Page 290 - 2017-4
P. 290
Si sözünü bitirmədi. Divana oturub, dim. Onlarsız mənə yaman ağır idi. Xə-
rəngbərəng parçaları bir-bir seçib-ayır- calətimi özümdən gizlətmək üçün dərdin
mağa başladı. Arabir əlinin dalı ilə yana- arxasında daldalanmışdım.
ğını silirdi. Sonra Si mənə dedi ki, hər yanda –
Frenk həyətə çıxdı. Var-gəl edir, ürə- evdə, havada, buludlarda doğulmamış qı-
yinin çırpıntısını duyurdu. Qızın başına zın təbəssümünü görür. Bu, məni karıx-
belə bir şeyi necə gətirmək olar axı? Dok- dırırdı. Bəlkə, heç o körpə Sinin onu nə
tor! Nəyə görə axı?! Dolan gözlərini tez- vaxtsa doğacağını gözləmirdi. Bəlkə, ar-
tez qırpdı – uşaqlıqdan ağlamırdı. Heç tıq doğulmuşdu da, ölmüşdü də və indi
Maykı qucağında tutanda, Staffın qulağı- özümü toparlayıb onun necə öldüyünü
na nəsə pıçıldayanda da gözləri belə danışacağımı gözləyirdi.
acışmamışdı. Düzdür, hərdən torlanırdı, Koreyalı qızın sifətinə mən atəş aç-
amma yenə ağlamırdı. Heç vaxt ağlamır- dım.
dı. Bir dəfə də ağlamamışdı. O, mənə toxunmuşdu.
Çaşqın halda, dərin həyəcan içində Mənə “nəm-nəm” demişdi.
290 fikirləşdi ki, bu xəbərin öhdəsindən gəzə- Məni coşdurmuşdu.
2017 gəzə daha asan gəlmək olar. Yola çıxdı, Uşaq. Qız.
arxa həyətlər boyu uzanan cığırla getdi. Fikirləşmirdim. Fikirləşməməliydim.
Hərdən yanından ötən, eyvanlarında iş Yaxşısı budur, qoy ölsün.
görən qonşulara əl eləyir, nə vaxtsa bu Yaşamasına necə izin verə bilərdim –
yerlərdən zəhləsi getdiyinə inana bilmir- axı məni elə yerə endirmişdi ki, elə bilir-
di. Buralar indi ona yeni, qədim, təhlükə- dim mən orada ola bilmərəm...
siz görünürdü. Gah çay, gah çeşmə, gah Özümdən necə xoşum gələ bilərdi,
da lilli arxın – Bədbəxtin sahilinə çatıb necə özüm ola bilərdim ki, özümü şalva-
maqnoliyanın altında çömbəldi. Bacısı- rımın qabağını açıb dadına baxmasına
nın içalatını tökmüşdülər, onu qısır elə- imkan verəcək qədər alçaltdım.
mişdilər, amma sındıra bilməmişdilər. O, Növbəti gün də, o biri gün də – ye-
Toni Morrison. evə qayıdış həqiqəti bilir, onunla yaşaya da bilər, ad- mək qalıqlarının dalınca gəldiyi hər gün
yal da tikər. Frenk qəlbini narahat edən belə etdim.
başqa şeylər haqda da fikirləşib çıxış yo- O, necə adam idi?
lu axtarmağa başladı... Həyatında nə vaxtsa həmin o porta-
ğalın bədəlini ödəyəcəyini fikirləşərdi-
14 mi?
Elə bu dəqiqə sənə nəsə deməliyəm. Sən yazmağa davam edə bilərsən,
Bütün həqiqəti deməliyəm. Səni də, özümü amma həqiqəti də bilməlisən.
də aldadırdım. Səndən gizlədirdim, çünki
özümdən gizlədirdim. Həlak olmuş dost- 15
larımın dərdini çəkməyimlə fəxr edirdim. Ertəsi gün səhər süfrə arxasında otu-
Onları çox sevirdim, xilas etmək istəyir- randa Si yenə özünə əmin, şən, işgüzar
rəngbərəng parçaları bir-bir seçib-ayır- calətimi özümdən gizlətmək üçün dərdin
mağa başladı. Arabir əlinin dalı ilə yana- arxasında daldalanmışdım.
ğını silirdi. Sonra Si mənə dedi ki, hər yanda –
Frenk həyətə çıxdı. Var-gəl edir, ürə- evdə, havada, buludlarda doğulmamış qı-
yinin çırpıntısını duyurdu. Qızın başına zın təbəssümünü görür. Bu, məni karıx-
belə bir şeyi necə gətirmək olar axı? Dok- dırırdı. Bəlkə, heç o körpə Sinin onu nə
tor! Nəyə görə axı?! Dolan gözlərini tez- vaxtsa doğacağını gözləmirdi. Bəlkə, ar-
tez qırpdı – uşaqlıqdan ağlamırdı. Heç tıq doğulmuşdu da, ölmüşdü də və indi
Maykı qucağında tutanda, Staffın qulağı- özümü toparlayıb onun necə öldüyünü
na nəsə pıçıldayanda da gözləri belə danışacağımı gözləyirdi.
acışmamışdı. Düzdür, hərdən torlanırdı, Koreyalı qızın sifətinə mən atəş aç-
amma yenə ağlamırdı. Heç vaxt ağlamır- dım.
dı. Bir dəfə də ağlamamışdı. O, mənə toxunmuşdu.
Çaşqın halda, dərin həyəcan içində Mənə “nəm-nəm” demişdi.
290 fikirləşdi ki, bu xəbərin öhdəsindən gəzə- Məni coşdurmuşdu.
2017 gəzə daha asan gəlmək olar. Yola çıxdı, Uşaq. Qız.
arxa həyətlər boyu uzanan cığırla getdi. Fikirləşmirdim. Fikirləşməməliydim.
Hərdən yanından ötən, eyvanlarında iş Yaxşısı budur, qoy ölsün.
görən qonşulara əl eləyir, nə vaxtsa bu Yaşamasına necə izin verə bilərdim –
yerlərdən zəhləsi getdiyinə inana bilmir- axı məni elə yerə endirmişdi ki, elə bilir-
di. Buralar indi ona yeni, qədim, təhlükə- dim mən orada ola bilmərəm...
siz görünürdü. Gah çay, gah çeşmə, gah Özümdən necə xoşum gələ bilərdi,
da lilli arxın – Bədbəxtin sahilinə çatıb necə özüm ola bilərdim ki, özümü şalva-
maqnoliyanın altında çömbəldi. Bacısı- rımın qabağını açıb dadına baxmasına
nın içalatını tökmüşdülər, onu qısır elə- imkan verəcək qədər alçaltdım.
mişdilər, amma sındıra bilməmişdilər. O, Növbəti gün də, o biri gün də – ye-
Toni Morrison. evə qayıdış həqiqəti bilir, onunla yaşaya da bilər, ad- mək qalıqlarının dalınca gəldiyi hər gün
yal da tikər. Frenk qəlbini narahat edən belə etdim.
başqa şeylər haqda da fikirləşib çıxış yo- O, necə adam idi?
lu axtarmağa başladı... Həyatında nə vaxtsa həmin o porta-
ğalın bədəlini ödəyəcəyini fikirləşərdi-
14 mi?
Elə bu dəqiqə sənə nəsə deməliyəm. Sən yazmağa davam edə bilərsən,
Bütün həqiqəti deməliyəm. Səni də, özümü amma həqiqəti də bilməlisən.
də aldadırdım. Səndən gizlədirdim, çünki
özümdən gizlədirdim. Həlak olmuş dost- 15
larımın dərdini çəkməyimlə fəxr edirdim. Ertəsi gün səhər süfrə arxasında otu-
Onları çox sevirdim, xilas etmək istəyir- randa Si yenə özünə əmin, şən, işgüzar