Page 22 - "Xəzər"

adlandırmışıq. Böyük xəndəyi hamınız nəyi müdafiə eləyirmişlər? Heç kimə

üçün qazacağam...” maraqlı deyil. Yalnız balaca oğlan on-

İlk dəfə göz böyüklükdə bəbək lardan gözünü çəkə bilmir və kefli

gördüm... Şəhər qəbiristanlığında dilənçi qadın əsgərin birinə yaxınlaşır:

dayanmışam... Әtrafda yüzlərlə adam – Bura gəl... Yazıqsan...

var. Ortada üstünə qırmızı çit çəkilmiş Әsgər qoltuqağacıyla onu qovur.

doqquz tabut. Hərbçilər çıxış edirlər... O isə incimədən nəsə intim bir söz

Söz generala verilir. Qara paltarlı deyir. Böyrümdə zabitlər oturub.

qadınlar ağlaşırlar. Hamı ağlayır. Bantlı Protezlərin bizdə pis düzəldilməsindən,

balaca qız tabutun üstünə yıxılıb qarın yatalağından, vəbadan,

hıçqırır: “Ata! Atacan! Sən hardasan? qızdırmadan, hepatitdən, ilk vaxtlar su

Mənə kukla gətirəcəyinə söz quyularının, mətbəxin, hamamın

vermişdin. Gözəl kukla! Sənin üçün olmadığından, qabları yumağa su

alboma evlər, güllər çəkmişəm... Mən tapmadıqlarından danışırlar. Hərə öz

səni gözləyirəm...” Gənc zabit, qızın gətirdiyindən söhbət salır: kimsə video-

əlindən tutub qara “Volqa”ya aparır. maqnitofon, kimsə “Şarp”, ya “Soni”
22 Ancaq hələ də onun səsi eşidilir: “Ata! maqnitofonu keçirib. Dincəlib daha da

2015 Atacan! Әziz ata...” General çıxış edir... gözəlləşmiş, açıq-saçıq paltar geyinmiş

Qara paltarlı qadınlar ağlaşır. Biz susu- qadınlara necə həsrətlə baxdıqları

ruq. Niyə susuruq. Ancaq mən istə- yadımdadı...

mirəm... Daha müharibədən yazmaq Kabilə uçan hərbi təyyarəni xeyli

istəmirəm... gözləyirik. Deyirlər, əvvəl texnikanı

yükləyəcəklər. Yüz nəfərə yaxın adam

1988-ci ilin sentyabrı gözləyir. Hamısı hərbçidi. Bu qədər

qadının olacağını ağlıma gətirməzdim.

Svetlana Aleksiyeviç. Tabut oğlanlar 5 sentyabr Söhbətdən parçalar:

Daşkənd. Aeroport bürküdü, qovun – Qulaqlarım get-gedə pis eşidir.

iyi gəlir, elə bil aeroport yox, bostandı. Әvvəl-əvvəl bərkdən oxuyan quşları

Gecə saat iki. Yarımvəhşi kök pişiklər eşitmədim. Məsələn, tənək quşunu

qorxmadan özlərini taksilərin altına heç eşitmirəm. Maqnitofona yazıb,

soxur. Deyirlər, əfqan pişikləridi. möhkəm səs verirəm... Başımdakı

Qoltuqağaclı gənc əsgərlər gündən kontuziyanın nəticəsidi....

qaralmış kurort camaatının, meyvə – Әvvəl atəş açıb, sonra

dolu yeşiklərin, səbətlərin arasından aydınlaşdırırsan ki, vurduğum qadın

tullana-tullana keçirlər. Ancaq heç kim idi, ya uşaq? Hərənin öz kabusu var...

onlara fikir vermir, artıq öyrəşiblər. – Atışma vaxtı eşşək yerə uzanır,

Onlar köhnə qəzet, jurnal salıb elə atəş kəsiləndə sıçrayıb durur.

döşəmənin üstündəcə yeyib-yatırlar, – Sovetdə mən kiməm? Fahişə?

həftələrlə Saratova, Kazana, – Bunu bilirik. Heç olmasa, koope-

Novosibirskə, Kiyevə bilet ala bilmirlər... rativ aça bilək.

Onları harda şikəst eləyiblər? Orda – Bəs kəndçilər? Hamısı içir.