Page 38 - "Xəzər"
P. 38
şәbәkәsiylә qeyd olunmuşdu. Sirr, Ölümlәrә gәlincә isә, onlar zaman oxu
yaxud hәyat açarı burda yerlәşirdi. boyunca hәm yuxarı, hәm aşağı sürüşә
Mәhz burda, - cәnab fon Vitkoviç bilәr.
fikirlәşdi, – çünki zaman kainatın bu Belәliklә, “Vaxt hardan götürülür?”
hissәsindә dayanmağa vәrdiş elәmişdi. sualının cavabında biz belә bir nәticә
Ola bilsin, biz hansısa әhlilәşdirilmiş çixara bilәrik: zaman ölümdən gəlir.
zamanla әlaqәni mәhz burda Çünki nә qәdәr ki, ölüm mövcuddur,
axtarmalıyıq. Hәyatın varlığı yalnız o zaman da mövcud olacaq. Ölüm yoxa
vaxt mümkündür ki, әhlilәşdirilmiş za- çıxanda zaman da yoxa çıxır. Ölüm
man bir anlığa ayaq saxlasın vә o torunu hörәn hörümçәk sayağı bizim
vaxt mümkün deyil ki, zaman vaxtımızı toxuyur. Çünki hәyat bir
әhlilәşdirilmәmiş şәkildә axıb keçsin. anlığa dayanaraq zamanın hәrәkәt
Əgәr biz anlasaq ki, әbәdiyyәt Tanrı etmәdiyi yerdә qәrar tutursa, ölüm
nemәtitәk, işığın köhnәlmәyәn bir növü zamanın axdığı yerdә mövcud olur.
kimi göylәrdәn әta olunur (Bizans Demәli, zaman ölümün içәrisindәn
38 monaxları belә hesab edirdi), zaman axıb hәyatda dayanır. O nöqtәdә ki,
2015 isә mәbәdin daim solunda yer alan әbәdiyyәtlә zaman ruhun pәncәrә
hörgüsündәki bir cüt çarpaz tirin
şeytandan gәlir, onda bizә aydın olar üstündә kәsişir…
ki, әbәdiyyәtlә zamanın müәyyәn bir
yerdә kәsişdiyi «qızıl nöqtә» olmalıdır. Bu mәqamda cәnab kapitan fon
Zamanla әbәdiyyәtin kәsişdiyi hәmin Vitkoviç zәncirin dәrisini sürtdüyünü
hiss edib, sonrakı tәhqiqatlarırını
nöqtәdә vaxt bir anlığa dayanır; ondan dayandırdı. O, bu cür düşüncә vә
ötrü dayanır ki, әbәdiyyәt ona öz xeyir- axtarışlara uzun müddәt sinә gәrәsi,
duasını versin vә bu göz qırpımı elә tab gәtirәsi adamlardan deyildi. Üç
indiki zamandır. İndinin sәrhәdlәri günlük yoldan sonra pırtlaşıq saqqalı
xaricindә (nә keçmiş, nә dә gәlәcәk vә soyuqdan donub keyimiş ayaqlarıyla
Milorad Paviç. Külәyin astar üzü zamanda) hәyat mövcud deyil – heç Petrovaradinә gәlib çatdılar. Nәhәng
vaxt olmayıb, heç vaxt da olmayacaq. çayın sahilindә yerlәşәn bu şәhәr
Demәli, biz ona görә burdayıq ki, cәnab kapitanın hәyatda gördüyü so-
kainatın bu hissәsindә zaman dayanır nuncu şәhәr idi. O vaxt gözәtçilәrin
vә bununla bizim hәyatımızı mümkün birinin dilindәn eşitdiyi sözlәri eyni
edir. Ehtimal ki, hәm әbәdiyyәtlә vaxtda hәm tәsәlli, hәm tәhdid, hәm
tәmasdan mәhrum olan zamanı, hәm dә nәsihәt kimi qәbul etmәk olardı:
dә dayanmaq imkanını tәsәvvür etmәk – İnsan hәyatı qәribә bir yürüşdür:
mümkündür. Zamanın indisi yoxdur, çatmaq istәdiyin yer yolun sonunda
ona görә dә qısırdır. Biz kainatın bu yox, hardasa ortalarındadır, sәnsә
hissәsindә ola bilmәrik, bizim başlıca qaçırsan, qaçırsan, bәlkә dә çoxdan
fәrqli xüsusiyyәtimiz – hәyatdır. onun böyründәn ötüb-keçmisәn, amma
yaxud hәyat açarı burda yerlәşirdi. boyunca hәm yuxarı, hәm aşağı sürüşә
Mәhz burda, - cәnab fon Vitkoviç bilәr.
fikirlәşdi, – çünki zaman kainatın bu Belәliklә, “Vaxt hardan götürülür?”
hissәsindә dayanmağa vәrdiş elәmişdi. sualının cavabında biz belә bir nәticә
Ola bilsin, biz hansısa әhlilәşdirilmiş çixara bilәrik: zaman ölümdən gəlir.
zamanla әlaqәni mәhz burda Çünki nә qәdәr ki, ölüm mövcuddur,
axtarmalıyıq. Hәyatın varlığı yalnız o zaman da mövcud olacaq. Ölüm yoxa
vaxt mümkündür ki, әhlilәşdirilmiş za- çıxanda zaman da yoxa çıxır. Ölüm
man bir anlığa ayaq saxlasın vә o torunu hörәn hörümçәk sayağı bizim
vaxt mümkün deyil ki, zaman vaxtımızı toxuyur. Çünki hәyat bir
әhlilәşdirilmәmiş şәkildә axıb keçsin. anlığa dayanaraq zamanın hәrәkәt
Əgәr biz anlasaq ki, әbәdiyyәt Tanrı etmәdiyi yerdә qәrar tutursa, ölüm
nemәtitәk, işığın köhnәlmәyәn bir növü zamanın axdığı yerdә mövcud olur.
kimi göylәrdәn әta olunur (Bizans Demәli, zaman ölümün içәrisindәn
38 monaxları belә hesab edirdi), zaman axıb hәyatda dayanır. O nöqtәdә ki,
2015 isә mәbәdin daim solunda yer alan әbәdiyyәtlә zaman ruhun pәncәrә
hörgüsündәki bir cüt çarpaz tirin
şeytandan gәlir, onda bizә aydın olar üstündә kәsişir…
ki, әbәdiyyәtlә zamanın müәyyәn bir
yerdә kәsişdiyi «qızıl nöqtә» olmalıdır. Bu mәqamda cәnab kapitan fon
Zamanla әbәdiyyәtin kәsişdiyi hәmin Vitkoviç zәncirin dәrisini sürtdüyünü
hiss edib, sonrakı tәhqiqatlarırını
nöqtәdә vaxt bir anlığa dayanır; ondan dayandırdı. O, bu cür düşüncә vә
ötrü dayanır ki, әbәdiyyәt ona öz xeyir- axtarışlara uzun müddәt sinә gәrәsi,
duasını versin vә bu göz qırpımı elә tab gәtirәsi adamlardan deyildi. Üç
indiki zamandır. İndinin sәrhәdlәri günlük yoldan sonra pırtlaşıq saqqalı
xaricindә (nә keçmiş, nә dә gәlәcәk vә soyuqdan donub keyimiş ayaqlarıyla
Milorad Paviç. Külәyin astar üzü zamanda) hәyat mövcud deyil – heç Petrovaradinә gәlib çatdılar. Nәhәng
vaxt olmayıb, heç vaxt da olmayacaq. çayın sahilindә yerlәşәn bu şәhәr
Demәli, biz ona görә burdayıq ki, cәnab kapitanın hәyatda gördüyü so-
kainatın bu hissәsindә zaman dayanır nuncu şәhәr idi. O vaxt gözәtçilәrin
vә bununla bizim hәyatımızı mümkün birinin dilindәn eşitdiyi sözlәri eyni
edir. Ehtimal ki, hәm әbәdiyyәtlә vaxtda hәm tәsәlli, hәm tәhdid, hәm
tәmasdan mәhrum olan zamanı, hәm dә nәsihәt kimi qәbul etmәk olardı:
dә dayanmaq imkanını tәsәvvür etmәk – İnsan hәyatı qәribә bir yürüşdür:
mümkündür. Zamanın indisi yoxdur, çatmaq istәdiyin yer yolun sonunda
ona görә dә qısırdır. Biz kainatın bu yox, hardasa ortalarındadır, sәnsә
hissәsindә ola bilmәrik, bizim başlıca qaçırsan, qaçırsan, bәlkә dә çoxdan
fәrqli xüsusiyyәtimiz – hәyatdır. onun böyründәn ötüb-keçmisәn, amma
