Page 294 - 2017-4

yüyürə gəlmişdi. Arxa cibindən xətkeş hündür otların arasından boylanıb adamı

uzunluqda, sürtüb parlatdığı taxta parça- qorxudurdu. Si gəldikləri yeri tanıyıb de-

sı çıxırdı. Əlində bel də vardı. di:

Si başını yırğaladı. Naxışları bir bala- – Burda hər şey yanıb ki... Heç bilmir-

ca cansıxıcı olsa, rənglər uğursuz seçilsə dim. Sən bilirdin?

belə, ilk əl işini çox qiymətləndirirdi. Qar- – Mənə Salem dedi. Ora getməyəcə-

daşının bərk tərlədiyindən, baxışlarında- yik.

kı qətiyyətdən duydu ki, bu, onun üçün Frenk gündən qorunmaq üçün əlini

nəsə çox vacib bir işdir. Səndəllərini ayaq- gözlərinin üstünə qoydu, sonra da buru-

larına həvəssiz keçirdi, adyalın uğursuz lub dağılmış çəpər boyu irəliləməyə baş-

çıxmasından təəssüflənə-təəssüflənə onun ladı. Qəfil dayandı, ayaqlarını yerə vura-

dalınca getdi. Frenk adyalı çiynində apa- vura torpağı yoxlamağa başladı – bəzən

rırdı, kimsə onları görsəydi, elə biləcəkdi, ləngiyir, elə bil nəsə axtarırdı. Axırda ax-

balıq tutmağa gedirlər. Saat beşdə? Bel- tardığını tapdı.

lə? İnanmalı deyildi. – Hə, – dedi. – Buradı.

294 Qəsəbənin başına çatıb araba yoluna Adyalı ona verib qazmağa girişdi.

2017 – uşaq vaxtı getdikləri həmin o yola Çox xırda sümüklər idi... Paltar qalıq-

döndülər. Si nazik səndəllərində arabir ları çürümüşdü... Amma kəllə tər-təmiz

daşlara ilişib səndələdiyinə görə Frenk idi, gülümsünürdü.

sürətini yavaşıdıb bacısının əlindən tut- Si dodağını dişlədi ki, üzünü yana çe-

du. Ondan nəsə soruşmaq faydasız idi. virməsin, özü ilə bacarmayan, yer üzündə

Əl-ələ tutub tanımadıqları yerlərə keçmiş baş verən ölümləri görməkdən çəkinən

zamanlarda getdikləri kimi gedirdilər. Si qorxmuş qıza çevrilməsin. Bu dəfə nə

dinib-danışmırdı. Yenə başqasının dedi- büzüşdü, nə də gözlərini yumdu.

yini elədiyi ona toxunmuşdu, amma daha Frenk sümükləri ehtiyatla, çox ehti-

müqavimət göstərmirdi. “Axırıncı dəfə ol- yatla adyalın üstünə düzdü, çalışdı ki,

sun”, – bunu öz-özünə deyirdi. İstəmirəm sağlığında olduqları kimi düzsün. Adyal

Toni Morrison. evə qayıdış ki, mənim yerimə Frenk qərar versin. bənövşəyi, sarı və tünd-göy rəngli parça-

Qavrayışlar dəyişir: sən böyüyürsən, lardan ibarət kəfənə döndü. Sümükləri

zəmilər, çöllər kiçilir; uşaq üçün yarım sa- adyala büküb uclarını düyünlədilər. Frenk

atlıq intizar bütöv bir gündür. Daşlıqla altı beli bacısına verib adyalı özü götürdü.

mil məsafəni elə uşaq vaxtlarındakı kimi, Yolla geriyə qayıtdılar, Lotusa çatanda

iki saata getdilər, amma onda elə bil bir isə çaya tərəf döndülər. Maqnoliyanı –

ömür sürmüşdü. Həm də sanki evlərin- ortasından çatlamış, başıkəsik, amma di-

dən çox-çox uzaqlara gedib çıxmışdılar. ri – qollarının birini sağa, birini sola aç-

Bir vaxtlar möhkəmliyi elə görünüşündən mış ağacı tez tapdılar. Frenk içində

bəlli olan çəpərin çox yeri aşıb-dağılmışdı, sümüklər olan adyalı onun yanına qoydu

üstündə kəllə şəkli olan eyni cür xəbər- – bu adyal indicə kəfən idi, amma biraz-

darlıq lövhələri ya yoxa çıxmışdı, ya da dan tabut olacaqdı. Si beli ona uzatdı.