Page 224 - "Xəzər"
P. 224
– Heç nә. Birdәn sanki gül kimi açıldı.
Gözlәri doldu. – Mәni öp, Paskual...
– Mәnim haqqımda nә fikirlәşdin? Sәsi boğuq, xırıltılı çıxdı.
– Nә düşünәsiydim? Heç nә! – Sәni çox gözlәmişәm.
Əyilib әlini öpdüm. O, әlini çәkmәdi. Onu bәrk-bәrk, qızğıncasına, başqa
– Mәn sәnin kimi azadam, heç bir qadına hiss etmәdiyim ehtiramla
Esperansa. öpdüm, o qәdәr çox öpdüm ki,
– ... dodaqlarımı ayıranda ona qarşı
– İyirmi il әvvәl olduğu kimi. qәlbimdә әn vәfalı sevgi doğulmağa
Esperansa çәkinә-çәkinә mәnә macal tapmışdı.
baxırdı.
– Hәlә qocalmamışam, gәlәcәyimi 19
düşünmәliyәm. Artıq iki aydı evli idim, anamda
– Hә. yenә hәbsimdәn әvvәlki hәrәkәtlәri,
– İş-gücümü, evimi, hәyatımı necә bicliklәri sezmәyә başladım. Onun
224 quracağımı düşünmәliyәm... Sәn soyuqluğu, tikanlı sözlәri, özü kimi
2015 doğrudanmı mәni gözlәmisәn? tәpәdәn dırnağa yalançı söhbәtlәri
– Hә. qanımı coşdururdu. Arvadımdan zәhlәsi
– Bәs niyә bunu mәnә demirsәn? gedirdi, ancaq necәsә bununla barış-
– Mәn axı dedim. malı idi – başqa yol yoxdu! – vә öz
Doğrudan demişdi, ancaq onu kinini gizlәtmәdiyindәn, boğaza yığılmış
tәkrar eşitmәk mәnә xoş gәlirdi. Esperansa mәsәlәni qarşımda qәti
Kamilo Xose Sela. Paskual Duartenin ailәsi – Yenә de. şәkildә qoydu. Mәn dә başa düşdüm
Esperansa bibәr kimi qızardı. Sәsi ki, bizi ancaq torpaq ayırmalıdı. Torpaq
qırıldı, dodaqları, burun pәrәlәri ayırmalıdı – bunu iki halda deyirlәr: ya
külәkdәki yarpaq, günәşdәn lәzzәt köçüb başqa yerә gedirsәn, ya da
alan payızbülbülünün boğazı kimi iyirmi qarış dәrinliyinә...
titrәdi. Köçmәk haqqında dәfәlәrlә düşün-
– Mәn sәni gözlәyirdim, Paskual. müşdüm, ağlıma La Korunya, Madrid,
Hәr gün dua elәyirdim ki, tezliklә ya da bir az yaxın yer – әyalәtin paytaxtı
qayıdasan. Allah sәsimi eşitdi. gәlmişdi, ancaq dәrd onda idi ki,
– Elәdi. qorxaqlıqdanmı, qәtiyyәtsizlikdәnmi
Yenә әllәrini öpmәyә başladım. bunu hәr dәfә sonraya saxlayırdım.
Tutulan kimi olmuşdum. Üzündәn Hәtta o qәdәr sonraya saxladım ki,
öpmәyә cәsarәt elәmirdim. nәhayәt, yola çıxanda özümdәn vә
– Bәs sәn... sәn... xatirәlәrimdәn savayı heç kimlә torpaqla
– Hә. ayrılmağıma lüzüm olmadı...
– Nә soruşmaq istәdiyimi bilirsәn? Bircә öz günahımdan gizlәnmәyә
– Hә. Demә. torpaq azlıq elәyirdi, torpaq o qәdәr
Gözlәri doldu. – Mәni öp, Paskual...
– Mәnim haqqımda nә fikirlәşdin? Sәsi boğuq, xırıltılı çıxdı.
– Nә düşünәsiydim? Heç nә! – Sәni çox gözlәmişәm.
Əyilib әlini öpdüm. O, әlini çәkmәdi. Onu bәrk-bәrk, qızğıncasına, başqa
– Mәn sәnin kimi azadam, heç bir qadına hiss etmәdiyim ehtiramla
Esperansa. öpdüm, o qәdәr çox öpdüm ki,
– ... dodaqlarımı ayıranda ona qarşı
– İyirmi il әvvәl olduğu kimi. qәlbimdә әn vәfalı sevgi doğulmağa
Esperansa çәkinә-çәkinә mәnә macal tapmışdı.
baxırdı.
– Hәlә qocalmamışam, gәlәcәyimi 19
düşünmәliyәm. Artıq iki aydı evli idim, anamda
– Hә. yenә hәbsimdәn әvvәlki hәrәkәtlәri,
– İş-gücümü, evimi, hәyatımı necә bicliklәri sezmәyә başladım. Onun
224 quracağımı düşünmәliyәm... Sәn soyuqluğu, tikanlı sözlәri, özü kimi
2015 doğrudanmı mәni gözlәmisәn? tәpәdәn dırnağa yalançı söhbәtlәri
– Hә. qanımı coşdururdu. Arvadımdan zәhlәsi
– Bәs niyә bunu mәnә demirsәn? gedirdi, ancaq necәsә bununla barış-
– Mәn axı dedim. malı idi – başqa yol yoxdu! – vә öz
Doğrudan demişdi, ancaq onu kinini gizlәtmәdiyindәn, boğaza yığılmış
tәkrar eşitmәk mәnә xoş gәlirdi. Esperansa mәsәlәni qarşımda qәti
Kamilo Xose Sela. Paskual Duartenin ailәsi – Yenә de. şәkildә qoydu. Mәn dә başa düşdüm
Esperansa bibәr kimi qızardı. Sәsi ki, bizi ancaq torpaq ayırmalıdı. Torpaq
qırıldı, dodaqları, burun pәrәlәri ayırmalıdı – bunu iki halda deyirlәr: ya
külәkdәki yarpaq, günәşdәn lәzzәt köçüb başqa yerә gedirsәn, ya da
alan payızbülbülünün boğazı kimi iyirmi qarış dәrinliyinә...
titrәdi. Köçmәk haqqında dәfәlәrlә düşün-
– Mәn sәni gözlәyirdim, Paskual. müşdüm, ağlıma La Korunya, Madrid,
Hәr gün dua elәyirdim ki, tezliklә ya da bir az yaxın yer – әyalәtin paytaxtı
qayıdasan. Allah sәsimi eşitdi. gәlmişdi, ancaq dәrd onda idi ki,
– Elәdi. qorxaqlıqdanmı, qәtiyyәtsizlikdәnmi
Yenә әllәrini öpmәyә başladım. bunu hәr dәfә sonraya saxlayırdım.
Tutulan kimi olmuşdum. Üzündәn Hәtta o qәdәr sonraya saxladım ki,
öpmәyә cәsarәt elәmirdim. nәhayәt, yola çıxanda özümdәn vә
– Bәs sәn... sәn... xatirәlәrimdәn savayı heç kimlә torpaqla
– Hә. ayrılmağıma lüzüm olmadı...
– Nә soruşmaq istәdiyimi bilirsәn? Bircә öz günahımdan gizlәnmәyә
– Hә. Demә. torpaq azlıq elәyirdi, torpaq o qәdәr
