Page 27 - "Xəzər"
P. 27
tta uzaqda belə adamı dəhşət ədəbiyyat öz sərhədlərinin içində 27
bürüyür... boğulur... Yazmaqla və faktla yalnız 2015
gözün gördüyünü ifadə eləmək olar,
XX əsrin böyük müharibələrindən bəs baş verənlər haqqında səylə Svetlana Aleksiyeviç. Tabut oğlanlar
və kütləvi qırğınlardan sonra, hazırlanmış hesabat kimə lazımdı?
Әfqanıstan kimi (kiçik) müharibələrdən Nəsə başqa şey lazımdı... Həyatdan
yazmağa başqa etik və metafizik qoparılmış anın təsviri...
mövqe lazımdı. Hər şeyə kimin üçünsə
yeganə olan kiçik bir adamın şəxsində 25 sentyabr
baxılmalıdı. Dövlətin ona necə Mən burdan azad bir adam kimi
yanaşması yox, onun anası, arvadı, geri dönəcəyəm... Bizi burda
uşağı üçün kim olduğu öyrənilməlidi. görməyənə qədər azad deyildim.
Normal görmə qabiliyyətini kim bizə
qaytaracaq? BİRİNCİ GÜN
“Çünki Mənim adımla çoxları
Təbiət, tarix, dil kimi mənə insan
bədəni də maraqlıdı. Bütün fiziki gələcək...”
təfərrüatlar vacibdi: qan gün altında,
insan ölməzdən əvvəl necə dəyişir... Səhər-səhər avtomatdan atəş
Həyat özlüyündə ağlagəlməz dərəcədə açırlarmış kimi telefon uzun-uzadı zəng
gözəldi və nə qədər amansızcasına çalır:
səslənsə də – insan əzabı xüsusilə
gözəldi. İncəsənətin qaranlıq tərəfi. – Qulaq as, – özünü təqdim
Dünən axşam tank əleyhinə minada etməmiş sözə başlayır, – sənin həcvini
partlamış uşaqların bədənini parça- oxudum, əgər yenə bir sətir də
parça topladıqlarını gördüm. Baxmağa yazsan...
getməyə bilərdim, ancaq yazmaq üçün
getdim. İndi yazıram... – Siz kimsiniz?
– Haqqında yazdıqlarından biri.
Ancaq getmək lazımdımı? Zabitlərin Bizi hələ çağıracaqlar, bizə hələ silah
arxamda necə güldüklərini eşidirdim: verəcəklər ki, qayda-qanun yaradaq.
yəni xanım qorxacaq. Mən getdim və Hər şey üçün cavab verməli
bunda qəhrəmanlıq deyilən şey yox olacaqsınız. Ancaq öz soyadınızı yazın,
idi, çunki orda huşumu itirdim. Ya təxəllüs arxasında gizlənməyin.
istidən, ya da sarsıntıdan. İstəyirəm Pasifistlərə nifrət eləyirəm! Sən çiynində
səmimi olam... dolu yük torbası dağa çıxmısan, əlli
dərəcə istidə “beteerə” minmisən? Sən
23 sentyabr gecələr tikanların tünd qoxusuna
Vertolyota mindim... Yuxarıdan oyanırsan? Oyanmırsan... Yox... Onda
günün altında gözəl və qorxunc şəkildə qurdalama! Bu, bizimdi! Sənin nəyinə
parıldayan əvvəlcədən hazırlanmış lazımdı? Sən arvadsan, get uşaq doğ!
yüzlərlə sink tabut gördüm... – Niyə adınızı demirsiniz?
Buna oxşar şeylərlə rastlaşanda
dərhal bir fikir keçir başımdan:
bürüyür... boğulur... Yazmaqla və faktla yalnız 2015
gözün gördüyünü ifadə eləmək olar,
XX əsrin böyük müharibələrindən bəs baş verənlər haqqında səylə Svetlana Aleksiyeviç. Tabut oğlanlar
və kütləvi qırğınlardan sonra, hazırlanmış hesabat kimə lazımdı?
Әfqanıstan kimi (kiçik) müharibələrdən Nəsə başqa şey lazımdı... Həyatdan
yazmağa başqa etik və metafizik qoparılmış anın təsviri...
mövqe lazımdı. Hər şeyə kimin üçünsə
yeganə olan kiçik bir adamın şəxsində 25 sentyabr
baxılmalıdı. Dövlətin ona necə Mən burdan azad bir adam kimi
yanaşması yox, onun anası, arvadı, geri dönəcəyəm... Bizi burda
uşağı üçün kim olduğu öyrənilməlidi. görməyənə qədər azad deyildim.
Normal görmə qabiliyyətini kim bizə
qaytaracaq? BİRİNCİ GÜN
“Çünki Mənim adımla çoxları
Təbiət, tarix, dil kimi mənə insan
bədəni də maraqlıdı. Bütün fiziki gələcək...”
təfərrüatlar vacibdi: qan gün altında,
insan ölməzdən əvvəl necə dəyişir... Səhər-səhər avtomatdan atəş
Həyat özlüyündə ağlagəlməz dərəcədə açırlarmış kimi telefon uzun-uzadı zəng
gözəldi və nə qədər amansızcasına çalır:
səslənsə də – insan əzabı xüsusilə
gözəldi. İncəsənətin qaranlıq tərəfi. – Qulaq as, – özünü təqdim
Dünən axşam tank əleyhinə minada etməmiş sözə başlayır, – sənin həcvini
partlamış uşaqların bədənini parça- oxudum, əgər yenə bir sətir də
parça topladıqlarını gördüm. Baxmağa yazsan...
getməyə bilərdim, ancaq yazmaq üçün
getdim. İndi yazıram... – Siz kimsiniz?
– Haqqında yazdıqlarından biri.
Ancaq getmək lazımdımı? Zabitlərin Bizi hələ çağıracaqlar, bizə hələ silah
arxamda necə güldüklərini eşidirdim: verəcəklər ki, qayda-qanun yaradaq.
yəni xanım qorxacaq. Mən getdim və Hər şey üçün cavab verməli
bunda qəhrəmanlıq deyilən şey yox olacaqsınız. Ancaq öz soyadınızı yazın,
idi, çunki orda huşumu itirdim. Ya təxəllüs arxasında gizlənməyin.
istidən, ya da sarsıntıdan. İstəyirəm Pasifistlərə nifrət eləyirəm! Sən çiynində
səmimi olam... dolu yük torbası dağa çıxmısan, əlli
dərəcə istidə “beteerə” minmisən? Sən
23 sentyabr gecələr tikanların tünd qoxusuna
Vertolyota mindim... Yuxarıdan oyanırsan? Oyanmırsan... Yox... Onda
günün altında gözəl və qorxunc şəkildə qurdalama! Bu, bizimdi! Sənin nəyinə
parıldayan əvvəlcədən hazırlanmış lazımdı? Sən arvadsan, get uşaq doğ!
yüzlərlə sink tabut gördüm... – Niyə adınızı demirsiniz?
Buna oxşar şeylərlə rastlaşanda
dərhal bir fikir keçir başımdan:
