Page 131 - "Xəzər"
P. 131
rk dә elә! Elә qocalar var ölümlәrini bihәya, sırtıq, acgöz, fırıldaq, çoban 131
tәbәssümlә qarşılayırlar. Onlar ölәndә, kimi kobud, gözlәrindәn hәsәd yağan 2015
elә bil yuxuya gedirlәr; sanki şamdırlar, adamlar üçün olduğunu hiss edirdim.
ehmallıca sönüb gedirlәr. Yaxşı, bәs Dünya, onun özünә layiq mәziyyәtlәrlә Sadiq Hidayәt. Kor bayquş
cavan, hәlә güclü bir gәnc qәfil ölәndә, yaranmış, yerin vә göyün güclülәri
bәdәninin bir hissәsi ölümlә çarpışanda qarşısında sürünüb qәssabxana qaba-
necә olur? Görәsәn, hansı hisslәr ğındakı ac tula kimi bir parça içalat al-
keçirir o? maq ümidiylә quyruq bulamağı baca-
ranlar üçündür... O dünya haqda fikirlәr
Ölüm haqda, cismimin parçalanıb mәni, doğrudan, әldәn salır, üzürdü.
çürümәsi haqda tez-tez düşünürәm. Yox, mәn bu ürәkbulandırıcı dünyalar-
Bu, o qәdәr tez-tez olur ki, artıq heç dan, rәzil obrazlardan bezmişdim!
qorxmuram. Əksinә, mәn sidq-ürәkdәn Bәyәm, Allah mәni öz dünyalarına
ölmәk, tamam çürüyüb mәhv olmaq baxmağa zorla mәcbur edәcәk qәdәr
istәyirәm. Qorxduğum yeganә şey cis- qәddardır?
mimin hissәciklәrinin bu qara kütlәyә
keçmәsi idi. Bu barәdә düşünmәk Mәn yalan söylәyә bilmәrәm, bu
mәnim üçün mәşәqqәt idi. Hәrdәn fikirdә dә deyilәm. Əgәr başqa bir
istәyirdim, ölәndәn sonra uzun, hәssas hәyatdan keçmәyә mәcbur qalsam
barmaqları olan bir әlә çevrilim, bәdә- belә, istәrdim hisslәrim kütlәşmiş, do-
nimin bütün hissәciklәrini tәk-tәk, nuq olaydı – bu qәdәr hәssas olmayay-
sәliqәylә bir yerә yığım, “bunlar mәnim- dım. Bax, onda Linqam mәbәdinin sü-
dir” deyib, qoymayım qara camaatın tunlarının kölgәsindә özüm üçün ya-
bәdәninә keçә... şayardım. Kaş orda elә bir güşә tapıb
uzanaydım ki, gün gözümә döymәyә,
Bәzәn mәnә elә gәlirdi, indi gör- adamların sәs-küyünü, hәyatın nәfәsini
düklәrimi ölәnlәrin hamısı görür. Çaş- duymayaydım.
qınlıq da, qorxu da, dәhşәt dә, yaşa-
maq hәvәsi dә yavaş-yavaş ölәziyir, Öz içimә nә qәdәr çox qapılırdımsa,
onların mәnә öyrәtdiklәrini, tәlqin başqalarının sәs-sәdasını o qәdәr çox
etdiklәrini bircә-bircә beynimdәn necә duyurdum. Öz sәsim isә qışda bir yu-
atdığımı hiss edir, xüsusi bir hüzur vaya girib yazadәk gizlәnәn
tapırdım. İndi mәni cәlb edәn yeganә heyvanlarınki kimi, elә boğazımın içindә
şey ölümdәn sonrakı mütlәq yoxluq gömülürdü. Mәn indi içdәn gәlәn
idi. O dünyadakı hәyat haqda düşün- nalәlәrin boğulub susdurulduğu bir
cәlәr mәni әldәn salır, yorurdu. Guya boğaz idim. Arxamda gizlәnәn tәnhalıq
mәn yaşadığım bu dünyanın hәyatına әbәdiyyәt әrәfәsindәki gecәnin zül-
uyğunlaşa bildim ki? O dünyadakı mәtitәk boş, әzici idi. Zülmәti qәliz,
hәyat axı mәnim nәyimә gәrәk idi? saqqız kimi yapışqanlı, xәstәhal, tәnha
Bu hәyatın mәnlik olmadığını, onun şәhәrlәrin üstünә enib onları şәhvәt
tәbәssümlә qarşılayırlar. Onlar ölәndә, kimi kobud, gözlәrindәn hәsәd yağan 2015
elә bil yuxuya gedirlәr; sanki şamdırlar, adamlar üçün olduğunu hiss edirdim.
ehmallıca sönüb gedirlәr. Yaxşı, bәs Dünya, onun özünә layiq mәziyyәtlәrlә Sadiq Hidayәt. Kor bayquş
cavan, hәlә güclü bir gәnc qәfil ölәndә, yaranmış, yerin vә göyün güclülәri
bәdәninin bir hissәsi ölümlә çarpışanda qarşısında sürünüb qәssabxana qaba-
necә olur? Görәsәn, hansı hisslәr ğındakı ac tula kimi bir parça içalat al-
keçirir o? maq ümidiylә quyruq bulamağı baca-
ranlar üçündür... O dünya haqda fikirlәr
Ölüm haqda, cismimin parçalanıb mәni, doğrudan, әldәn salır, üzürdü.
çürümәsi haqda tez-tez düşünürәm. Yox, mәn bu ürәkbulandırıcı dünyalar-
Bu, o qәdәr tez-tez olur ki, artıq heç dan, rәzil obrazlardan bezmişdim!
qorxmuram. Əksinә, mәn sidq-ürәkdәn Bәyәm, Allah mәni öz dünyalarına
ölmәk, tamam çürüyüb mәhv olmaq baxmağa zorla mәcbur edәcәk qәdәr
istәyirәm. Qorxduğum yeganә şey cis- qәddardır?
mimin hissәciklәrinin bu qara kütlәyә
keçmәsi idi. Bu barәdә düşünmәk Mәn yalan söylәyә bilmәrәm, bu
mәnim üçün mәşәqqәt idi. Hәrdәn fikirdә dә deyilәm. Əgәr başqa bir
istәyirdim, ölәndәn sonra uzun, hәssas hәyatdan keçmәyә mәcbur qalsam
barmaqları olan bir әlә çevrilim, bәdә- belә, istәrdim hisslәrim kütlәşmiş, do-
nimin bütün hissәciklәrini tәk-tәk, nuq olaydı – bu qәdәr hәssas olmayay-
sәliqәylә bir yerә yığım, “bunlar mәnim- dım. Bax, onda Linqam mәbәdinin sü-
dir” deyib, qoymayım qara camaatın tunlarının kölgәsindә özüm üçün ya-
bәdәninә keçә... şayardım. Kaş orda elә bir güşә tapıb
uzanaydım ki, gün gözümә döymәyә,
Bәzәn mәnә elә gәlirdi, indi gör- adamların sәs-küyünü, hәyatın nәfәsini
düklәrimi ölәnlәrin hamısı görür. Çaş- duymayaydım.
qınlıq da, qorxu da, dәhşәt dә, yaşa-
maq hәvәsi dә yavaş-yavaş ölәziyir, Öz içimә nә qәdәr çox qapılırdımsa,
onların mәnә öyrәtdiklәrini, tәlqin başqalarının sәs-sәdasını o qәdәr çox
etdiklәrini bircә-bircә beynimdәn necә duyurdum. Öz sәsim isә qışda bir yu-
atdığımı hiss edir, xüsusi bir hüzur vaya girib yazadәk gizlәnәn
tapırdım. İndi mәni cәlb edәn yeganә heyvanlarınki kimi, elә boğazımın içindә
şey ölümdәn sonrakı mütlәq yoxluq gömülürdü. Mәn indi içdәn gәlәn
idi. O dünyadakı hәyat haqda düşün- nalәlәrin boğulub susdurulduğu bir
cәlәr mәni әldәn salır, yorurdu. Guya boğaz idim. Arxamda gizlәnәn tәnhalıq
mәn yaşadığım bu dünyanın hәyatına әbәdiyyәt әrәfәsindәki gecәnin zül-
uyğunlaşa bildim ki? O dünyadakı mәtitәk boş, әzici idi. Zülmәti qәliz,
hәyat axı mәnim nәyimә gәrәk idi? saqqız kimi yapışqanlı, xәstәhal, tәnha
Bu hәyatın mәnlik olmadığını, onun şәhәrlәrin üstünә enib onları şәhvәt
