Page 216 - "Xəzər"
P. 216
– Salam, Rosario! elәdin! Bәlkә ağlını başına yığasan?
– Salam, Pako! Sәn dava axtarırdın, payını da aldın.
Bacım qorxaq tәbәssümlә Sәni şikәst elәmәk, qabırğalarını
gülümsәdi; bundan ürәyim bulandı. O qırmaq istәmirdim...
da gülümsәdi, amma rәngi ağarmışdı. – Eybi yox, bitişәr, onda...
– Bilirsәn nәyә gәlmişәm? – Onda nә?
– Eşidirәm. – Sәni güllәlәyib, it kimi
– Rosarionu aparmağa! gәbәrdәcәyәm!
– Elә dә fikirlәşirdim. Yox, Ədәbaz, – Özünü gözlә, mәnim әlimdәsәn!
Rosarionu apara bilmәyәcәksәn. – Sәn mәni öldürmәzsәn!
– Apara bilmәyәcәyәm? – Öldürmәrәm?
– Yox. – Yox.
– Mәnә kim mane olacaq? – Nәyә görә belә әminsәn?
– Mәn. – Çünki belәsi hәlә anasından
– Sәn? olmayıb!
216 – Hә, mәn. Nәdi, sәncә xırda Oğlan ürәklәnmişdi.
2015 maneәdi? – Gedәcәksәn?
– Elә dә böyük deyil... – Nә vaxt istәsәm, onda
Hәmin dәqiqә kәrtәnkәlә kimi soyuq gedәcәyәm!
idim vә öz hәrәkәtlәrimi dәqiq – İndi get!
hesablaya bildim. Cәld çevrildim, – Rosarionu mәnә qaytar!
mәsafәni gözәyarı ölçüb, keçәn dәfә – Yox!
Kamilo Xose Sela. Paskual Duartenin ailәsi olduğu kimi alınmasın deyә, ona – Qaytar, yoxsa öldürәrәm!
sözünü demәyә imkan vermәyib, kәtili – Sәndә o hal hardadı! Payını
sifәtinә elә zәrblә çırpdım ki, çultәk almısan, rәdd ola bilәrsәn!
ocağın qapağının üstünә düşdü. – Vermirsәn?
Qalxmağa cәhd elәdi, bıçaq çıxardı, – Yox!
üzü alışıb yanırdı, baxmaq belә Ədәbaz bütün gücünü toplayıb,
dәhşәtliydi; ancaq qalxa bilmәdi. Onu ayağımdan yapışdı, mәni yıxmaq istәdi.
sürüyüb yolun kәnarına atdım. Boynundan tutub aşağı basdım.
– Sәn mәnim arvadımı – Rәdd ol burdan!
öldürmüsәn... – Getmirәm!
– O, pozğun idi! Əlbәyaxa olduq, onu yerә yıxıb,
– Qoy olsun, ancaq sәn onu dizimi sinәsinә qoydum.
öldürdün. Sәn bacımın namusunu – Söz verdiyimә görә sәni
lәkәlәdin... öldürmürәm, – dedim.
– Mәnә çatanda onda namusdan – Kimә söz vermisәn?
әsәr-әlamәt yox idi! – Lolaya.
– Qoy olsun, ancaq sәn onu mәhv – Demәli, o mәni sevib?
– Salam, Pako! Sәn dava axtarırdın, payını da aldın.
Bacım qorxaq tәbәssümlә Sәni şikәst elәmәk, qabırğalarını
gülümsәdi; bundan ürәyim bulandı. O qırmaq istәmirdim...
da gülümsәdi, amma rәngi ağarmışdı. – Eybi yox, bitişәr, onda...
– Bilirsәn nәyә gәlmişәm? – Onda nә?
– Eşidirәm. – Sәni güllәlәyib, it kimi
– Rosarionu aparmağa! gәbәrdәcәyәm!
– Elә dә fikirlәşirdim. Yox, Ədәbaz, – Özünü gözlә, mәnim әlimdәsәn!
Rosarionu apara bilmәyәcәksәn. – Sәn mәni öldürmәzsәn!
– Apara bilmәyәcәyәm? – Öldürmәrәm?
– Yox. – Yox.
– Mәnә kim mane olacaq? – Nәyә görә belә әminsәn?
– Mәn. – Çünki belәsi hәlә anasından
– Sәn? olmayıb!
216 – Hә, mәn. Nәdi, sәncә xırda Oğlan ürәklәnmişdi.
2015 maneәdi? – Gedәcәksәn?
– Elә dә böyük deyil... – Nә vaxt istәsәm, onda
Hәmin dәqiqә kәrtәnkәlә kimi soyuq gedәcәyәm!
idim vә öz hәrәkәtlәrimi dәqiq – İndi get!
hesablaya bildim. Cәld çevrildim, – Rosarionu mәnә qaytar!
mәsafәni gözәyarı ölçüb, keçәn dәfә – Yox!
Kamilo Xose Sela. Paskual Duartenin ailәsi olduğu kimi alınmasın deyә, ona – Qaytar, yoxsa öldürәrәm!
sözünü demәyә imkan vermәyib, kәtili – Sәndә o hal hardadı! Payını
sifәtinә elә zәrblә çırpdım ki, çultәk almısan, rәdd ola bilәrsәn!
ocağın qapağının üstünә düşdü. – Vermirsәn?
Qalxmağa cәhd elәdi, bıçaq çıxardı, – Yox!
üzü alışıb yanırdı, baxmaq belә Ədәbaz bütün gücünü toplayıb,
dәhşәtliydi; ancaq qalxa bilmәdi. Onu ayağımdan yapışdı, mәni yıxmaq istәdi.
sürüyüb yolun kәnarına atdım. Boynundan tutub aşağı basdım.
– Sәn mәnim arvadımı – Rәdd ol burdan!
öldürmüsәn... – Getmirәm!
– O, pozğun idi! Əlbәyaxa olduq, onu yerә yıxıb,
– Qoy olsun, ancaq sәn onu dizimi sinәsinә qoydum.
öldürdün. Sәn bacımın namusunu – Söz verdiyimә görә sәni
lәkәlәdin... öldürmürәm, – dedim.
– Mәnә çatanda onda namusdan – Kimә söz vermisәn?
әsәr-әlamәt yox idi! – Lolaya.
– Qoy olsun, ancaq sәn onu mәhv – Demәli, o mәni sevib?
