Page 16 - "Xəzər"

da yeyib qurtarmışdılar. Kəndimizdə ərazisində tüstü çıxarsaq, burda olduğu-

ayaqsız bir adam vardı – timsah çayda muzu bilərlər. Polislər, qarovulçular gələr,

onun ayaqlarını qoparıb yemişdi. Amma bizi gəldiyimiz yerə geri qaytararlar. O

bizim ölkədə heyvanlar yox adamlar dedi ki, biz burda, heyvanların arasında

yaşayır. Krüger-parka gələndə, ağ adam- elə onlar kimi olmalıyıq, yollardan,

ların vəhşi heyvanlara tamaşa etməyə cığırlardan, ağ adamların düşərgələrindən

gəldikləri bu yerə bizim kişilər hərdən gen gəzməliyik. Elə o an kiminsə quru

işləməyə getdiklərini bilirdik. budaqları şaqqıltıyla qırdığını, otu xışıl-

Nə isə, yolumuzu tutub gedirdik. datdığını hamıdan birinci mən eşitdim, az

Bizimlə gedən arvadlar əldən düşəndə, qaldım qıyya çəkəm, çünki elə bildim

körpələri mənim kimi bellərinə şəlləyib polislər, gözətçilər gəlir. Sən demə, fil

aparan başqa uşaqlar da vardı. Kişilərdən imiş, ardınca biri də gəlirdi. Bir də baxdım

biri lap qabaqda gedirdi – bizi Krüger- ki, çoxlu fil gəlir. Hər tərəf fil idi, bizim

parka o aparırdı. “Nə oldu, çatırıq? Nə yanımızdan keçəndə, ağacların arasında

oldu, çatırıq?” – deyə, nənəmdən əl çək- tünd-boz ləkələr kimi görünürdülər.

mirdim. Nənəm isə həmin kişidən soru- Xortumları ilə kopaifer ağacının qırmızı
16 şurdu, o isə: “Hələ yox”, – deyə cavab yarpaqlarını qırır, ağızlarına doldururdular.
2016 verirdi. O dedi ki, mənzil başına hələ xeyli Balaları isə ana fillərin böyrünə qısılırdı.
qalıb, çünki çəpərin başına hərlənməliyik. Bir az böyüklər də qardaşımla dostları
güləşən kimi, güləşirdilər, amma bunların
Nadin Qordimer. Әsl safari O çəpərə yaxınlaşmaq olmazdı, gözünü qol yerinə xortumu vardı. Hər şey mənə
qırpmağa macal tapmamış adamı yandırıb elə maraqlı gəldi ki, qorxduğum yadımdan
külə çevirərdi. Lap dirəklərin başından çıxdı. Kişi dedi ki, fillər keçib qurtarana
asılan, şəhərlərə işıq daşıyan məftillər kimi, yerimizdən tərpənməyək, səsimizi
kimi. Gözü, dərisi, tükü olmayan belə də çıxarmayaq. Onlar da lap yavaş
kəllə şəklini bizim xeyriyyə xəstəxanasın- gedirdilər, fillər çox yekə olur – kimdən
dakı dəmir yeşiyin üstündə qabaqlar da qaçasıdılar ki?..
görmüşdüm. O xəstəxananı sonra partlat-
dılar. Amma maral bizi görən kimi qaçdı.
Elə hündürə tullanırdi ki, elə bil uçurdu.
Mən bir də soruşanda, dedilər ki, Ziyilli donuzlar səsimizi eşidən kimi
artıq bir saatdır Krüger-parka girmişik. yerlərində donub qalır, sonra da atasının
Amma ətraf elə bütün günü keçdiyimiz mədəndən gətirdiyi velosipedi düz sürə
yerlərə oxşayırdı – hər tərəf kol-kos için- bilməyən bizim kənddəki oğlan kimi əyrü-

dəydi, heyvan-zad da görünmürdü. Bircə üyrü yollarla qaçıb gözdən itirdilər.
meymunlar idi, bir də quşlar. Onlardan Heyvanların dalınca biz də su içməyə
elə bizim kənddə də var… Hə, bir də getdik. Onlardan sonra doyunca içdik. Su

tısbağa – bizi görən kimi, məlum məsələdir, bol idi. Amma pis olan bu heyvanların

aradan çıxdı. Böyük qardaşımla o biri daim nəsə yeməyi idi. Elə bil gövşəməkdən

oğlanlar qaçıb tısbağanı tutdular, gətirib başqa işləri yoxdur. Harda heyvan görsən,

kişiyə verdilər ki, başını kəssin, biz də mütləq gövşəyir: ot, ağac qabığı, kök...

bişirib yeyək. Amma kişi tısbağanı buraxdı, Biz isə yemək tapa bilmirdik. Qarğıdalımız

dedi burda ocaq qalamaq olmaz: park qurtarmışdı. İndi ancaq meymunlar yeyən-