Page 208 - "Xəzər"
P. 208
özümü hәddindәn artıq mülayim narahat baxışlarda, onların nadinc-
göstәrmәyә çalışmayacağam, yoxsa liyindә hәm dә bir şәfqәt hiss olunurdu
nә dediyiniz qulağıma çatır: artıq gecdi, vә әgәr o vaxt qadınlardan taundan
batan adam saman çöpündәn yapışar; betәr qorxmasaydım, üstümdә olan
yaxşısı budur belә sözlәr deyilmәsin, xırda-xuruşdan onlara hәdiyyә
buna baxmayaraq, istәyirәm hәr şeyi verәrdim.
yerli-yerindә danışam vә sizә bildirәm Qatarı Don-Benitoda yaxaladım,
ki, hәyatım lap әvvәldәn indiki kimi paytaxtda lәngimәmәk üçün Madridә
dinc keçsәydi, nümunәvi ailә başçısı bilet aldım; ordan hansısa limana
olardım. gedib, Amerikaya üzmәk istәyirdim.
Hekayәmi davam etdirirәm. Bir ay Sәfәrim xoş keçdi – mindiyim vaqon
yazmamaq – ömrünün sonuna az babat idi, kiminsә görünmәz әliylә
qalmış adam üçün uzun fasilә, narahat dartılan mәlәfәnin üstündәymiş kimi
yaşamağa öyrәşәn üçün isә hәddindәn yırğalanan çöllәr isә mәndәn ötrü tәzә
artıq istirahәtdi. şeydi. Madridә çatdığımızı anlayıb
208 qatardan düşәndә, paytaxt mәnә hәlә
2015 14 o qәdәr uzaq gәlirdi ki, ürәyim uçundu
Yır-yığışa vaxt sәrf elәmәdim: elә – nәsә sәn gözlәdiyindәn tez başa
işlәr var ki, gözlәmir, qaçmaq da çatanda hәmişә belә duyğu keçirirsәn.
onlardan biridi. Pulu mücrüdәn pul Madriddәki oğurluqlar barәdә çox
kisәsinә, azuqәni dağarcığıma, pis eşitmişdim, bizsә gecә çatmışdıq,
fikirlәrisә quyunun dibinә ataraq, oğrular vә fırıldaqçılar üçün mәni
Kamilo Xose Sela. Paskual Duartenin ailәsi gecәnin qaranlığında oğru kimi baş soymaq çox asandı, ona görә mәnzil
götürüb yola çıxdım vә hara gәldi tapmağı sәhәrә saxlayıb, gecәni
getdim. Bu minvalla, dan yeri sökü- skamyada mürgülәmәk qәrarına
lәndә, yorğunluqdan ayaqlarım sızıl- gәldim; vağzalda skamya çox idi. Belә
dayanda, üç ligә yaxın yol qәt elә- dә etdim – girişdәki basırıqdan aralıda
mişdim. Lәngimәk istәmirdim – bu bir skamya seçib, yerimi rahatladәm,
yerlәrdә mәni tanıya bilәrdilәr, ona özümü Tanrıya tapşırıb ölü kimi yuxuya
görә yol kәnarındakı zeytunluqda getdim, ancaq uzananda fikirlәşirdim,
gözümün çimirini aldım, kәmәrimin kәklik kimi bir gözümlә yatıb, o birisiylә
altını bәrkidib, rast düşәcәk qatara keşik çәkәcәyәm. Az qala, sәhәrә
minmәk üçün yoluma davam elәdim. qәdәr bәrk yatdım, ancaq oyananda
Rastlaşdığım adamlar mәnә tәәccüblә sümüklәrim soyuqdan, rütubәtdәn elә
baxırdılar – görünür, sәyyaha sızıldayırdı, vağzaldan dәrhal çıxdım.
oxşayırdım, yolüstü kәndlәrin uşaqları Küçәdә tonqalın başına yığışmış bir
isә, dәlinin, qaraçının dalınca dәstә fәhlәyә yaxınlaşdım; mәni
qaçırlarmış kimi, maraq xatirinә dalımca dostcasına qarşıladılar, tonqalın
düşürdülәr. Könlümә toxunmayan bu yanında canımı qızdıra bildim. Əvvәl-
göstәrmәyә çalışmayacağam, yoxsa liyindә hәm dә bir şәfqәt hiss olunurdu
nә dediyiniz qulağıma çatır: artıq gecdi, vә әgәr o vaxt qadınlardan taundan
batan adam saman çöpündәn yapışar; betәr qorxmasaydım, üstümdә olan
yaxşısı budur belә sözlәr deyilmәsin, xırda-xuruşdan onlara hәdiyyә
buna baxmayaraq, istәyirәm hәr şeyi verәrdim.
yerli-yerindә danışam vә sizә bildirәm Qatarı Don-Benitoda yaxaladım,
ki, hәyatım lap әvvәldәn indiki kimi paytaxtda lәngimәmәk üçün Madridә
dinc keçsәydi, nümunәvi ailә başçısı bilet aldım; ordan hansısa limana
olardım. gedib, Amerikaya üzmәk istәyirdim.
Hekayәmi davam etdirirәm. Bir ay Sәfәrim xoş keçdi – mindiyim vaqon
yazmamaq – ömrünün sonuna az babat idi, kiminsә görünmәz әliylә
qalmış adam üçün uzun fasilә, narahat dartılan mәlәfәnin üstündәymiş kimi
yaşamağa öyrәşәn üçün isә hәddindәn yırğalanan çöllәr isә mәndәn ötrü tәzә
artıq istirahәtdi. şeydi. Madridә çatdığımızı anlayıb
208 qatardan düşәndә, paytaxt mәnә hәlә
2015 14 o qәdәr uzaq gәlirdi ki, ürәyim uçundu
Yır-yığışa vaxt sәrf elәmәdim: elә – nәsә sәn gözlәdiyindәn tez başa
işlәr var ki, gözlәmir, qaçmaq da çatanda hәmişә belә duyğu keçirirsәn.
onlardan biridi. Pulu mücrüdәn pul Madriddәki oğurluqlar barәdә çox
kisәsinә, azuqәni dağarcığıma, pis eşitmişdim, bizsә gecә çatmışdıq,
fikirlәrisә quyunun dibinә ataraq, oğrular vә fırıldaqçılar üçün mәni
Kamilo Xose Sela. Paskual Duartenin ailәsi gecәnin qaranlığında oğru kimi baş soymaq çox asandı, ona görә mәnzil
götürüb yola çıxdım vә hara gәldi tapmağı sәhәrә saxlayıb, gecәni
getdim. Bu minvalla, dan yeri sökü- skamyada mürgülәmәk qәrarına
lәndә, yorğunluqdan ayaqlarım sızıl- gәldim; vağzalda skamya çox idi. Belә
dayanda, üç ligә yaxın yol qәt elә- dә etdim – girişdәki basırıqdan aralıda
mişdim. Lәngimәk istәmirdim – bu bir skamya seçib, yerimi rahatladәm,
yerlәrdә mәni tanıya bilәrdilәr, ona özümü Tanrıya tapşırıb ölü kimi yuxuya
görә yol kәnarındakı zeytunluqda getdim, ancaq uzananda fikirlәşirdim,
gözümün çimirini aldım, kәmәrimin kәklik kimi bir gözümlә yatıb, o birisiylә
altını bәrkidib, rast düşәcәk qatara keşik çәkәcәyәm. Az qala, sәhәrә
minmәk üçün yoluma davam elәdim. qәdәr bәrk yatdım, ancaq oyananda
Rastlaşdığım adamlar mәnә tәәccüblә sümüklәrim soyuqdan, rütubәtdәn elә
baxırdılar – görünür, sәyyaha sızıldayırdı, vağzaldan dәrhal çıxdım.
oxşayırdım, yolüstü kәndlәrin uşaqları Küçәdә tonqalın başına yığışmış bir
isә, dәlinin, qaraçının dalınca dәstә fәhlәyә yaxınlaşdım; mәni
qaçırlarmış kimi, maraq xatirinә dalımca dostcasına qarşıladılar, tonqalın
düşürdülәr. Könlümә toxunmayan bu yanında canımı qızdıra bildim. Əvvәl-
