Page 36 - "Xəzər"

Gero özgә müәllifin mәtninә bununla belә, özünü çox narahat hiss

pәrçimlәdiyi hәmin parçanı dodaq edirdi. Tәbii ki, kapitan dәyişikliyi dәrhal

boyası ilә işarәlәyib Praqada yaşayan sezdi, halbuki bunu heç nә hiss

qardaşına göndәrirdi. Qәribәdir ki, bu etmәyәn hәrbi geyimli iki müşayiәtçisi

fraqmentlәr hәmişә hansısa gizli fikrә, barәdә demәk olmazdı. Digәr iki nәfәr

yalnız bacı-qardaşın ikisinin anlayacağı dә, çiyni tüfәngli hәmin o bir cüt gözәtçi

müәyyәn sirrә malik olurdu. kimi, bu dәyişiklikdәn xәbәr tutmamışdı

Gero poeziyanı qәti xoşlamırdı, – nә podpolkovnik rütbәli hәrbi prokuror

onun fikrincә, yazar üçün şeir ölüm Kox bunu sezmişdi, nә dә mayor rütbәli

hökmüdür, nәsr isә – әfv fәrmanı. müstәntiq fon Palanski. Söhbәt o may-

Ququ quşutәk öz yumurtasını özgә ordan gedir ki, hәr dәfә sorğu-sual

yuvasına – ya Anatol Fransın romanına, zamanı tәqsirlәndirilәn kapitan fon

ya başqa kitablardan birinә – qoyan Vitkoviç proseslә әlaqәli tәzahürlәrin,

Geronun novellası bacı-qardaş şәxslәrin vә әşyaların hәqiqi adını dilә

yazışmasının әsl örnәyi ola bilәr. gәtirәndә hәlә dә sancıları tuturdu.

36 İstintaq vә mәhkәmә orqanlarının

2015 bu cür sәhlәnkarlığı ucbatından, ya

Kapitan fon Vitkoviçin bәlkә elә bunun sayәsindә, kapitan
fon Vitkoviçin işi getdikcә daha çox
hekayәti
dolaşığa düşürdü. Ömürlük hәbs

1909-cu ilin hәmin o erkәn payız cәzasına (әcnәbi dövlәtin, mәhz Ser-
sәhәri hәrbi şeypurun sәsinә oyanan biya Krallığının hәrbi dairәlәri ilә
Avstriya-Macarıstan texniki qoşunlarının әlaqәyә görә) mәhkumluğundan vә
kapitanı әlahәzrәt Petar fon Vitkoviç çox tezliklә qatarla Vyanadan cәzasını
öz yatağında deyil, kiminsә ruhunda çәkmәli olduğu yerә – Petrovaradinә
göndәrilәcәyindәn savayı, indi kapitanın

Milorad Paviç. Külәyin astar üzü yatmışdı. yad ruhla bağlı әlavә narahatlığı

İlk baxışda geniş görünәn bu ruhun yaranmışdı. Hәm dә narahatlıq bir

havası tәzәlәnmәmişdi, tavanı da xeyli deyil, әn azından ikiydi. Əvvәla, kapitan

alçaq idi. Bir sözlә, ruh olmağına xalis tam әsasla özündәn soruşurdu ki, bәs

ruh idi, intәhası, yad idi, heç şübhәsiz, onun doğma ruhu hardadır vә uzun

özgәninkiydi. Onun işıqlandırılması zәncirdә, bir cüt gözәtçinin nәzarәti

әvvәlkindәn, yәni fon Vitkoviçinkindәn altında yad (tәzәlikcә ona ötürülmüş)

nisbәtәn babatdı, amma kapitan heç ruhun içiylә Petrovaradinә tәrәf

dә әmin deyildi ki, bu yad ruhun içindә yönәldiyi vaxt hәmin ruhla nә baş

qәfildәn hәr hansı çıxıntıya, yaxud di- verir? Digәr tәrәfdәn isә, kapitan bu

vara toxunmayacaq. Cәnab kapitan yad ruhun qәlibindә özünü getdikcә

beşinci onilliyә qәdәm qoymağı daha pis hiss edirdi (hazırda buna heç

hәyatda hәr şeydәn vacib saysa da, bir şübhә yox idi); bilmirdi bu ruhun