Page 20 - "Xəzər"
P. 20
hissi də kütləşmişdi. Parçalanmış, qoymuşdu... Adi qaşıq, yaxud çəngəl
əzilmiş başlar, sınmış sümüklər... Yerin kimi... Oğlu ayaqsız qayıdan anaya
altına gömülmüş məktəblər... Sinif həsəd aparıram... Qoy oğlu içəndə
otaqları... Uşaqlar dərsdə oturduqları ona nifrət eləsin. Hamıya nifrət eləsin.
yerdə, torpağın altına getmişdilər. Onlar Qoy vəhşi kimi üstünə tullansın.
isə başqa şeyləri xatırlayırdılar, başqa Sakitləşsin deyə anası ona fahişələr
şeylərdən danışırdılar; necə bol çaxır gətirir... Bir dəfə özü onun məşuqəsi
anbarları tapıb çıxarıblar, nə gözəl olub, çünki eyvana çıxıb, onuncu
konyaklar, çaxırlar içiblər. Zarafat mərtəbədən atılmaq istəyirmiş. Mən
eləyirdilər: qoy hardasa yenə zəlzələ hər şeyə razıyam... Mən bütün analara
olsun. Ancaq isti yerdə olsun, üzüm həsəd aparıram, hətta oğulları qəbirdə
bitən, əla çaxır düzəldilən yerdə... yatanlara da. Qəbrin böyründə oturub,
Onlar sağlamdılarmı? Psixikaları özümü xoşbəxt hiss eləyərdim...
yerindədimi? Məzarına gül aparardım...
“Mən onun meyitinə də nifrət İtlərin hürüşməsini eşidirsinizmi?
20 edirəm”. Bu yaxınlarda mənə belə Onlar arxamca düşüb... Onlar bizi
yazıb. Beş ildən sonra... Orda nə baş qovur... Mən itlərin hürüşməsini
2015 verib? Susur. Yalnız onu bilirəm ki, eşidirəm...
adı Yura olan o oğlan Әfqanıstanda
çoxlu pul qazanmasıyla lovğalanırmış. Ana
Sonra aydınlaşıb ki, Həbəşistanda
praporşik olub. Әfqanistan məsələsi Cib dəftərçələrindən qeydlər
yalan imiş... Məhkəmədə vəkil dedi (müharibədə)
ki, biz xəstəni mühakimə eləyirik.
Müttəhimlər kürsüsündə cinayətkar 1986-cı ilin iyulu
Svetlana Aleksiyeviç. Tabut oğlanlar yox, xəstə oturub. Onu müalicə eləmək Daha müharibə haqqında yazmaq
lazımdı. Ancaq onda, yeddi il əvvəl istəmirəm... “Həyat fəlsəfəsi” əvəzinə
Әfqanistan haqqında həqiqəti hələ yenə “yoxluq fəlsəfəsi”lə yaşamaq.
demirdilər. Hamı onları qəhrəman Yoxluğun tükənməyən təcrübəsinə
adlandırırdı. Beynəlmiləl döyüşçülər. köklənmək. “Müharibənin sərt üzü”nü
Ancaq mənim oğlum qatil idi... Çünki qurtaranda, balaca bir zədəyə görə
orda elədiyini burda eləmişdi. uşağın burnundan qan axmasına baxa
Әfqanıstana görə ona orden, medal bilmirdim, balığı tutub sevincək qumun
vermişdilər... Niyə təkcə onu mühakimə üstünə atan balıqçılardan qaçırdım,
etmişdilər? Onu ora yollayanları, balığın donuq gözləri ürəyimi
öldürməyi öyrədənləri mühakimə bulandırırdı. Hər kəsin cismani və
etməmişdilər? Mən ona bunu psixoloji ağrıdan qorunma üsulu var,
öyrətməmişdim... (Hirsindən qışqırır.) mənimki tükənib. Maşın altına düşən
Mənim mətbəx çapacağımla adam pişiyin çığırtısı məni dəli eləyirdi, ayaq
öldürmüşdü... Səhər isə gətirib şkafa altda qalıb əzilən soxulcanı, yoldakı
əzilmiş başlar, sınmış sümüklər... Yerin kimi... Oğlu ayaqsız qayıdan anaya
altına gömülmüş məktəblər... Sinif həsəd aparıram... Qoy oğlu içəndə
otaqları... Uşaqlar dərsdə oturduqları ona nifrət eləsin. Hamıya nifrət eləsin.
yerdə, torpağın altına getmişdilər. Onlar Qoy vəhşi kimi üstünə tullansın.
isə başqa şeyləri xatırlayırdılar, başqa Sakitləşsin deyə anası ona fahişələr
şeylərdən danışırdılar; necə bol çaxır gətirir... Bir dəfə özü onun məşuqəsi
anbarları tapıb çıxarıblar, nə gözəl olub, çünki eyvana çıxıb, onuncu
konyaklar, çaxırlar içiblər. Zarafat mərtəbədən atılmaq istəyirmiş. Mən
eləyirdilər: qoy hardasa yenə zəlzələ hər şeyə razıyam... Mən bütün analara
olsun. Ancaq isti yerdə olsun, üzüm həsəd aparıram, hətta oğulları qəbirdə
bitən, əla çaxır düzəldilən yerdə... yatanlara da. Qəbrin böyründə oturub,
Onlar sağlamdılarmı? Psixikaları özümü xoşbəxt hiss eləyərdim...
yerindədimi? Məzarına gül aparardım...
“Mən onun meyitinə də nifrət İtlərin hürüşməsini eşidirsinizmi?
20 edirəm”. Bu yaxınlarda mənə belə Onlar arxamca düşüb... Onlar bizi
yazıb. Beş ildən sonra... Orda nə baş qovur... Mən itlərin hürüşməsini
2015 verib? Susur. Yalnız onu bilirəm ki, eşidirəm...
adı Yura olan o oğlan Әfqanıstanda
çoxlu pul qazanmasıyla lovğalanırmış. Ana
Sonra aydınlaşıb ki, Həbəşistanda
praporşik olub. Әfqanistan məsələsi Cib dəftərçələrindən qeydlər
yalan imiş... Məhkəmədə vəkil dedi (müharibədə)
ki, biz xəstəni mühakimə eləyirik.
Müttəhimlər kürsüsündə cinayətkar 1986-cı ilin iyulu
Svetlana Aleksiyeviç. Tabut oğlanlar yox, xəstə oturub. Onu müalicə eləmək Daha müharibə haqqında yazmaq
lazımdı. Ancaq onda, yeddi il əvvəl istəmirəm... “Həyat fəlsəfəsi” əvəzinə
Әfqanistan haqqında həqiqəti hələ yenə “yoxluq fəlsəfəsi”lə yaşamaq.
demirdilər. Hamı onları qəhrəman Yoxluğun tükənməyən təcrübəsinə
adlandırırdı. Beynəlmiləl döyüşçülər. köklənmək. “Müharibənin sərt üzü”nü
Ancaq mənim oğlum qatil idi... Çünki qurtaranda, balaca bir zədəyə görə
orda elədiyini burda eləmişdi. uşağın burnundan qan axmasına baxa
Әfqanıstana görə ona orden, medal bilmirdim, balığı tutub sevincək qumun
vermişdilər... Niyə təkcə onu mühakimə üstünə atan balıqçılardan qaçırdım,
etmişdilər? Onu ora yollayanları, balığın donuq gözləri ürəyimi
öldürməyi öyrədənləri mühakimə bulandırırdı. Hər kəsin cismani və
etməmişdilər? Mən ona bunu psixoloji ağrıdan qorunma üsulu var,
öyrətməmişdim... (Hirsindən qışqırır.) mənimki tükənib. Maşın altına düşən
Mənim mətbəx çapacağımla adam pişiyin çığırtısı məni dəli eləyirdi, ayaq
öldürmüşdü... Səhər isə gətirib şkafa altda qalıb əzilən soxulcanı, yoldakı
