Page 132 - "Xəzər"

vә nifrәt yuxularına qәrq etmәyә daim adәtәn, bütün itmiş xatirәlәrim, unu-

hazır olan gecәlәr!.. Lakin indiki boğazla dulmuş qorxularım bir anda qayıdırdı

müqayisәdә mәn mütlәq mövcudiyyәt, – mütәkkәnin içindәki tüklәrin xәncәrә,

divanә bir varlıq olaraq qalırdım. köynәyimin düymәsinin böyüyüb

Tәnhalıqdan qurtulmaq naminә nәslin dәyirman daşına dönmәsindәn qorx-

davam etdirilmәsi üçün insanları bir- urdum. Qorxurdum ki, әlimdәn yerә

birinin ağuşuna atan hәmin o cazibә düşәn lavaş qırıntıları şüşәyә dönüb

hәr bir fәrdin içindә yaşayan vәhşi çiliklәnәr; әgәr yuxuya getsәm, lampa

divanәliyin nәticәsi idi vә bu divanәlik yerә düşәr, dağılar, alışar, bütün şәhәri

yavaş-yavaş ölümünә doğru getdiyinә od götürәr. Qәssab dükanının qaba-

tәәssüflәnmәk kimi bir hisslә çulğaşıb ğında şöngüyüb oturmuş itin ayaqları

qarışırdı... birdәn at nalı kimi sәs çıxarar. Qorx-

Yalnız ölüm yalan deyildi! urdum ki, malını qabağına sәrib otur-

Ölümün varlığı bütün cahil xәyalları, muş yoxsul qoca birdәn qәhqәhә çәkib

bütün xam fikirlәri mәhv edir. Biz gülәr, özü dә elә gülәr, bir dә dayana

132 ölümün balalarıyıq vә bizi hәyatın ağ bilmәz; hәyәtdәki hovuzda gördüyüm

2015 yanlışlıqlarından yalnız o xilas edir. xırda qurdlar birdәn kobraya dönәr;
Ölüm hәyatın dәrinliklәrindә yurd salıb, çarpayımın kәllәsi başdaşına, özü

bizi sәslәyir, yanına çağırır. Hәlә insan qәbrә çevrilәr, qapaq kimi açılıb mәni

dilini anlamadığımız çağlarda belә ağuşuna alar, mәrmәr dişlәrini qıfıllayar,

hәrdәn elә oynaya-oynaya yerimizdә mәni içindә dәfn edәr. Qorxurdum

donub qalırıq. Bax, onda biz ölümün birdәn sәsim tutular, nә qәdәr çığırsam

sәsini eşidirik. Vә bütün hәyatımız da, kimsә eşidib kömәyimә gәlmәz...

boyu ölüm bizi sәslәyir. Mәgәr adamlar Elә hey uşaqlığımı yadıma salmaq

hәrdәn heç bir sәbәb olmadan dәrin istәyirdim. Bu xatirәlәrin qabağı

fikrә getmirlәr? Elә dәrin fikrә ki, açılanda da, onları hәr hüceyrәmlә,

zaman, mәkan haqda tәsәvvürlәrimiz hәr sinirimlә duyurdum – hәmin günlәr

Sadiq Hidayәt. Kor bayquş belә yox olur vә özümüzә gәlәndә hәyatımın әn ağır, әn әzablı günlәrinә

nәlәr düşündüyümüzü xatırlaya bilmirik. dönürdü!

Heç olmayıb sizdә? Belә düşüncә- Öskürürdüm. Qәssab dükanının

lәrdәn sonra adamın özünә dönmәsi, qabağındakı arıq yabıların öskürәyi

әtrafındakı dünya ilә әlaqәlәrini kimi bir öskürәk bütün vücudumu

bәrqәrar etmәsi xeyli zәhmәt istәyir. titrәdib mәni qorxudurdu; boğazımı

Bax bu, elә ölümün sәsi, onun arıtlamaq istәyәndә, sinәmә әziyyәt

çağırışıdır. verәn bәlğәmi çıxaranda, qan görә-

Nәm, tәr qoxuyan yatağımda uza- cәyimdәn dәli kimi qorxurdum. Qan...

nanda, göz qapaqlarım ağırlaşıb bağ- bu ilıq vә şor dadan hәyat şirәsi vә bir

lanmaq, özüm isә bitmәz bir gecәnin dә daimi ölüm xofu – bütün ümidlәri

zülmәtinә tәslim olmaq istәyәndә, yeyib bitirәn xof, qorxularımın ekiz