Page 205 - "Xəzər"
P. 205
rünür. Ölәsi adam çarpayıda uzanıb. nәlәrәsә oxşadırdım vә bu uzun ay 205
Sәn ona baxırsan, necә nәfәs almasını әrzindә çәkdiyim dәrd-qәmә, iztirablara 2015
eşidirsәn, heç bir tәhlükә gözlәmirmiş baxmayaraq, әvvәlki illәrlә müqayisәdә
kimi sakitcә uzanıb qımıldanmır da. hәyatdan daha artıq zövq alırdım. Kamilo Xose Sela. Paskual Duartenin ailәsi
Yataq otağı bәrbad haldadı, döşәmәnin
cırıltısı sәni qorxudur; ölәsi adam Günaha batmış qәlbin dinclik
oyanıb, qanlı sonluğu tezlәşdirә bilәr. tapması, cadar-cadar olmuş torpağa
Düşmәn adyalı üzündәn azca kәnara yağış yağması kimidi; quruyan torpaq
atıb, o biri böyrü üstә çevrilir; yox, münbitlәşir, bәhrә verir. Ona görә belә
oyanmayıb. Onun bәdәni adyalın deyirәm ki, çox, lazım olduğundan da
altında olduğundan böyük görünür. çox illәr әrzindә dincliyin – göylәrin
Ehmalca әyilirsәn, çәkinә-çәkinә әlini xeyir-duası olduğunu, qorxu içindә
ona toxundurursan. O yatır, bәrk yatır; yaşayan biz zavallıların bel bağladığı
heç nәdәn xәbәr tutmayacaq... әn qiymәtli xeyir-dua olduğunu
anlamamışdım. İndi sevgiylә dinclik
Ancaq belә öldürmәk olmaz, belә içimi nurla dolduranda, onlardan elә
öldürmәk alçaqlıqdı. Fikirlәşirsәn, geri hәvәslә, elә sevinclә hәzz alıram ki,
dönәsәn... Yox, mümkün deyil. Hәr qorxuram – halbuki ömrümün sonuna
şey çoxdan hәll olunub; bircә an az qalıb, çox az qalıb! – vaxtım çatana
çәkәcәk vә sonra... qәdәr bu sevinc tükәnә. Əgәr hәmin
dinclik qismәtimә bir neçә il әvvәl
Geri qayıtmaq olmaz. Sәhәr açıla- düşsәydi, hökmәn rahib olardım, çünki
caq, gün işığında sәni yerә mıxlayacaq bu dinclikdә o qәdәr işıq, o qәdәr
baxışlarına dözә bilmәyәcәksәn. sәadәt var ki, yәqin, onda da mәnә
xoş gәlәrdi. Ancaq Allah bunu istәmәdi,
Kәnddәn çıxıb sәni heç kimin tanı- indi dustağam, hökm başımın üstündәn
madığı, nifrәtinin tәzәdәn alovlanma- asılıb vә bilmirәm nә yaxşıdı – hәr
yacağı yerә qaçmalı olacaqsan. Nifrәt şey birdәn qurtarsın, ya ölümqabağı
illәr әrzindә yaranır, sәnsә artıq uşaq әzablarım uzansın, çünki heç nәyә
deyilsәn vә nifrәtin çoxalıb nәfәsini baxmayaraq onu çox qiymәtlәndirirәm
tutanda hәyat sәni tәrk edәcәk. Ürәyin vә hәyatım rahat keçsәydı – әgәr belә
kәdәrә daha tab gәtirmәyәcәk, әllәrin dә olursa – bәlkә dә, az qiymәtlәndi-
gücsüz halda yanına düşәcәk... rәrdim. Mәnim nә demәk istәdiyimi
başa düşәrsiniz.
13
Ən azı bir ay yazmadım. Döşәyin Düşüncәlәr içindә yaşadığım bu
üstündә uzanıb, boş-boşuna vaxtımı bir ay әrzindә çox şeydәn – kәdәr vә
keçirirdim, vaxtsa hәrdәn yel kimi uçur, sevincdәn, inamdan, nifrәtdәn vә
hәrdәn dә sürünürdü, – onda xәyala ümidsizlikdәn keçdim... İlahi, sınaqlara
qapılırdım, azadlığı olmayan adam çәkdiyin bәdәn nә qәdәr zәifdi! Haldan-
üçün bu, yeganә mәşğuliyyәtdi; tavanın hala düşәndә qızdırmalı kimi әsirdim,
qopub tökülәn yerlәrinә baxıb, onları
Sәn ona baxırsan, necә nәfәs almasını әrzindә çәkdiyim dәrd-qәmә, iztirablara 2015
eşidirsәn, heç bir tәhlükә gözlәmirmiş baxmayaraq, әvvәlki illәrlә müqayisәdә
kimi sakitcә uzanıb qımıldanmır da. hәyatdan daha artıq zövq alırdım. Kamilo Xose Sela. Paskual Duartenin ailәsi
Yataq otağı bәrbad haldadı, döşәmәnin
cırıltısı sәni qorxudur; ölәsi adam Günaha batmış qәlbin dinclik
oyanıb, qanlı sonluğu tezlәşdirә bilәr. tapması, cadar-cadar olmuş torpağa
Düşmәn adyalı üzündәn azca kәnara yağış yağması kimidi; quruyan torpaq
atıb, o biri böyrü üstә çevrilir; yox, münbitlәşir, bәhrә verir. Ona görә belә
oyanmayıb. Onun bәdәni adyalın deyirәm ki, çox, lazım olduğundan da
altında olduğundan böyük görünür. çox illәr әrzindә dincliyin – göylәrin
Ehmalca әyilirsәn, çәkinә-çәkinә әlini xeyir-duası olduğunu, qorxu içindә
ona toxundurursan. O yatır, bәrk yatır; yaşayan biz zavallıların bel bağladığı
heç nәdәn xәbәr tutmayacaq... әn qiymәtli xeyir-dua olduğunu
anlamamışdım. İndi sevgiylә dinclik
Ancaq belә öldürmәk olmaz, belә içimi nurla dolduranda, onlardan elә
öldürmәk alçaqlıqdı. Fikirlәşirsәn, geri hәvәslә, elә sevinclә hәzz alıram ki,
dönәsәn... Yox, mümkün deyil. Hәr qorxuram – halbuki ömrümün sonuna
şey çoxdan hәll olunub; bircә an az qalıb, çox az qalıb! – vaxtım çatana
çәkәcәk vә sonra... qәdәr bu sevinc tükәnә. Əgәr hәmin
dinclik qismәtimә bir neçә il әvvәl
Geri qayıtmaq olmaz. Sәhәr açıla- düşsәydi, hökmәn rahib olardım, çünki
caq, gün işığında sәni yerә mıxlayacaq bu dinclikdә o qәdәr işıq, o qәdәr
baxışlarına dözә bilmәyәcәksәn. sәadәt var ki, yәqin, onda da mәnә
xoş gәlәrdi. Ancaq Allah bunu istәmәdi,
Kәnddәn çıxıb sәni heç kimin tanı- indi dustağam, hökm başımın üstündәn
madığı, nifrәtinin tәzәdәn alovlanma- asılıb vә bilmirәm nә yaxşıdı – hәr
yacağı yerә qaçmalı olacaqsan. Nifrәt şey birdәn qurtarsın, ya ölümqabağı
illәr әrzindә yaranır, sәnsә artıq uşaq әzablarım uzansın, çünki heç nәyә
deyilsәn vә nifrәtin çoxalıb nәfәsini baxmayaraq onu çox qiymәtlәndirirәm
tutanda hәyat sәni tәrk edәcәk. Ürәyin vә hәyatım rahat keçsәydı – әgәr belә
kәdәrә daha tab gәtirmәyәcәk, әllәrin dә olursa – bәlkә dә, az qiymәtlәndi-
gücsüz halda yanına düşәcәk... rәrdim. Mәnim nә demәk istәdiyimi
başa düşәrsiniz.
13
Ən azı bir ay yazmadım. Döşәyin Düşüncәlәr içindә yaşadığım bu
üstündә uzanıb, boş-boşuna vaxtımı bir ay әrzindә çox şeydәn – kәdәr vә
keçirirdim, vaxtsa hәrdәn yel kimi uçur, sevincdәn, inamdan, nifrәtdәn vә
hәrdәn dә sürünürdü, – onda xәyala ümidsizlikdәn keçdim... İlahi, sınaqlara
qapılırdım, azadlığı olmayan adam çәkdiyin bәdәn nә qәdәr zәifdi! Haldan-
üçün bu, yeganә mәşğuliyyәtdi; tavanın hala düşәndә qızdırmalı kimi әsirdim,
qopub tökülәn yerlәrinә baxıb, onları
