Page 129 - "Xəzər"
P. 129
ınlaşırdınsa, görürdün, ağzından hazırlamışdı. Qalxıb hәmin otağa 129
gәlәn iki damcı qan paltarının keçdim, pәncәrәnin qarşısında otur- 2015
yaxalığında quruyub qalıb. Toxunan dum. Burdan, yuxarıdan baxanda
kimi dә başları qopub yerә düşürdü. evimizin qabağındakı xırdavatçı qoca Sadiq Hidayәt. Kor bayquş
görünmürdü. Bircә qәssabı görә
Bir qәssab dükanına çatıb qarşısın- bilirdim – pәncәrәnin sol küncündәn.
da ayaq saxladım. Hәmişә evimizlә Lakin aşağıdan, öz pәncәrәmdәn
üzbәüz oturan nimdaş paltarlı qocaya baxarkәn onun mәnә ağır, lәng, qorxulu
bәnzәyәn birisini gördüm. Boynuna gәlәn hәrәkәtlәri burdan cılız, gülmәli
şal dolamışdı, әlindә bıçaq vardı; qızar- görünürdü – elә bil bu adam heç
mış, iltihablı, sanki qapaqları olmayan qәssab deyildi, sadәcә, qәssab rolunu
gözlәri ilә mәnә baxırdı. İstәdim әlindәki oynayırdı. Bir dә gördüm, dükana hәr
bıçağı alım, başı qopub yerә düşdü. yanından iki qoyun cәmdәyi asılmış,
Dәli bir qorxu içindә qaçmağa başla- vәrәmli adamlar kimi quru-quru öskürәn
dım. Küçәlәrdәn yüyürә-yüyürә keçir- iki yabı gәtirdilәr.
dim vә kimi görürdümsә, hamısı yerin-
dә quruyub qalmışdı. Qorxudan çönüb Qәssab yağlı әllәrini bığlarına çәkә-
baxa da bilmirdim. Qayınatamgilә çәkә cәmdәklәrә müştәri gözüylә baxdı
çatanda, gördüm ki, qaynım – hәmin vә ikisini seçib dükanındakı qarmaqlar-
o fahişә arvadımın qardaşı sәkidә otu- dan asdı. O, qoyunların budlarını xüsusi
rub. Əlimi cibimә salıb iki dәnә süd- mәhәbbәtlә sığallayırdı. Yәqin bu kişi
çörәyi çıxarıb, ona uzatdım. Amma gecәlәr arvadının bәdәninin sığalla-
әlim dәyәn kimi, onun da başı qopub yanda da yadına qoyunlar düşürdü.
düşdü yerә. Dәli kimi qışqırıb yuxudan Belә anlarda yәqin “arvadımı öldürüb
ayıldım... әtini dükanda satsam, gör nә qәdәr
qabağa düşәrdim!” – deyә fikirlәşirdi.
Hava işıqlanmağa tәzә başlamışdı,
qәlbim sürәtlә çırpınırdı vә mәnә elә Dayә otağımı süpürüb qurtardı,
gәlirdi, otağın tavanı başımdan basır, mәn dә öz yerimә döndüm vә bir
divarlar isә o qәdәr qalınlaşmışdı, az qәrara gәldim – dәhşәtli bir qәrara.
qalırdı sinәm yırtıla. Qarşımdakı heç Əslindә, indinin qәrarı deyildi, bu fikrә
nәyi aydın görә bilmirdim, gözlәrimә çoxdan düşmüşdüm. İçәri otağa
tor gәlmişdi. Bir müddәt belәcә, dәhşәt keçdim, sümükdәstә bıçağımı mücrü-
içindә uzanıb qaldım – mәnasız dәn çıxarıb әbamın әtәyiylә tiyәsini
baxışlarımı tavanın tirlәrinә dikmişdim, tәmizlәdim, sonra onu mütәkkәnin
onları tәkrar-tәkrar sayırdım. Gözlәrimi altında gizlәtdim. Bilmirәm, әt doğrayan
bәrk-bәrk yumdum, qapının necә qәssabın hәrәkәtlәrindә nә vardı –
açıldığını eşitdim – dayә otağımı qoyun budlarını doğrayır, tәrәzidә çәkir,
süpürmәyә gәlmişdi. O, sәhәr ye- sonra da doğranmış әt qalaqlarına
mәyimi başqa otaqda, ikinci mәrtәbәdә razılıq hissiylә baxırdı... Bu hәrәkәtlәrdә
gәlәn iki damcı qan paltarının keçdim, pәncәrәnin qarşısında otur- 2015
yaxalığında quruyub qalıb. Toxunan dum. Burdan, yuxarıdan baxanda
kimi dә başları qopub yerә düşürdü. evimizin qabağındakı xırdavatçı qoca Sadiq Hidayәt. Kor bayquş
görünmürdü. Bircә qәssabı görә
Bir qәssab dükanına çatıb qarşısın- bilirdim – pәncәrәnin sol küncündәn.
da ayaq saxladım. Hәmişә evimizlә Lakin aşağıdan, öz pәncәrәmdәn
üzbәüz oturan nimdaş paltarlı qocaya baxarkәn onun mәnә ağır, lәng, qorxulu
bәnzәyәn birisini gördüm. Boynuna gәlәn hәrәkәtlәri burdan cılız, gülmәli
şal dolamışdı, әlindә bıçaq vardı; qızar- görünürdü – elә bil bu adam heç
mış, iltihablı, sanki qapaqları olmayan qәssab deyildi, sadәcә, qәssab rolunu
gözlәri ilә mәnә baxırdı. İstәdim әlindәki oynayırdı. Bir dә gördüm, dükana hәr
bıçağı alım, başı qopub yerә düşdü. yanından iki qoyun cәmdәyi asılmış,
Dәli bir qorxu içindә qaçmağa başla- vәrәmli adamlar kimi quru-quru öskürәn
dım. Küçәlәrdәn yüyürә-yüyürә keçir- iki yabı gәtirdilәr.
dim vә kimi görürdümsә, hamısı yerin-
dә quruyub qalmışdı. Qorxudan çönüb Qәssab yağlı әllәrini bığlarına çәkә-
baxa da bilmirdim. Qayınatamgilә çәkә cәmdәklәrә müştәri gözüylә baxdı
çatanda, gördüm ki, qaynım – hәmin vә ikisini seçib dükanındakı qarmaqlar-
o fahişә arvadımın qardaşı sәkidә otu- dan asdı. O, qoyunların budlarını xüsusi
rub. Əlimi cibimә salıb iki dәnә süd- mәhәbbәtlә sığallayırdı. Yәqin bu kişi
çörәyi çıxarıb, ona uzatdım. Amma gecәlәr arvadının bәdәninin sığalla-
әlim dәyәn kimi, onun da başı qopub yanda da yadına qoyunlar düşürdü.
düşdü yerә. Dәli kimi qışqırıb yuxudan Belә anlarda yәqin “arvadımı öldürüb
ayıldım... әtini dükanda satsam, gör nә qәdәr
qabağa düşәrdim!” – deyә fikirlәşirdi.
Hava işıqlanmağa tәzә başlamışdı,
qәlbim sürәtlә çırpınırdı vә mәnә elә Dayә otağımı süpürüb qurtardı,
gәlirdi, otağın tavanı başımdan basır, mәn dә öz yerimә döndüm vә bir
divarlar isә o qәdәr qalınlaşmışdı, az qәrara gәldim – dәhşәtli bir qәrara.
qalırdı sinәm yırtıla. Qarşımdakı heç Əslindә, indinin qәrarı deyildi, bu fikrә
nәyi aydın görә bilmirdim, gözlәrimә çoxdan düşmüşdüm. İçәri otağa
tor gәlmişdi. Bir müddәt belәcә, dәhşәt keçdim, sümükdәstә bıçağımı mücrü-
içindә uzanıb qaldım – mәnasız dәn çıxarıb әbamın әtәyiylә tiyәsini
baxışlarımı tavanın tirlәrinә dikmişdim, tәmizlәdim, sonra onu mütәkkәnin
onları tәkrar-tәkrar sayırdım. Gözlәrimi altında gizlәtdim. Bilmirәm, әt doğrayan
bәrk-bәrk yumdum, qapının necә qәssabın hәrәkәtlәrindә nә vardı –
açıldığını eşitdim – dayә otağımı qoyun budlarını doğrayır, tәrәzidә çәkir,
süpürmәyә gәlmişdi. O, sәhәr ye- sonra da doğranmış әt qalaqlarına
mәyimi başqa otaqda, ikinci mәrtәbәdә razılıq hissiylә baxırdı... Bu hәrәkәtlәrdә
