Page 212 - "Xəzər"
P. 212
15 – Yenә.
Qayıtmağımdan yeddi gün keçmişdi Mәn donub qaldım.
vә mәni üzdәn dә olsa mehribancasına – Kimdәndi?
qarşılayan arvadım xәyallarımın – Soruşma!
üstündәn xәtt çәkdi: – Soruşmayım? Kefim istәyir,
– Sәni soyuq qarşıladığımı unuda soruşuram! Mәn sәnin әrinәm!
bilmirәm. O, var gücüylә qışqırdı:
– Yox, nә danışırsan! – Yaxşı әrsәn! Ölümümü istәyirsәn,
– Axı mәn sәni gözlәmirdim, başa iki ildi mәni atmısan, mәndәn qaçırsan,
düşürsәn? Qayıdacağına ümidim yox elә bil cüzamlıyam! Ər...
idi... – Sus!
– Bәs indi sevinirsәn? Sussan daha yaxşı olar, – vicdanım
– Hә, indi şadam... deyirdi. Qoy vaxt öz axarıyla getsin,
Lolanı elә bil dәyişmişdilәr. uşaq doğulsun... Qonşular arvadımın
– Mәni heç vaxt yadından necә gәzdiyindәn qeybәt elәsinlәr,
212 çıxarmamısan? mәnә üstdәn aşağı baxsınlar, mәni
2015 – Heç vaxt. Yoxsa niyә qayıdırdım? görәndә pıçıldaşsınlar...
Arvadım yenә susdu. – Senyora Enqrasiyanı çağıraq?
– İki il çoxdu... – O artıq mәnә baxıb.
– Çoxdu. – Nә dedi?
– İki ildә Yer çox fırlanır... – Hәr şey yaxşıdı.
– İki dәfә. La Korunyada bir dәnizçi – Yox, onu demirәm...
Kamilo Xose Sela. Paskual Duartenin ailәsi mәnә belә dedi. – Bәs nәyi deyirsәn?
– La Korunyadan mәnә danışma! – Belә... Gәrәk bunu üçümüzün
– Niyә? aramızda yoluna qoyaq.
– Ona görә. Görüm, La Korunya Arvadım mәnә yalvarışla baxdı.
bataydı! – Paskual, doğrudanmı elәyәrsәn?
Bunu deyәndә sәsi bәrk çıxdı, – Lap o yana da keçәrәm, Lola. İlk
gözlәri meşә kimi qaraldı. dәfә deyil.
– Çox fırlanır! – Paskual, heç hansını belә çox
– Çox! istәmәmişәm, hiss elәyirәm ki, o,
– Sәnsә burda oturub fikirlәş ki, yaşayacaq...
bәlkә hәr şey qaydasına düşdü! – Mәni rüsvay etmәk üçün!
– Özgә nә sözün var? – Bәlkә, xöşbәxtliyin üçün, axı
– Heç nә! camaat bilmir!
Lola acı-acı ağladı. Zorla eşidilәcәk – Camaat? Ağızlarına içki dәyәn
sәslә etiraf elәdi: kimi bilәcәklәr!
– Mәnim uşağım olacaq. Lola hürkmüş uşaq kimi gülümsәdi,
– Yenә uşaq? – baxanda adamın ürәyi ağrıyırdı.
Qayıtmağımdan yeddi gün keçmişdi Mәn donub qaldım.
vә mәni üzdәn dә olsa mehribancasına – Kimdәndi?
qarşılayan arvadım xәyallarımın – Soruşma!
üstündәn xәtt çәkdi: – Soruşmayım? Kefim istәyir,
– Sәni soyuq qarşıladığımı unuda soruşuram! Mәn sәnin әrinәm!
bilmirәm. O, var gücüylә qışqırdı:
– Yox, nә danışırsan! – Yaxşı әrsәn! Ölümümü istәyirsәn,
– Axı mәn sәni gözlәmirdim, başa iki ildi mәni atmısan, mәndәn qaçırsan,
düşürsәn? Qayıdacağına ümidim yox elә bil cüzamlıyam! Ər...
idi... – Sus!
– Bәs indi sevinirsәn? Sussan daha yaxşı olar, – vicdanım
– Hә, indi şadam... deyirdi. Qoy vaxt öz axarıyla getsin,
Lolanı elә bil dәyişmişdilәr. uşaq doğulsun... Qonşular arvadımın
– Mәni heç vaxt yadından necә gәzdiyindәn qeybәt elәsinlәr,
212 çıxarmamısan? mәnә üstdәn aşağı baxsınlar, mәni
2015 – Heç vaxt. Yoxsa niyә qayıdırdım? görәndә pıçıldaşsınlar...
Arvadım yenә susdu. – Senyora Enqrasiyanı çağıraq?
– İki il çoxdu... – O artıq mәnә baxıb.
– Çoxdu. – Nә dedi?
– İki ildә Yer çox fırlanır... – Hәr şey yaxşıdı.
– İki dәfә. La Korunyada bir dәnizçi – Yox, onu demirәm...
Kamilo Xose Sela. Paskual Duartenin ailәsi mәnә belә dedi. – Bәs nәyi deyirsәn?
– La Korunyadan mәnә danışma! – Belә... Gәrәk bunu üçümüzün
– Niyә? aramızda yoluna qoyaq.
– Ona görә. Görüm, La Korunya Arvadım mәnә yalvarışla baxdı.
bataydı! – Paskual, doğrudanmı elәyәrsәn?
Bunu deyәndә sәsi bәrk çıxdı, – Lap o yana da keçәrәm, Lola. İlk
gözlәri meşә kimi qaraldı. dәfә deyil.
– Çox fırlanır! – Paskual, heç hansını belә çox
– Çox! istәmәmişәm, hiss elәyirәm ki, o,
– Sәnsә burda oturub fikirlәş ki, yaşayacaq...
bәlkә hәr şey qaydasına düşdü! – Mәni rüsvay etmәk üçün!
– Özgә nә sözün var? – Bәlkә, xöşbәxtliyin üçün, axı
– Heç nә! camaat bilmir!
Lola acı-acı ağladı. Zorla eşidilәcәk – Camaat? Ağızlarına içki dәyәn
sәslә etiraf elәdi: kimi bilәcәklәr!
– Mәnim uşağım olacaq. Lola hürkmüş uşaq kimi gülümsәdi,
– Yenә uşaq? – baxanda adamın ürәyi ağrıyırdı.
