Page 140 - "Xəzər"
P. 140
qatılmış şәrab. Ondan bircә qurtum dükandakı qәssab düşdü yadıma –
almaqla hәyatımın bütün kabusları qollarını çırmayıb “Bismillah!” deyir,
mәhv olub itәcәkdi... Bәs onda fahişә cәmdәyi doğramağa girişirdi. Gözlә-
necә olsun? Bu bir kәlmә söz belә rimin önündәydi. Onun hәr hәrәkәtini,
mәni bu qadının cazibәsinә salırdı – sifәtinin hәr xırda ifadәsini aydın
onu daha canlı, daha ehtiraslı tәsәvvür görürdüm. Nәhayәt, mәn dә qәrarımı
edirdim. verdim – dәhşәtli qәrarımı. Yataqdan
Xәyalım bundan gözәl nә yarada qalxdım, qollarımı çırmaladım, mütәk-
bilәrdi axı? Ona bir piyalә zәhәrli şәrab kәnin altında gizlәtdiyim sümükdәstә
verirәm, özüm dә eynәn o piyalәdәn bıçağımı götürdüm. Belimi әyib çiynimә
birini başıma çәkirәm vә biz eyni anda әba atdım. Sonra üz-gözümü şala
sancıdan qıvrıla-qıvrıla can veririk... bürüdüm vә qәssabla xırdavatçı qoca-
Eşq nәdir? Bu qara kütlә üçün eşq nın vücudumda necә qarışdığını hiss
pozğunluq, müvәqqәti şәhvani etdim.
lәzzәtdәn başqa bir şey deyil. Bu cılız Sonra ehmallıca, barmaqlarımın
140 adamabәnzәrlәrin “eşqi” oxuduqları ucunda arvadımın otağına yollandım.
2015 pozğun mahnılarda, ağızlarından әskik Otaq qaranlıq idi, qapını yavaşca
olmayan murdar söyüşlәrdә, şit araladım. Deyәsәn, yuxu görürdü –
zarafatlardadır – istәr ayıq olsunlar, qәflәtәn, elә yuxuda ucadan dedi:
istәr mәst, ağızlarına gәlәni deyirlәr. “Şalını aç barı!” Birbaş yatağına
Lakin ona olan sevgim nәsә tamam yaxınlaşdım, ona sarı әyildim vә
başqa şey idi. Onu lap çoxdan tanıyır- üzümdә sakit, ilıq nәfәsini duydum.
dım: heyran-heyran baxdığım badamı Necә şirin, lәzzәtli nәfәsi vardı!
gözlәr, xırda, daim yarıaçıq ağız, sakit, Fikirlәşdim: ilahi, kaş bu nәfәsi, heç
cingiltisiz sәs – bütün bunlar mәnim olmasa, bir müddәt içimә çәkә bilәydim,
üçün çox uzaq, ağrılı xatirәlәrin cizgilәri tәzәdәn canlanar, dirilәrdim. Gör nә
idi. Onlarda özümә aid, amma әlimdәn zamandır, elә bilirәm hamının nәfәsi
Sadiq Hidayәt. Kor bayquş zorla alınmış, mәhrum olduğum nәs- mütlәq mәnimki kimi qaynar, yandırıcı
nәlәri axtarırdım. olmalıdır... İstәyirdim yanında başqa
Görәsәn, әbәdilik mәhrum bir kişinin olmadığına inanam. Görәsәn,
olmuşdum bunlardan? Mәhz bu fikir aşnalarından, onu pis yola salanlardan
içimdә yeni, daha dәhşәtli bir hiss kimsә yoxdur burda? Yox, tәk idi. O
oyatdı. Ümidsiz eşqimdәn umduğum dәqiqә anladım: indiyәdәk onun
lәzzәti başqalarının artıqlamasıyla barәsindә pis nә düşünmüşdümsә,
aldığını düşünmәk bu itkinin sanki hamısı iftira, şәr, böhtan imiş! Yaxşı,
qismәn әvәzini verirdi! Bu mәnim üçün onda bәs niyә indiyә kimi bakirә
dәli ehtirasın tәzә bir qaynağı idi. qalmayıb?.. Axı bakirә olmadığını mәn
Bilmirәm niyә pәncәrәmlә üzbәüz hardan bilirәm, hә?.. Əsassız şübhәlә-
almaqla hәyatımın bütün kabusları qollarını çırmayıb “Bismillah!” deyir,
mәhv olub itәcәkdi... Bәs onda fahişә cәmdәyi doğramağa girişirdi. Gözlә-
necә olsun? Bu bir kәlmә söz belә rimin önündәydi. Onun hәr hәrәkәtini,
mәni bu qadının cazibәsinә salırdı – sifәtinin hәr xırda ifadәsini aydın
onu daha canlı, daha ehtiraslı tәsәvvür görürdüm. Nәhayәt, mәn dә qәrarımı
edirdim. verdim – dәhşәtli qәrarımı. Yataqdan
Xәyalım bundan gözәl nә yarada qalxdım, qollarımı çırmaladım, mütәk-
bilәrdi axı? Ona bir piyalә zәhәrli şәrab kәnin altında gizlәtdiyim sümükdәstә
verirәm, özüm dә eynәn o piyalәdәn bıçağımı götürdüm. Belimi әyib çiynimә
birini başıma çәkirәm vә biz eyni anda әba atdım. Sonra üz-gözümü şala
sancıdan qıvrıla-qıvrıla can veririk... bürüdüm vә qәssabla xırdavatçı qoca-
Eşq nәdir? Bu qara kütlә üçün eşq nın vücudumda necә qarışdığını hiss
pozğunluq, müvәqqәti şәhvani etdim.
lәzzәtdәn başqa bir şey deyil. Bu cılız Sonra ehmallıca, barmaqlarımın
140 adamabәnzәrlәrin “eşqi” oxuduqları ucunda arvadımın otağına yollandım.
2015 pozğun mahnılarda, ağızlarından әskik Otaq qaranlıq idi, qapını yavaşca
olmayan murdar söyüşlәrdә, şit araladım. Deyәsәn, yuxu görürdü –
zarafatlardadır – istәr ayıq olsunlar, qәflәtәn, elә yuxuda ucadan dedi:
istәr mәst, ağızlarına gәlәni deyirlәr. “Şalını aç barı!” Birbaş yatağına
Lakin ona olan sevgim nәsә tamam yaxınlaşdım, ona sarı әyildim vә
başqa şey idi. Onu lap çoxdan tanıyır- üzümdә sakit, ilıq nәfәsini duydum.
dım: heyran-heyran baxdığım badamı Necә şirin, lәzzәtli nәfәsi vardı!
gözlәr, xırda, daim yarıaçıq ağız, sakit, Fikirlәşdim: ilahi, kaş bu nәfәsi, heç
cingiltisiz sәs – bütün bunlar mәnim olmasa, bir müddәt içimә çәkә bilәydim,
üçün çox uzaq, ağrılı xatirәlәrin cizgilәri tәzәdәn canlanar, dirilәrdim. Gör nә
idi. Onlarda özümә aid, amma әlimdәn zamandır, elә bilirәm hamının nәfәsi
Sadiq Hidayәt. Kor bayquş zorla alınmış, mәhrum olduğum nәs- mütlәq mәnimki kimi qaynar, yandırıcı
nәlәri axtarırdım. olmalıdır... İstәyirdim yanında başqa
Görәsәn, әbәdilik mәhrum bir kişinin olmadığına inanam. Görәsәn,
olmuşdum bunlardan? Mәhz bu fikir aşnalarından, onu pis yola salanlardan
içimdә yeni, daha dәhşәtli bir hiss kimsә yoxdur burda? Yox, tәk idi. O
oyatdı. Ümidsiz eşqimdәn umduğum dәqiqә anladım: indiyәdәk onun
lәzzәti başqalarının artıqlamasıyla barәsindә pis nә düşünmüşdümsә,
aldığını düşünmәk bu itkinin sanki hamısı iftira, şәr, böhtan imiş! Yaxşı,
qismәn әvәzini verirdi! Bu mәnim üçün onda bәs niyә indiyә kimi bakirә
dәli ehtirasın tәzә bir qaynağı idi. qalmayıb?.. Axı bakirә olmadığını mәn
Bilmirәm niyә pәncәrәmlә üzbәüz hardan bilirәm, hә?.. Əsassız şübhәlә-