Page 20 - "Xəzər"

zülməyi tapşırdı, amma qalxa bilmədik. paltarım, iki şalvarım, bir sviterim var,

Oturduğumuz yerdə qaldıq. Duranda, bir- artıq məktəbə də gedə bilərəm.

birimizin üstünə yıxılırdıq. Tibb bacıları Kəndin camaatı məktəbə getməyimizə

qolumuzdan tutub iynə vururdular. Sonra icazə verib. Onların da bizim dildə

da qolumuza başqa iynə soxdular – onunla danışdığını eşidəndə, təəccübləndim,

qanımızı çəkib balaca şüşələrə tökürdülər. nənəm isə belə dedi: bəs nə bilirdin, elə

Belə eləyirdilər ki, xəstələnməyək. Amma ona görə burda yaşamağımıza icazə

onda mən hələ bunu bilmirdim. Gözlərim veriblər də... Çox qədim zamanlarda, hələ

öz-özünə bağlanırdı, mənə elə gəlirdi, əcdadlarımızın dövründə onlarla bizim

hündür otların arası ilə gedirik, dörd bir aramızda nə adamı bir göz qırpımında

tərəfimizdə də fillər var. Artıq ora çatdığımızı öldürən çəpər vardı, nə də Krüger-park:

başa düşmürdüm. biz bir xalq idik, hökmdarımız vardı. Hər

Amma nənəmin gücü hələ vardı, ayağa yerdə belə idi – bizim kənddən tutmuş,

dura bildi. O yazmaq da bacarırdı, indi gəldiyimiz yerlərə kimi.

hamımızın yerinə qol çəkdi. Sonra nənəm Bu çadırda artıq lap çoxdan yaşayırıq –

bu çadırın küncündə bizim üçün yer də mənim on bir yaşım oldu, balaca qar-

20 aldı – əla yer idi. Ona görə əla idi ki, daşımınkı da tezliklə üç olacaq. Amma

yağış yağanda, nəmişlikdə demirəm, yaman balacadır, bircə başı böyükdür,
2016 amma hava yaxşı olanda, ətəyini qal- özü də hələ tam sağalmayıb. Adamlar

dırırdıq, içəri gün işığı düşür, çadırın iy- çadırın ətrafını belləyib paxla, qarğıdalı,

qoxusu çəkilirdi. Nənəm burda bir arvad kələm əkiblər. Qocalar çubuqdan bostan-

tanıyır, ona yaxşı ot yeri göstərib. Ondan larını hasarlamaq üçün çəpər hörürlər.

əla həsir toxumaq olur. Nənəm bizim üçün Şəhərdə iş axtarmağa icazəmiz yoxdur,

də həsir toxudu. Ayda bir dəfə xəstəxanaya amma bəzi arvadlar kənddə iş tapıblar,

yük maşını gəlir, yemək gətirir. Nənəm indi özlərinə xırım-xırda ala bilirlər. Nənəmiz

üstündə qol çəkdiyi kartlardan birini onlara hələ güclüdür, adamlar ev tikən yerdə

göstərir. Kartda deşik açırlar, bizə də bir özünə iş tapa bilir, – bu kənddə kərpicdən

kisə qarğıdalı unu verirlər. Burada arabalar sementdən qəşəng evlər tikirlər və o evlər

da var – kisəni üstünə atıb çadıra apara bizimki kimi gildən, samandan deyil.

Nadin Qordimer. Әsl safari bilirik. Böyük qardaşım kisəni aparır, sonra Nənəm onlara kərpic verir, içində daş

da o biri oğlanlarla ötüşə-ötüşə geri olan zənbilləri başında daşıyır. Odur ki,

qayıdırlar – boş arabaları xəstəxanaya qəndə, çaya, südə, sabuna da pulu çatır.

qaytarırlar. Bəxti gətirəndə, kişilərdən Dükanda ona təqvim vermişdilər, gətirib

kimsə kənddən aldığı pivəni araba ilə on- çadırdan asıb. Mən məktəbdə yaxşı ox-

lara aparmağı üçün ona pul verir. Әslində, uyuram, nənəm də dükanın qabağından

buna icazə yoxdur, arabanı xəstəxanaya adamların tulladığı reklam vərəqlərini yığıb,

tez qaytarmaq lazımdır. Həmin pula kitab-dəftərimi üzləyib. Məni də, qardaşımı

qardaşım limonad alır, məni də qonaq da dərslərimizi hava işıqkən eləməyə

eləyir. Ayda bir dəfə kilsədən bir yığın məcbur edir, çünki çadırda darısqallıqdı,

köhnə paltar gətirib xəstəxananın həyətinə yer ancaq Krüger-parkdakı kimi yan-yana

tökürlər. Nənəm o biri kartını gətirib deşdirir, uzanmağımız üçün çatır, üstəlik şam da

biz də özümüzə nəsə seçirik. Mənim iki bahadır. Nənəm kilsəyə getmək üçün hələ