çoxdu. Səksəninci illərin
əvvəlidi... Kabilə uçduq... Köhnə ingilis
– Danışmağa qorxuram... Yenə bu at tövləsini hospital eləmişdilər. Heç
kölgələr peyda olur... Hər gün... Orda nə yoxdu... Hamı üçün bir şpris. Zabitlər
hər gün özümə deyirdim: “Mən spirti içirlər, yaraları benzinlə
axmağam, axmağam. Niyə belə elə- təmizləyirik. Yaralar gec sağalır...
dim?” Xüsusən, gecələr, işləməyəndə Günəş dada çatırdı. İsti günəş
belə fikirlər ağlıma gəlirdi, amma mikrobları öldürür. İlk yaralıları alt tu-
gündüzlər ağlıma gələn başqa fikirlərdi: man-köynəkdə və çəkmədə gördüm.
hamıya necə kömək eləyim? Dəhşətli Pijamaları yoxdu. Pijama çox sonra
yaralardı... Mən sarsılmışdım, belə peyda oldu. Çəkələk, adyal da... Bir
güllələr nəyə lazımdı? Kim bunu oğlan yadımdadı: sümüyü yoxuymuş
fikirləşib tapıb? Məgər bunu düşünən kimi bədəni qatlanmışdı. Bədənindən
insandı? Güllənin girdiyi yer balacadı, iyirmiyə yaxın qəlpə çıxartdıq. Bütün
ancaq içəridə bağırsaqlar, qara ciyər, mart ayını kəsilmiş əlləri, ayaqları
