Page 226 - "Xəzər"

bir daha ayağa dura bilmәyәcәyik. sona qәdәr gedәsәn, soyuqqanlığını

Bәlkә lap son anda, kәllәmayallaq saxlayasan... sonra rәhm etmәdәn

cәhәnnәmә vasil olmamışdan әvvәl dalbadal zәrbәlәr endirmәk vә çox-

azca dikәlә bildik... Dәhşәtli azardı... çox uzaqlara, La Korunyaya, heç kimin

Milçәklәr cәmdәyin iyinә yığışan heç nә bilmәdiyi, rahat yaşayacağım

kimi, anam da sәbrimlә oynayıb mәni yerә qaçmaq, ümid etmәk ki, adamlar

haldan çıxarırdı. Udduğum kәdәr mәni unudacaqlar vә hәyatımı tәzәdәn

ürәyimi zәhәrlәmişdi; başımda elә qurmağa imkan verәcәklәr.

fikirlәr dolaşırdı ki, hikkәmdәn özüm Vicdanım mәnә әzab vermәyәcәk

ehtiyat elәmәyә başladım. Anamı – sәbәb yoxdu. Yalnız elәdiyimiz

görmәk istәmirdim. İçimdә hәmin ağrı, әdalәtsizliyә – döydüyümüz uşağa,

baxışlarımı dumanlandıran tufanqabağı vurduğumuz qaranquşa görә әzab

hәmin narahatlıqla bir-birinә oxşayan çәkirik. Ancaq nifrәtin çәkib apardığı,

günlәr sürünüb gedirdi. hansısa bir fikrin kefli kimi arxasına

Silaha әl atmağı qәrara aldığım düşüb getdiyimiz işә görә heç vaxt

226 gün o qәdәr dilxor, onu al qana peşman olmuruq, vicdanımız heç vaxt

2015 boyamağın xeyirliyә olmayacağına o әzab vermir.

qәdәr әmin idim ki, anamın ölüm fikrinin 1922-ci ilin 10 fevralı idi. Hәmin il

özü mәni bir zәrrә belә tәlaşa salmırdı. 10 fevral cümә gününә düşmüşdü. O

Bu, sadәcә, alın yazısı idi, olacağa vaxta xas günәşli hava idi, yadımdadı

çarә yoxdu, mәn vur-tut icraçıydım vә ki, aşıq-aşıq oynayan uşaqlar hәmin

hәtta istәsәm dә, bundan qaça gün meydanda hәmişәkindәn çoxdu.

Kamilo Xose Sela. Paskual Duartenin ailәsi bilmәzdim, çünki fikrimi dәyişmәk, Mәni fikir götürmüşdü, amma özümü

onun baş vermәmәsi üçün indi әlimin әlә almağa çalışdım vә bunu bacardım.

belә kәsilmәsinә razı olduğum Geri çәkilmәk heç cür mümkün deyildi,

hadisәnin olmaması mәnә mümkünsüz mәni mәhvә, ölümә, bәlkә dә, intihara

görünürdü, onda isә buğda sәpdiyi aparacaqdı, meyitimi bәlkә dә

zәmisinin qayğısına qalan kәndçi kimi Quadiana çayından, ya qatarın altından

hәr şeyi yerli-yerindә ölçüb-biçmişdim. tapacaqdılar... Yox, geri çәkilmәk

Mәsәlә artıq hәll olunmuşdu. olmazdı, irәli, yalnız irәli getmәk

Özümü ürәklәndirmәk, qüvvә toplamaq lazımdı. Bu indi mәnim üçün şәrәf

üçün gecәlәr yatmayıb, eyni şey haqda mәsәlәsiydi.

düşünürdüm; qarğıdalı yarpağı kimi Arvadım, görünür, nәsә hiss

enli, uzun tiyәli, ortasında novçası elәmişdi.

olan, sәdәf dәstәyinin onu döyüş – Nә elәmәk istәyirsәn?

xәncәrinә bәnzәtdiyi ov bıçağımı – Heç nә. Nәdi ki?

itilәmişdim. Gün tәyin elәmәk qalırdı – Bilmirәm, nәsә qәribәsәn.

ki, onda tәrәddüd etmәyәsәn, geri – Özündәn söz uydurma.

çәkilmәyәsәn, heç nәyә baxmadan Sakitlәşdirmәk üçün onu öpdüm;