Page 223 - "Xəzər"
P. 223
– Sәni hәlә evlәnmәmişdәn әvvәl gedәcәyini bilirdik, altdan-altdan bir- 223
sevir. birimizә göz qoyurduq. 2015
– Heç hiss elәtdirmәyib! Biz tәk idik, ancaq bu heç nәyi Kamilo Xose Sela. Paskual Duartenin ailәsi
– Nә istәyirsәn, hәrәnin öz xasiyyәti dәyişmirdi; bir saata yaxın tәklikdә
var. qalsaq da, hәr keçәn dәqiqә sözә
– Bәs sәn ona nә dedin? başlamaq daha çәtin olurdu. İlk atәşi
– Heç nә. Sәnin nә vaxta gәlәcәyini o açdı:
demişdim!
– Mәn dә gәldim... – Sәn kökәlmisәn.
– Çox şükür! – Ola bilsin...
Rosarionun mәnim üçün tapdığı – Rәngin dә ağarıb.
qız hәqiqәtәn gözәldi. Lola kimi deyildi, – Elә deyirlәr...
daha çox әksi idi, onunla Estevesin Özümü mehriban, söhbәtcil
arvadı arasında bir qadındı, diqqәtlә göstәrmәk üçün bütün gücümü
baxanda üz cizgilәri bacımı xatırladırdı. toplasam da, heş nә alınmırdı; key
Otuz-otuz iki yaşı olardı, ancaq bu kimiydim, elә bil nәsә mәni basıb
yaşı vermәzdin, yaxşı qalmışdı, gәnc әzirdi, ancaq hәmin vaxt keçirdiyim
qıza oxşayırdı. O çox möhvumatçı idi, hisslәr heç zaman yadımdan çıxmaz,
qәzavü-qәdәrә inanırdı, bu da biz o xoş duyğulardan ayrılmaq mәnim
tәrәflәrdә az görünәndi, qaraçı kimi üçün ağırdı.
tapdığına qane olurdu, ancaq beynindә – O yerlәr yaxşıdı?
hәmişә eyni şeydi: “Nәyisә – Pisdi.
dәyişdirmәyә ehtiyac varmı? Tanrının Susdu. Kim bilir nә fikirlәşirdi!
yazısı belәdi!” – Lolanı tez-tez xatırlayırdın?
O, mәrhum atasının ögey bacısı – Xatırlayırdım. Niyә yalan danışım?
senyora Enqrasiya ilә tәpәdә yaşayırdı, Bütün günü iş-gücüm xatırlamaqdı,
çünki hәlә uşaqkәn ata-anadan yetim elә hamını xatırlayırdım. Hәtta Ədәbazı
qalmışdı vә balaca vaxtından üzüyola, da!
fağır olduğundan kiminlәsә mübahisә Esperansanın rәngi qaçdı.
elәdiyini heç kim görmәmişdi, xәtrini – Qayıtdığına görә çox şadam.
çox istәdiyi bibisindәn isә heç – Hә, Esperansa, mәni dә
danışmağa belә dәymәz. Çoxlarından gözlәdiyinә görә şadam.
sәliqәli geyinirdi, üzü alma rәngindәydi – Sәni gözlәdiyimә görә?
vә bir müddәt sonra mәnim arvadım – Hә, bәyәm gözlәmәmisәn?
– ikinci arvadım olanda elә sәliqә- – Sәnә kim deyib bunu?
sәhman yaratdı ki, onun sayәsindә – Deyiblәr. Hәr şey mәlumdu!
ev tanınmaz dәrәcәdә dәyişdi. Sәsi titrәdi, hәyәcanı dәrhal mәnә
İlk dәfә onunla tәklikdә görüşәndә dә keçdi.
ikimiz dә karıxmışdıq; söhbәtin nәdәn – Rosario deyib?
– Hә. Bunda pis nә var ki?
sevir. birimizә göz qoyurduq. 2015
– Heç hiss elәtdirmәyib! Biz tәk idik, ancaq bu heç nәyi Kamilo Xose Sela. Paskual Duartenin ailәsi
– Nә istәyirsәn, hәrәnin öz xasiyyәti dәyişmirdi; bir saata yaxın tәklikdә
var. qalsaq da, hәr keçәn dәqiqә sözә
– Bәs sәn ona nә dedin? başlamaq daha çәtin olurdu. İlk atәşi
– Heç nә. Sәnin nә vaxta gәlәcәyini o açdı:
demişdim!
– Mәn dә gәldim... – Sәn kökәlmisәn.
– Çox şükür! – Ola bilsin...
Rosarionun mәnim üçün tapdığı – Rәngin dә ağarıb.
qız hәqiqәtәn gözәldi. Lola kimi deyildi, – Elә deyirlәr...
daha çox әksi idi, onunla Estevesin Özümü mehriban, söhbәtcil
arvadı arasında bir qadındı, diqqәtlә göstәrmәk üçün bütün gücümü
baxanda üz cizgilәri bacımı xatırladırdı. toplasam da, heş nә alınmırdı; key
Otuz-otuz iki yaşı olardı, ancaq bu kimiydim, elә bil nәsә mәni basıb
yaşı vermәzdin, yaxşı qalmışdı, gәnc әzirdi, ancaq hәmin vaxt keçirdiyim
qıza oxşayırdı. O çox möhvumatçı idi, hisslәr heç zaman yadımdan çıxmaz,
qәzavü-qәdәrә inanırdı, bu da biz o xoş duyğulardan ayrılmaq mәnim
tәrәflәrdә az görünәndi, qaraçı kimi üçün ağırdı.
tapdığına qane olurdu, ancaq beynindә – O yerlәr yaxşıdı?
hәmişә eyni şeydi: “Nәyisә – Pisdi.
dәyişdirmәyә ehtiyac varmı? Tanrının Susdu. Kim bilir nә fikirlәşirdi!
yazısı belәdi!” – Lolanı tez-tez xatırlayırdın?
O, mәrhum atasının ögey bacısı – Xatırlayırdım. Niyә yalan danışım?
senyora Enqrasiya ilә tәpәdә yaşayırdı, Bütün günü iş-gücüm xatırlamaqdı,
çünki hәlә uşaqkәn ata-anadan yetim elә hamını xatırlayırdım. Hәtta Ədәbazı
qalmışdı vә balaca vaxtından üzüyola, da!
fağır olduğundan kiminlәsә mübahisә Esperansanın rәngi qaçdı.
elәdiyini heç kim görmәmişdi, xәtrini – Qayıtdığına görә çox şadam.
çox istәdiyi bibisindәn isә heç – Hә, Esperansa, mәni dә
danışmağa belә dәymәz. Çoxlarından gözlәdiyinә görә şadam.
sәliqәli geyinirdi, üzü alma rәngindәydi – Sәni gözlәdiyimә görә?
vә bir müddәt sonra mәnim arvadım – Hә, bәyәm gözlәmәmisәn?
– ikinci arvadım olanda elә sәliqә- – Sәnә kim deyib bunu?
sәhman yaratdı ki, onun sayәsindә – Deyiblәr. Hәr şey mәlumdu!
ev tanınmaz dәrәcәdә dәyişdi. Sәsi titrәdi, hәyәcanı dәrhal mәnә
İlk dәfә onunla tәklikdә görüşәndә dә keçdi.
ikimiz dә karıxmışdıq; söhbәtin nәdәn – Rosario deyib?
– Hә. Bunda pis nә var ki?
