Page 228 - "Xəzər"
P. 228
tezcә bitirmәk üçün rәhm etmәdәn Onu itәlәyib qapıya tәrәf cumdum.
dalbadal zәrbәlәr endirmәkdi. Kandarda arvadımla toqquşdum; lampa
Amma vura da bilmirdim... Sanki söndü. Çölә atılıb, dayanmadan bir
ümidsiz halda bataqlığa batıb neçә saat qaçdım. Çöldә hava sәrin
qalmışdım. Palçıq artıq boğazıma idi vә elә bil bu mәni bir az yüngüllәş-
çatmışdı. Pişik balası kimi dirdi.
boğulacağam... Öldürmәk halında Mәn dәrindәn nәfәs aldım...
deyildim, mәni elә bil iflic vurmuşdu.
Getmәk üçün yerimdәn tәrpәndim.
Döşәmә cırıldadı. Anam çarpayıda Yazını köçürәnin daha bir qeydi
çevrildi.
– Kim var burda? Paskual Duartenin əlyazması burda
İndi doğrudan da başqa çıxış yolu sona çatır. Bu sətirlərdən sonra onu
yoxdu. Üstünә atılıb onu çarpayıya asıblar; yeni qəhrəmanlıqlarından
sıxdım. O dartınıb yerindә döndü... yazmağa vaxtı qalıb, yoxsa əlyazma
228 Hәtta boğazımdan yapışmağı da itib – nə qədər çalışsam da,
bacardı. Dәli kimi çığırırdı. Biz tutaşdıq;
2015 bu, tәsәvvürünüzә gәtirә bilmәyәcәyiniz aydınlaşdıra bilmədim.
әn şiddәtli çarpışma idi. Biz vәhşi Artıq dediyim kimi, əlyazmanı
heyvanlar kimi nәrildәyirdik, ağzımızdan
selik axırdı... Çarpayıda eşәlәnәndә, tapdığım Almendralexo aptekinin sahibi
içәri girmәyә cәsarәt etmәyәn, rәngi Lisensiat don Beniqno Bonilyo sonrakı
axtarışlarda mənə əlindən gələn köməyi
meyit kimi ağarmış arvadımı qapının elədi. Aptekin altını üstünə çevirdim,
ağzında gördüm. Əlindәki lampanın hətta çini bankalara, butulkaların
Kamilo Xose Sela. Paskual Duartenin ailәsi işığında anamın sifәti nazaretlinin arxasına, şkafların altına, çay sodası
cübbәsı kimi bәnövşәyi idi... Biz hәlә yeşiyinə də baxdım. Cürbəcür təmtəraqlı
dә çarpışırdıq; paltarım cırılmışdı, adları əzbər öyrəndim, məsələn: cütçü
yaxam-başım açılmışdı. Ölümә mәhkum və donuzotaran Sakarias oğlunun mazı,
olunmuş bu qadın şeytanın özündәn kitrəli-qatranlı, dəfnəli-giləmeyvəli maz,
dә möhkәmiydi. Onu susdurmaq üçün şəfqət mazı, donuz yaxması, yunlu
bütün gücümü topladım. Azı on beş heyvanın dırnaq mazı; xardal
dәfә onu qamarladım, hәr dәfә dә yaxmasından məni öskürək tutdu,
әlimdәn çıxdı. Mәni cırmaqlayırdı, әl- pişikotu ürəyimi bulandırdı, naşatır spirti
ayaq atırdı, dişlәyirdi. Bir an sol döşüm gözlərimi yaşartdı, ancaq nə qədər
ağzına keçdi vә onu dişlәriylә qopardı. axtardımsa, müqəddəs Antoniyə nə
Elә hәmin anda da fürsәt tapıb xәncәri qədər dua elədim ki, əlimə nəsə keçsin,
boğazına sapladım... görünür, bu nəsə yox idi, çünki ona
Qan sifәtimә fışqırdı. O, bәtn kimi rast gəlmədim.
isti idi, dadı isә eynәn qoyun qanının Paskual Duartenin son illəri barədə
dadıydı. heç bir məlumatın olmaması təəssüf
dalbadal zәrbәlәr endirmәkdi. Kandarda arvadımla toqquşdum; lampa
Amma vura da bilmirdim... Sanki söndü. Çölә atılıb, dayanmadan bir
ümidsiz halda bataqlığa batıb neçә saat qaçdım. Çöldә hava sәrin
qalmışdım. Palçıq artıq boğazıma idi vә elә bil bu mәni bir az yüngüllәş-
çatmışdı. Pişik balası kimi dirdi.
boğulacağam... Öldürmәk halında Mәn dәrindәn nәfәs aldım...
deyildim, mәni elә bil iflic vurmuşdu.
Getmәk üçün yerimdәn tәrpәndim.
Döşәmә cırıldadı. Anam çarpayıda Yazını köçürәnin daha bir qeydi
çevrildi.
– Kim var burda? Paskual Duartenin əlyazması burda
İndi doğrudan da başqa çıxış yolu sona çatır. Bu sətirlərdən sonra onu
yoxdu. Üstünә atılıb onu çarpayıya asıblar; yeni qəhrəmanlıqlarından
sıxdım. O dartınıb yerindә döndü... yazmağa vaxtı qalıb, yoxsa əlyazma
228 Hәtta boğazımdan yapışmağı da itib – nə qədər çalışsam da,
bacardı. Dәli kimi çığırırdı. Biz tutaşdıq;
2015 bu, tәsәvvürünüzә gәtirә bilmәyәcәyiniz aydınlaşdıra bilmədim.
әn şiddәtli çarpışma idi. Biz vәhşi Artıq dediyim kimi, əlyazmanı
heyvanlar kimi nәrildәyirdik, ağzımızdan
selik axırdı... Çarpayıda eşәlәnәndә, tapdığım Almendralexo aptekinin sahibi
içәri girmәyә cәsarәt etmәyәn, rәngi Lisensiat don Beniqno Bonilyo sonrakı
axtarışlarda mənə əlindən gələn köməyi
meyit kimi ağarmış arvadımı qapının elədi. Aptekin altını üstünə çevirdim,
ağzında gördüm. Əlindәki lampanın hətta çini bankalara, butulkaların
Kamilo Xose Sela. Paskual Duartenin ailәsi işığında anamın sifәti nazaretlinin arxasına, şkafların altına, çay sodası
cübbәsı kimi bәnövşәyi idi... Biz hәlә yeşiyinə də baxdım. Cürbəcür təmtəraqlı
dә çarpışırdıq; paltarım cırılmışdı, adları əzbər öyrəndim, məsələn: cütçü
yaxam-başım açılmışdı. Ölümә mәhkum və donuzotaran Sakarias oğlunun mazı,
olunmuş bu qadın şeytanın özündәn kitrəli-qatranlı, dəfnəli-giləmeyvəli maz,
dә möhkәmiydi. Onu susdurmaq üçün şəfqət mazı, donuz yaxması, yunlu
bütün gücümü topladım. Azı on beş heyvanın dırnaq mazı; xardal
dәfә onu qamarladım, hәr dәfә dә yaxmasından məni öskürək tutdu,
әlimdәn çıxdı. Mәni cırmaqlayırdı, әl- pişikotu ürəyimi bulandırdı, naşatır spirti
ayaq atırdı, dişlәyirdi. Bir an sol döşüm gözlərimi yaşartdı, ancaq nə qədər
ağzına keçdi vә onu dişlәriylә qopardı. axtardımsa, müqəddəs Antoniyə nə
Elә hәmin anda da fürsәt tapıb xәncәri qədər dua elədim ki, əlimə nəsə keçsin,
boğazına sapladım... görünür, bu nəsə yox idi, çünki ona
Qan sifәtimә fışqırdı. O, bәtn kimi rast gəlmədim.
isti idi, dadı isә eynәn qoyun qanının Paskual Duartenin son illəri barədə
dadıydı. heç bir məlumatın olmaması təəssüf
