Page 23 - "Xəzər"
P. 23
– General beynəlmiləl borcdan, Mən müharibədən yazmaq istəmir- 23
cənub sərhədlərinin qorunmasından dim. Ancaq mən əsl müharibədəyəm. 2015
danışırdı. Hətta kövrəldi: “Onlara şirni Hər yerdə hərbçilər, hərbi texnika,
aparın. Onlar axı uşaqdılar. Әn yaxşı hərbi ləvazimat. Müharibədi... Svetlana Aleksiyeviç. Tabut oğlanlar
hədiyyə konfetdi”.
12 sentyabr
– Zabit gənc idi. Ayağının kəsildiyini Kimin necə mərdlik göstərdiyini saf-
bilib ağladı. Sifətdən qıza oxşayırdı – çürük eləməkdə nəsə bir əxlaqsızlıq
dərisi ağ, yanaqları qırmızı. Mən var. Dünən səhər yeməyi üçün
əvvəllər ölüdən qorxurdum, xüsusən yeməkxanaya getdik, keşikçiylə
də, əgər əli, ayağı yoxdusa... Sonra salamlaşdıq. Yarım saat sonra qarni-
öyrəşdim... zona düşən mina qəlpəsi onu öldürdü.
Bütün günü bu uşağın sifətini
– Әsir götürürlər. Әl-ayağını kəsib, xatırlamağa çalışdım....
qaytanla bərk-bərk bağlayırlar. Bu cür Jurnalistləri burda nağılçı
də saxlayırlar, bizimkilər onları bu adlandırırlar. Yazıçıları da. Bizim yazıçı
vəziyyətdə tapırlar. Onlar ölmək dəstəsində hamı kişidi. Uzaq zas-
istəyirlər, di gəl, bu bədbəxtləri müalicə tavalara can atırlar, döyüş görmək
edirlər. istəyirlər. Birindən səbəbini soruşuram.
– Mənim üçün maraqlıdı. Deyəcə-
– Gömrükdə əl çantamı gördülər. yəm, Salanqada olmuşam. Güllə
“Nə gətirirsən?” – “Heç nə”. – “Heç atacağam.
nə?!” İnanmadılar. Trusikimə kimi Kişi təbiətinin məhsulu olan
soyundurdular. Hərə iki-üç çamadan müharibənin mənim üçün dərkedilməz
aparırdı. olduğu fikrindən qopa bilmirəm. Ancaq
müharibə möhtəşəmdi. Apolliner yazır:
Təyyarədə yerim zəncirlə bağlanmış “Ah, müharibə necə gözəldi”.
zirehli maşının yanında idi. Xoş- Müharibədə hər şey başqa cürdü –
bəxtlikdən böyrümdəki mayor ayıq idi, sən də, təbiət də, sənin düşüncələrin
ətrafda hamı sərxoşdu. Yaxınlıqda də. Onda başa düşdüm ki, insan
kimsə Marksın büstünün üstündə düşüncəsi çox qəddar ola bilər.
yatmışdı (sosialist rəhbərlərin portretləri, Әsgər kazarmasında, yeməkxa-
büstləri üst-üstə qalaqlanmışdı), yalnız nada, futbol meydançasında (!), dünən
silah yox, təntənəli tədbirlər üçün vacib rəqsdə (dünc vaxtın atributları) – hər
olan hər cür şey aparırdılar. Qırmızı yerdə soruşuram, qulaq asıram:
bayraqlar, qırmızı lentlər, necə gəldi, – Üzbəüz atəş açdım, insan
hara gəldi atılmışdı... kəlləsinin necə uçduğunu gördüm.
Fikirləşdim: “Birinci mən atdım”.
Sirena uğuldayır. Döyüşdən sonra hər yerdə yaralılar,
– Qalxın. Yoxsa o dünyada ayılar- ölülər. Hamı susur...
sınız... – Burda yuxuma tramvaylar girir.
Artıq Kabilin üstündəyik. Yerə enirik. Tramvayda necə evə gedirəm... Әn
...Top səsləri eşidilir. Zirehli geyimdə
avtomatlı patrullar icazə vərəqəsi tələb
edirlər.
cənub sərhədlərinin qorunmasından dim. Ancaq mən əsl müharibədəyəm. 2015
danışırdı. Hətta kövrəldi: “Onlara şirni Hər yerdə hərbçilər, hərbi texnika,
aparın. Onlar axı uşaqdılar. Әn yaxşı hərbi ləvazimat. Müharibədi... Svetlana Aleksiyeviç. Tabut oğlanlar
hədiyyə konfetdi”.
12 sentyabr
– Zabit gənc idi. Ayağının kəsildiyini Kimin necə mərdlik göstərdiyini saf-
bilib ağladı. Sifətdən qıza oxşayırdı – çürük eləməkdə nəsə bir əxlaqsızlıq
dərisi ağ, yanaqları qırmızı. Mən var. Dünən səhər yeməyi üçün
əvvəllər ölüdən qorxurdum, xüsusən yeməkxanaya getdik, keşikçiylə
də, əgər əli, ayağı yoxdusa... Sonra salamlaşdıq. Yarım saat sonra qarni-
öyrəşdim... zona düşən mina qəlpəsi onu öldürdü.
Bütün günü bu uşağın sifətini
– Әsir götürürlər. Әl-ayağını kəsib, xatırlamağa çalışdım....
qaytanla bərk-bərk bağlayırlar. Bu cür Jurnalistləri burda nağılçı
də saxlayırlar, bizimkilər onları bu adlandırırlar. Yazıçıları da. Bizim yazıçı
vəziyyətdə tapırlar. Onlar ölmək dəstəsində hamı kişidi. Uzaq zas-
istəyirlər, di gəl, bu bədbəxtləri müalicə tavalara can atırlar, döyüş görmək
edirlər. istəyirlər. Birindən səbəbini soruşuram.
– Mənim üçün maraqlıdı. Deyəcə-
– Gömrükdə əl çantamı gördülər. yəm, Salanqada olmuşam. Güllə
“Nə gətirirsən?” – “Heç nə”. – “Heç atacağam.
nə?!” İnanmadılar. Trusikimə kimi Kişi təbiətinin məhsulu olan
soyundurdular. Hərə iki-üç çamadan müharibənin mənim üçün dərkedilməz
aparırdı. olduğu fikrindən qopa bilmirəm. Ancaq
müharibə möhtəşəmdi. Apolliner yazır:
Təyyarədə yerim zəncirlə bağlanmış “Ah, müharibə necə gözəldi”.
zirehli maşının yanında idi. Xoş- Müharibədə hər şey başqa cürdü –
bəxtlikdən böyrümdəki mayor ayıq idi, sən də, təbiət də, sənin düşüncələrin
ətrafda hamı sərxoşdu. Yaxınlıqda də. Onda başa düşdüm ki, insan
kimsə Marksın büstünün üstündə düşüncəsi çox qəddar ola bilər.
yatmışdı (sosialist rəhbərlərin portretləri, Әsgər kazarmasında, yeməkxa-
büstləri üst-üstə qalaqlanmışdı), yalnız nada, futbol meydançasında (!), dünən
silah yox, təntənəli tədbirlər üçün vacib rəqsdə (dünc vaxtın atributları) – hər
olan hər cür şey aparırdılar. Qırmızı yerdə soruşuram, qulaq asıram:
bayraqlar, qırmızı lentlər, necə gəldi, – Üzbəüz atəş açdım, insan
hara gəldi atılmışdı... kəlləsinin necə uçduğunu gördüm.
Fikirləşdim: “Birinci mən atdım”.
Sirena uğuldayır. Döyüşdən sonra hər yerdə yaralılar,
– Qalxın. Yoxsa o dünyada ayılar- ölülər. Hamı susur...
sınız... – Burda yuxuma tramvaylar girir.
Artıq Kabilin üstündəyik. Yerə enirik. Tramvayda necə evə gedirəm... Әn
...Top səsləri eşidilir. Zirehli geyimdə
avtomatlı patrullar icazə vərəqəsi tələb
edirlər.
