Page 31 - "Xəzər"
P. 31
zetlər, paslı mismarlar, faner lazımdı. Necə dağıtdığımız, necə 31
parçaları, sellofan torbalar alırdılar... öldürdüyümüz, dərhal da tikib, 2015
Zibil maşınlarla satılırdı. Dollar və su hədiyyələr payladığımız yadımdadı.
həmişə özünə yol tapacaq. Hər yerdə. Hər şey o qədər yaxındadı, hələ də Svetlana Aleksiyeviç. Tabut oğlanlar
Әsgər arzulayırdı... Әsgərin üç arzusu onlardan qopa bilmirəm. Bu
varıydı: anasına yaylıq, sevgilisinə xatirələrdən qorxuram... Onlardan
kosmetik bəzək dəsti, özünə isə gizlənirəm... Özümdən uzaqlaşdı-
çimərlik trusiki almaq; o vaxt Sovetlərdə rıram... Elə bir adam tanımıram ki, or-
çimərlik trusiki yox idi. Bax belə bir dan qayıdandan sonra içməsin,
müharibə idi. Bizə “əfqan” deyirlər. çəkməsin. Yumşaq siqaretlər mənə
Yad addı. Damğa kimi. Biz hamı kimi kömək eləmir, orda çəkdiyimiz “Oxot-
deyilik. Başqa cürük. Nə cür? Kim niçi”ni axtarıram... Çəkməyi isə həkimlər
olduğumu bilmirəm: qəhrəman, ya bar- qadağan eləyiblər... Başımın yarısı
maqla göstərilməli olan axmaq? Bəlkə dəmirdi. İçə də bilmirəm...
cinayətkar? Bunun siyasi səhv
olduğunu artıq boyunlarına alırlar. Bu Bizim əfqan qardaşlığımızdan
gün astadan deyirlər, sabah bərkdən yazmayın. Elə şey yoxdu. Mən ona
deyəcəklər. Mənsə orda qan axıtmı- inanmıram. Müharibədə hamını qorxu
şam... Özümün və özgənin qanını... birləşdirirdi: bizi aldatmışdılar və biz
Bizə yaxamızdan asmadığımız ordenlər yaşamaq, evə qayıtmaq istəyirdik. Bizi
veriblər... Biz hələ onları geri qay- burda heç nəyimizin olmaması
taracağıq. Şərəfsiz müharibədə şərəflə birləşdirir, bizim ölkədə nemətləri
qazanılmış ordenlər... Məktəblərdə tanışlığa və imtiyazlara – tökdüyün
çıxış etməyə çağırırlar. Axı nə danı- qana görə verirlər. Bizim eyni prob-
şaydım? Hərbi əməliyyatlardan?.. İlk lemimiz var: təqaüd, mənzil, yaxşı
gördüyüm ölüdən?.. Hələ də qaran- dərmanlar, protezlər, mebel dəsti...
lıqdan qorxduğumdan, nəsə yerə Onları həll etsək, təşkilatlarımız dağılar.
düşəndə səksənməyimdən? Necə əsir Bax mən dəridən, qabıqdan çıxıb
götürüb, ancaq polka aparıb çıxarma- özümə mənzil, mebel, soyuducu, pal-
mağımızdan?.. Həmişə yox... (susur). taryuyan maşın, yapon videomaqnita-
Müharibədə olduğum il yarımda bir fonu alsam, bu təşkilat daha mənim
dənə sağ düşmən görmədim, ancaq nəyimə lazımdı. Cavanlar bizə yaxın
ölüsünü gördüm. Qurudulmuş insan gəlmədilər. Onlar bizi başa düşmədilər.
qulaqları kolleksiyasından danışaydım? Guya Böyük Vətən müharibəsi
Hərbi qənimətdi... Onunla qürrələ- iştirakçılarına bərabər tutuluruq, ancaq
nirdik... Top atəşindən sonra yaşayış onlar Vətəni müdafiə etmişdilər, bəs
yerinə yox, şumlanmış torpağa biz? Biz almanların rolundaydıq – bir
bənzəyən qışlaqlardan danışaydım? oğlan mənə belə dedi. Onlar bizə belə
Bizim məktəblərdə bunlarımı bilmək baxırlar... Biz isə onlara hirsliyik. Biz
istəyirlər? Yox, onlara qəhrəman orda sıyıq yeyəndə, minada partlayan-
da, onlar burda musiqiyə qulaq asıb,
parçaları, sellofan torbalar alırdılar... öldürdüyümüz, dərhal da tikib, 2015
Zibil maşınlarla satılırdı. Dollar və su hədiyyələr payladığımız yadımdadı.
həmişə özünə yol tapacaq. Hər yerdə. Hər şey o qədər yaxındadı, hələ də Svetlana Aleksiyeviç. Tabut oğlanlar
Әsgər arzulayırdı... Әsgərin üç arzusu onlardan qopa bilmirəm. Bu
varıydı: anasına yaylıq, sevgilisinə xatirələrdən qorxuram... Onlardan
kosmetik bəzək dəsti, özünə isə gizlənirəm... Özümdən uzaqlaşdı-
çimərlik trusiki almaq; o vaxt Sovetlərdə rıram... Elə bir adam tanımıram ki, or-
çimərlik trusiki yox idi. Bax belə bir dan qayıdandan sonra içməsin,
müharibə idi. Bizə “əfqan” deyirlər. çəkməsin. Yumşaq siqaretlər mənə
Yad addı. Damğa kimi. Biz hamı kimi kömək eləmir, orda çəkdiyimiz “Oxot-
deyilik. Başqa cürük. Nə cür? Kim niçi”ni axtarıram... Çəkməyi isə həkimlər
olduğumu bilmirəm: qəhrəman, ya bar- qadağan eləyiblər... Başımın yarısı
maqla göstərilməli olan axmaq? Bəlkə dəmirdi. İçə də bilmirəm...
cinayətkar? Bunun siyasi səhv
olduğunu artıq boyunlarına alırlar. Bu Bizim əfqan qardaşlığımızdan
gün astadan deyirlər, sabah bərkdən yazmayın. Elə şey yoxdu. Mən ona
deyəcəklər. Mənsə orda qan axıtmı- inanmıram. Müharibədə hamını qorxu
şam... Özümün və özgənin qanını... birləşdirirdi: bizi aldatmışdılar və biz
Bizə yaxamızdan asmadığımız ordenlər yaşamaq, evə qayıtmaq istəyirdik. Bizi
veriblər... Biz hələ onları geri qay- burda heç nəyimizin olmaması
taracağıq. Şərəfsiz müharibədə şərəflə birləşdirir, bizim ölkədə nemətləri
qazanılmış ordenlər... Məktəblərdə tanışlığa və imtiyazlara – tökdüyün
çıxış etməyə çağırırlar. Axı nə danı- qana görə verirlər. Bizim eyni prob-
şaydım? Hərbi əməliyyatlardan?.. İlk lemimiz var: təqaüd, mənzil, yaxşı
gördüyüm ölüdən?.. Hələ də qaran- dərmanlar, protezlər, mebel dəsti...
lıqdan qorxduğumdan, nəsə yerə Onları həll etsək, təşkilatlarımız dağılar.
düşəndə səksənməyimdən? Necə əsir Bax mən dəridən, qabıqdan çıxıb
götürüb, ancaq polka aparıb çıxarma- özümə mənzil, mebel, soyuducu, pal-
mağımızdan?.. Həmişə yox... (susur). taryuyan maşın, yapon videomaqnita-
Müharibədə olduğum il yarımda bir fonu alsam, bu təşkilat daha mənim
dənə sağ düşmən görmədim, ancaq nəyimə lazımdı. Cavanlar bizə yaxın
ölüsünü gördüm. Qurudulmuş insan gəlmədilər. Onlar bizi başa düşmədilər.
qulaqları kolleksiyasından danışaydım? Guya Böyük Vətən müharibəsi
Hərbi qənimətdi... Onunla qürrələ- iştirakçılarına bərabər tutuluruq, ancaq
nirdik... Top atəşindən sonra yaşayış onlar Vətəni müdafiə etmişdilər, bəs
yerinə yox, şumlanmış torpağa biz? Biz almanların rolundaydıq – bir
bənzəyən qışlaqlardan danışaydım? oğlan mənə belə dedi. Onlar bizə belə
Bizim məktəblərdə bunlarımı bilmək baxırlar... Biz isə onlara hirsliyik. Biz
istəyirlər? Yox, onlara qəhrəman orda sıyıq yeyəndə, minada partlayan-
da, onlar burda musiqiyə qulaq asıb,
