Page 221 - "Xəzər"
P. 221
erada taxta uzanıb, hәyatda mişdilәr. Onu görsәydilәr, yaxına 221
hәqiqәtәn sevdiyim yeganә insanı – gәlәrdilәr, mәn dә çıxıb söhbәt etmәli 2015
onu xatırladığımı yuxuda görür! Bәlkә, olardım, elә bilәrdilәr onlara görә
yuxuda qorxudan sәksәnir. gizlәnirәm, onlardan qaçıram. Kamilo Xose Sela. Paskual Duartenin ailәsi
Mәn isә burda, azadlıqdayam, Daha tәrәddüd elәmәyә dәymәzdi;
hәyatı yenidәn başlamağa, ona tәsәlli qapıya yaxınlaşıb iki dәfә döydüm.
vermәyә, әzizlәmәyә, tәbәssümünә Cavab verәn olmadı. Bir neçә dәqiqә
sevinmәyә hazıram. gözlәdim. Bu dәfә bәrk döydüm. Evdә
işıq yandı.
Bilmirdim neylәyim. Qapını döysәm,
qorxardılar, gecәnin bu vaxtı qapı – Kimdi?
döymәzlәr, heç qapı açmağa da ürәk – Mәnәm!
elәmәzlәr. Ancaq sәhәrә qәdәr – Sәn kimsәn?
sandıqçanın üstündә oturub gözlәmәk Anamın sәsi idi. Niyә yalan danışım
dә olmazdı. – eşidәndә sevindim.
– Mәnәm, Paskualdı.
Bәrkdәn danışa-danışa yoldan iki – Paskual?
adam keçirdi; sәslәri şәn, qayğısız idi, – Hә, ana, Paskualdı.
yәqin, Almendralexodan, öz qızlarının Qapını açdı; lampanın işığında
yanından gәlirdilәr. Onları tanıdım: ifritәyә oxşayırdı.
Martinetanın qardaşı Leon vә senyorito – Sәnә nә lazımdı?
Sebestyan idi. Nәyә görәsә onları – Necә yәni nә lazımdı?
görәndә tezcә gizlәndim. – Hә dә, nә lazımdı?
– İçәri keçmәk. Özgә nә lazım
Onlar evin – mәnim yaxınlığımdan olasıdı ki?
keçdilәr; danışıqları aydınca eşıdılırdi. Özünü qәribә aparırdı. Niyә
mәnimlә belә danışırdı?
– Görürsәn, Paskualın başına nә – Sәnә nә olub, ana?
gәldi. – Heç nә, nәdi ki?
– Donub qalmısan.
– Onun yerindә hamı o cür hәrәkәt Gәlişimә anamın sevinmәdiyinә
elәyәrdi. әminәm. Keçmiş nifrәtim yenidәn baş
qaldırdı. Onu içimdә boğmağa çalışdım.
– Arvadına qahmar çıxdı. – Bәs Rosario hanı?
– Əlbәttә. – Getdi.
– Üç ildi Çinçilada yatır, qatarla bir – Getdi?
gündәn çox yoldu... – Hә.
Sevinc hiss elәdim; qanovdan – Hara?
sıçrayıb onları qucaqlamaq istәdim, – Almendralexoya.
ancaq özümü saxladım – dustaqxana – Yenә?
mәnә hisslәrimi cilovlamağa öyrәtmişdi.
Onların keçib getmәyini gözlәdim,
hesabıma görә, bir xeyli uzaqlaşanda,
qanovdan çıxıb qapıya tәrәf getdim.
Sandıqça yerdә qalsa da, sezmә-
hәqiqәtәn sevdiyim yeganә insanı – gәlәrdilәr, mәn dә çıxıb söhbәt etmәli 2015
onu xatırladığımı yuxuda görür! Bәlkә, olardım, elә bilәrdilәr onlara görә
yuxuda qorxudan sәksәnir. gizlәnirәm, onlardan qaçıram. Kamilo Xose Sela. Paskual Duartenin ailәsi
Mәn isә burda, azadlıqdayam, Daha tәrәddüd elәmәyә dәymәzdi;
hәyatı yenidәn başlamağa, ona tәsәlli qapıya yaxınlaşıb iki dәfә döydüm.
vermәyә, әzizlәmәyә, tәbәssümünә Cavab verәn olmadı. Bir neçә dәqiqә
sevinmәyә hazıram. gözlәdim. Bu dәfә bәrk döydüm. Evdә
işıq yandı.
Bilmirdim neylәyim. Qapını döysәm,
qorxardılar, gecәnin bu vaxtı qapı – Kimdi?
döymәzlәr, heç qapı açmağa da ürәk – Mәnәm!
elәmәzlәr. Ancaq sәhәrә qәdәr – Sәn kimsәn?
sandıqçanın üstündә oturub gözlәmәk Anamın sәsi idi. Niyә yalan danışım
dә olmazdı. – eşidәndә sevindim.
– Mәnәm, Paskualdı.
Bәrkdәn danışa-danışa yoldan iki – Paskual?
adam keçirdi; sәslәri şәn, qayğısız idi, – Hә, ana, Paskualdı.
yәqin, Almendralexodan, öz qızlarının Qapını açdı; lampanın işığında
yanından gәlirdilәr. Onları tanıdım: ifritәyә oxşayırdı.
Martinetanın qardaşı Leon vә senyorito – Sәnә nә lazımdı?
Sebestyan idi. Nәyә görәsә onları – Necә yәni nә lazımdı?
görәndә tezcә gizlәndim. – Hә dә, nә lazımdı?
– İçәri keçmәk. Özgә nә lazım
Onlar evin – mәnim yaxınlığımdan olasıdı ki?
keçdilәr; danışıqları aydınca eşıdılırdi. Özünü qәribә aparırdı. Niyә
mәnimlә belә danışırdı?
– Görürsәn, Paskualın başına nә – Sәnә nә olub, ana?
gәldi. – Heç nә, nәdi ki?
– Donub qalmısan.
– Onun yerindә hamı o cür hәrәkәt Gәlişimә anamın sevinmәdiyinә
elәyәrdi. әminәm. Keçmiş nifrәtim yenidәn baş
qaldırdı. Onu içimdә boğmağa çalışdım.
– Arvadına qahmar çıxdı. – Bәs Rosario hanı?
– Əlbәttә. – Getdi.
– Üç ildi Çinçilada yatır, qatarla bir – Getdi?
gündәn çox yoldu... – Hә.
Sevinc hiss elәdim; qanovdan – Hara?
sıçrayıb onları qucaqlamaq istәdim, – Almendralexoya.
ancaq özümü saxladım – dustaqxana – Yenә?
mәnә hisslәrimi cilovlamağa öyrәtmişdi.
Onların keçib getmәyini gözlәdim,
hesabıma görә, bir xeyli uzaqlaşanda,
qanovdan çıxıb qapıya tәrәf getdim.
Sandıqça yerdә qalsa da, sezmә-
