Page 18 - "Xəzər"

Daha zənbillərimizi başımızda apara Oyananda, gördüm ki, hələ gəlib

bilmirdik, ümumiyyətlə, körpədən başqa çıxmayıb. Yenə axtarmağa başladıq, otluq-

heç nəyə gücümüz çatmırdı. Nəyimiz da cığırlar açdıq, indi o özü də bizi tapa

vardısa, kolların dibinə atdıq. Nənəm: bilərdi. Sonra da oturub axşama kimi

yaxşı ki, canımız hələ üstümüzdədir – gözlədik. Günəş düz başımızın üstündə

dedi, əsas olan budur. Sonra biz nəsə cır duranda, ətraf da sakitlik olanda adama
elə gəlir ki, o yuxarıda deyil, lap yaxınlıqda
meyvə yedik – o meyvədən evdə görmə- oturub, heyvanlar kimi ağacın altında
mişdim. Qarnımız yaman ağrıdı. Həmin uzananda da elə hiss edirsən. Arxası üstə
gün hündürlüyünə görə filotu adlanan yerə sərilmişdim, boynuyoluq, əyridimdikli
otluqların içi ilə gedirdik – otlar elə fil murdar quşların başımızın üstündə necə
boyda olardı. Babam balaca qardaşım dövrə vurduğunu görürdüm. Onlara tez-
kimi, hamının gözü qabağında çölə çıxa tez rast gəlirdik – onlar ölü heyvanların
bilmədiyi üçün bizdən uzaqlaşdı. Geri sümüklərini də didib yeyirdilər. Bizə bir
qala bilməzdik. Dəstəni aparan kişi, tikə də qalmırdı. Quşlar elə hey dövrə vu-

tapşırmışdı, heç kəs dala qalmasın. Amma rurdular – gah aşağıda, gah yuxarıda,

18 biz babamızı gözləməklərini xahiş elədik. sonra da yenə aşağıda. Körpəni quca-
Onlar da dayanıb, babamın gəlib çat- ğından qoymayan nənəm də onları görür-
2016 mağını gözləməyə başladılar. Amma o dü.

gəlmədi. Günorta idi, həşəratlar yaman Axşamtərəfi bizi aparan kişi nənəmə

vızıldaşırdı deyə, onun otların arası ilə yaxınlaşıb dedi ki, getmək vaxtıdır. Әgər

necə gəldiyini eşidə bilmirdik. Görmək də tezliklə uşaqlar üçün yemək tapmasalar,

olmurdu, axı ot yaman hündür, babamınsa balacalar öləcək.

Nadin Qordimer. Әsl safari boyu bapbalaca idi. Amma əynində torba Nənəm heç nə demədi.
kimi şalvar, nənəmin heç cürə parça tapıb – Mən sizə su gətirərəm, – kişi dedi, –
yamaya bilmədiyi çoxdan yırtılmış köynək suyu gətirim, sonra gedərik.
olan babam, yəqin, lap yaxında idi. Biz Nənəm bizə baxdı – mənə, böyük
onun uzağa gedə bilməyəcəyinə əmin qardaşıma, qucağında tutduğu balacaya.
idik, axı zəif idi, lap zorla yeriyirdi. Hamımız Başqalarının necə hazırlaşdığına baxırdıq.
onu axtarmağa çıxdıq, amma tək-tək yox, Mən birazdan yanımızda heç kim
bir yerdə. Yoxsa, onun kimi biz də otların qalmayacağına inana bilmirdim. İnana
arasında itərdik. Ot lap burnumuzun içinə, bilmirdim ki, ya polisin, ya da elə
gözümüzə girirdi. Yavaşca babamı çağı- heyvanların əlinə keçəcəyimiz Krüger-
rırdıq, amma, yəqin, həşəratların vızıltı- parkda tək-tənha qalacağıq. Gözlərimin
sından qulaqlarında bizi eşitməyə yer yaşı sel kimi axdı. Axıb əllərimə töküldü,
qalmamışdı. Hamımız axtardıq, axtardıq, amma nənəm bunu görmədi. O, ayaqlarını
tapa bilmədik. Bütün gecəni bu hündür aralayıb yerindən qalxdı – evdə, yerdən
otların arasında keçirdik. Yuxuda babamın çırpı götürəndə belə edirdi. Körpəni belinə
atıb paltarı ilə bərk-bərk sarıdı: paltarının

otun içində büzüşüb yatdığını gördüm – yuxarı tərəfi cırılmışdı, yarıqdan iri döşləri

maral öz balasına yer düzəldən kimi otu görünürdü, amma uşağa verəsi bir şeyi

tapdalayıb özünə yataq düzəltmişdi. yox idi. Getdik, dedi. Və biz hündür ot