Page 40 - 2017-4

tapşırdığı vaxt hörmətli centlmenlər ciddi da, bu bağlı qapının arxasında indi miss

görkəmdə və sükut içində siqar çəkirdi- Kentonun ağladığını əminliklə hiss etdi-

lər. yim həmin dəqiqə. Mənim bu əminliyim

Gecədən çox keçmiş arxa qapının pil- heç nəyə əsaslanmırdı, – əlbəttə, hönkürtü

ləkənlərini düşəndə addım səsləri xüsu- səsi eşitməmişdim – ancaq bununla be-

silə bərkdən çıxır; şübhəsiz, miss Kento- lə, şübhə etmirdim ki, qapını döyüb otağa

nun diqqətini də bu çəkdi. Çünki qaranlıq girsəm, onu göz yaşları içində görəcəm.

xidmət koridoru ilə gedəndə qonaq otağı- Nə qədər dayandığımı xatırlamıram; on-

nın qapısı açıldı və işıqlı otağın fonunda da mənə elə gəldi ki, çox dayanmışam,

onun silueti kandarda göründü. ancaq əslində, bir neçə saniyə olardı,

– Hələ də yuxarı, öz qonaq otağınıza çünki yuxarıya tələsməliydim, ölkənin

qalxmadığınıza heyrətləndim, miss Ken- görkəmli simaları orada portveyn gözlə-

ton, – yanından keçəndə dedim. yirdilər, ona görə əsassız gecikməni özümə

– Mister Stivens, sizə çox səfeh şey- müsaidə etməyim istisnadır.

lər danışdım. Qonaq otağına qayıdanda centlmen-

– Bağışlayın, miss Kenton, məhz elə lərin yenə ciddi görkəmdə olduqlarını

40 indi söhbət eləməyə asudə vaxtım yox- gördüm. Ancaq ümumi ab-havanı dəyər-
dur. ləndirməyə vaxtım olmadı, çünki içəri gir-

2017 – Mister Stivens, əvvəl dediklərimi məyə macal tapmamış, zati-aliləri sinini

ürəyinizə salmayın. Sadəcə səfeh şeylər əlimdən alıb dedi:

danışdım. – Sağ olun, Stivens, qalanını özüm

– Əvvəl dediklərinizi ürəyimə salma- edərəm. Gedə bilərsiniz.

mışam, miss Kenton. Üstəlik, nə dediyi- Yenə hollu keçib, qapının ağzında hə-

nizi artıq xatırlamıram da. Yuxarıda çox mişəki yerimi tutdum. Bir saat, bir saata

mühüm hadisə baş verir, sizinlə dilxoşluq yaxın, yəni centlmenlər gedənə qədər

eləməyə indi sadəcə vaxtım yoxdur. Məs- orada dayandım, çünki postumu tərk et-

ləhət görərdim, gedib yatasınız. məyim üçün elə bir şey baş vermədi. Bu-

Kazuo İşiquro. O günlərdən qalanlar Bu sözləri deyib tələsik mətbəxə qə- nunla belə, həmin saat həmişəlik yadım-

dər getmişdim ki, koridor yenə qaranlıq- da qaldı. Əvvəl – bunu etiraf etməyə ha-

laşdı və miss Kentonun qapını örtdüyünü zıram – ovqatım xeyli pis idi. Sonra qəri-

anladım. bə bir şey oldu – nəsə ruh yüksəkliyi hiss

Deyilən çaxırı zirzəmidə tapıb, onu is- eləməyə başladım. Onda bu hissin səbə-

tifadə etmək üçün lazımi görkəmə salana bini nə dərəcədə başa düşdüyümü xatır-

kimi bir az vaxtım getdi. Ona görə miss lamıram, ancaq indi xəyalən o günlərə

Kentonla qısa söhbətdən sonra bu dəfə qayıdanda bunu izah etmək elə də çətin

əlimdə sini yenə koridordan keçməli ol- deyil. İndicə “tutduğum vəzifəyə uyğun

dum. Miss Kentonun qapısına yaxınla- ləyaqət nümayiş etdirib”, çox çətin bir ge-

şanda yarıqdan süzülən işıqdan onun hə- cənin öhdəsindən gəlmişdim, həm də elə

lə də öz otağında olduğunu anladım. Yad- öhdəsindən gəlmişdim ki, mənim yerim-

daşımda qalan – indi buna əminəm – də olsa, hətta atam da qürur duyardı.

məhz həmin dəqiqədir, koridorun qaranlı- Hollun o biri tərəfində gözümü zillədiyim

ğında əlimdə sini donub-qaldığım, lap ya- qapının arxasında, indicə öz vəzifəmi ye-

xında, məndən vur-tut bir neçə fut aralı- rinə yetirdiyim otaqda isə Avropanın qüdrətli