Page 281 - 2017-4
P. 281
yat nişanəsi sezilməyən yükü ilə onla- nitar maşını çağırsın və bu yerdə mətbə- 281
rın yanından keçdi. Doktor Bo ona qə- xin qapısını xəstənin qardaşı döymüşdü. 2017
zəblə, amma bir qədər rahat nəzərlərlə Şükür ki, gəlib çıxmışdı. Həm də lap qo-
baxdı. Bu, oğurluq deyildi. Qarət də de- caların dediyi məqamda: sən Ondan xa- Toni Morrison. evə qayıdış
yildi. Ortada zorakılıq yox idi. Bu oğlan, hiş edəndə yox, Onu çağıranda yox, Ona
sadəcə, nə vaxt istəsə, asanlıqla dəyişə ehtiyacın olanda özünü yetirdi. Fikirləşir-
biləcəyi köməkçisini qaçırırdı. Arvadını di ki, indi qız ölsə belə, heç olmasa, ya-
yaxşı tanıdığına görə, bilirdi ki, Saranı, nında, doktorun evində deyil, qardaşının
ən azı, indi dəyişməyə cəsarəti çatmaz. qolları üstündə öləcək.
– Sən lap ağ elədin ha, – üzünü qadı- Sara qapını möhkəm çırpdı, zoğalın
na tutub dilləndi. istidən bürüşmüş çiçəklərindən bir neçə-
si yerə düşdü.
– Yox, ser, – Sara cavab verdi, amma
doktor öz kabinetinə enənə kimi əlini te- Frenk Sini yerə qoydu. Qızın başı
lefondan çəkmədi. onun çiynində idi, heç addımlarını atma-
ğa da cəhd göstərmirdi, özü isə quş lələ-
Əsas qapıdan çıxan Frenk səkidə yi kimi yüngül, çəkisiz idi. Frenk dayana-
dönüb evə baxdı – qapıda, çiçəkləyən cağa çatıb avtobusu uzun müddət gözlə-
zoğalın kölgəsində Sara durmuşdu. Qa- di. Bu vaxt ərzində, az qala, bütün bağ-
dın onlara əl elədi. Ona və Siyə əlvida çalardakı meyvə ağaclarını – armudları,
dedi. Bəlkə, öz işi ilə də vidalaşdı. gilasları, almaları, əncirləri saydı.
Sara yerində hərəkətsiz dayanıb uzaq- Şəhərə sarı gedən avtobus az idi.
laşan bacı-qardaşın dalınca baxırdı. Onu iki nəfər üçün gen-bol bəs eləyəcək
“Şükür”, – o pıçıldadı. Fikirləşirdi ki, bir salonun arxa hissəsinə yolladıqlarından
gün də geciksəydi, gec olacaqdı. Bilirdi məmnun qaldı; heç olmasa, bekar sərni-
ki, doktor xəstələrinə iynələr vurur, özünün şinlər sərxoş qadını sürüyüb avtobusa
düzəltdiyi dərmanlardan verir, hərdən salan adama gözlərini bərəltməyəcəkdi-
kübar dairələrdən olan xanımları abort lər.
da eləyir. Bütün bunlar onu qəti maraq-
landırmır, narahat etmirdi. Amma heç vaxt Onlar avtobusdan enəndə yenə qa-
ağlına gəlməzdi ki, doktor, ümumiyyətlə, nunsuz taksi axtarmalı oldu; belə maşın-
qadın orqanizminin quruluşu ilə həddən lar lisenziyalı taksilərin cərgəsində yox,
ziyadə maraqlanmağa başlayıb, getdikcə bir qədər aralı dururdular. Tapdı, sonra
daha dərinlərə baxmaq üçün cürbəcür da müştərilərin arxa oturacağı çirkləndirə
alətlər quraşdırır. Lakin Sinin arıqladığı- biləcəklərindən qorxan qəribə sürücünü
nı, yorulduğunu, aybaşılarının isə həd- birtəhər dilə tutdu.
dən çox çəkdiyini görəndə qadın qorx-
muş, Sinin ünvanı ona bəlli olan yeganə – Ölüb?
qohumuna məktub yazmışdı. Günlər ke- – Sən maşınını sür.
çirdi. Məktubunun ünvanına çatıb-çatma- – Sürməyinə sürürəm, qardaş, amma
dığını Sara bilmirdi. Özünü toplayıb dok- bilmək istəyirəm, görən, buna görə məni
tora deməyə hazırlaşırdı ki, qız üçün sa- tutmazlar ki.
– Dedim axı, maşınını sür.
rın yanından keçdi. Doktor Bo ona qə- xin qapısını xəstənin qardaşı döymüşdü. 2017
zəblə, amma bir qədər rahat nəzərlərlə Şükür ki, gəlib çıxmışdı. Həm də lap qo-
baxdı. Bu, oğurluq deyildi. Qarət də de- caların dediyi məqamda: sən Ondan xa- Toni Morrison. evə qayıdış
yildi. Ortada zorakılıq yox idi. Bu oğlan, hiş edəndə yox, Onu çağıranda yox, Ona
sadəcə, nə vaxt istəsə, asanlıqla dəyişə ehtiyacın olanda özünü yetirdi. Fikirləşir-
biləcəyi köməkçisini qaçırırdı. Arvadını di ki, indi qız ölsə belə, heç olmasa, ya-
yaxşı tanıdığına görə, bilirdi ki, Saranı, nında, doktorun evində deyil, qardaşının
ən azı, indi dəyişməyə cəsarəti çatmaz. qolları üstündə öləcək.
– Sən lap ağ elədin ha, – üzünü qadı- Sara qapını möhkəm çırpdı, zoğalın
na tutub dilləndi. istidən bürüşmüş çiçəklərindən bir neçə-
si yerə düşdü.
– Yox, ser, – Sara cavab verdi, amma
doktor öz kabinetinə enənə kimi əlini te- Frenk Sini yerə qoydu. Qızın başı
lefondan çəkmədi. onun çiynində idi, heç addımlarını atma-
ğa da cəhd göstərmirdi, özü isə quş lələ-
Əsas qapıdan çıxan Frenk səkidə yi kimi yüngül, çəkisiz idi. Frenk dayana-
dönüb evə baxdı – qapıda, çiçəkləyən cağa çatıb avtobusu uzun müddət gözlə-
zoğalın kölgəsində Sara durmuşdu. Qa- di. Bu vaxt ərzində, az qala, bütün bağ-
dın onlara əl elədi. Ona və Siyə əlvida çalardakı meyvə ağaclarını – armudları,
dedi. Bəlkə, öz işi ilə də vidalaşdı. gilasları, almaları, əncirləri saydı.
Sara yerində hərəkətsiz dayanıb uzaq- Şəhərə sarı gedən avtobus az idi.
laşan bacı-qardaşın dalınca baxırdı. Onu iki nəfər üçün gen-bol bəs eləyəcək
“Şükür”, – o pıçıldadı. Fikirləşirdi ki, bir salonun arxa hissəsinə yolladıqlarından
gün də geciksəydi, gec olacaqdı. Bilirdi məmnun qaldı; heç olmasa, bekar sərni-
ki, doktor xəstələrinə iynələr vurur, özünün şinlər sərxoş qadını sürüyüb avtobusa
düzəltdiyi dərmanlardan verir, hərdən salan adama gözlərini bərəltməyəcəkdi-
kübar dairələrdən olan xanımları abort lər.
da eləyir. Bütün bunlar onu qəti maraq-
landırmır, narahat etmirdi. Amma heç vaxt Onlar avtobusdan enəndə yenə qa-
ağlına gəlməzdi ki, doktor, ümumiyyətlə, nunsuz taksi axtarmalı oldu; belə maşın-
qadın orqanizminin quruluşu ilə həddən lar lisenziyalı taksilərin cərgəsində yox,
ziyadə maraqlanmağa başlayıb, getdikcə bir qədər aralı dururdular. Tapdı, sonra
daha dərinlərə baxmaq üçün cürbəcür da müştərilərin arxa oturacağı çirkləndirə
alətlər quraşdırır. Lakin Sinin arıqladığı- biləcəklərindən qorxan qəribə sürücünü
nı, yorulduğunu, aybaşılarının isə həd- birtəhər dilə tutdu.
dən çox çəkdiyini görəndə qadın qorx-
muş, Sinin ünvanı ona bəlli olan yeganə – Ölüb?
qohumuna məktub yazmışdı. Günlər ke- – Sən maşınını sür.
çirdi. Məktubunun ünvanına çatıb-çatma- – Sürməyinə sürürəm, qardaş, amma
dığını Sara bilmirdi. Özünü toplayıb dok- bilmək istəyirəm, görən, buna görə məni
tora deməyə hazırlaşırdı ki, qız üçün sa- tutmazlar ki.
– Dedim axı, maşınını sür.
