Page 279 - 2017-4
P. 279
. Bərk şeypur səsindən özünə gələnə- bəsit ritm çalırdı. Dinləyicilər ehtiramla al- 279
cən gəzdi. Səs yarımzirzəminin açıq pən- qışladılar. Ardınca səhnəyə parlaq göy 2017
cərəsindən gəlirdi, ora qısa pilləkən enir- paltar geymiş qadın və başqa pianoçu
di. Şeypurun səsi qulaq asanların razılıq çıxdı. Qadın “Torağay”in bir neçə taktını Toni Morrison. evə qayıdış
nidalarıyla qarşılanırdı. İndi onun ovqa- oxuyub sketə keçdi, auditoriyanı qızışdır-
tıyla səsləşən yeganə şey elə həmin şey- dı.
purun səsi idi. Frenk ora endi. Blüzdən,
romantik sevgi nəğmələrindən çox, bi- Frenk zirzəmidən lap axırda çıxdı. Sə-
bopdan1 xoşu gəlirdi. Xirosimadan sonra hər saat dörd idi – taksinin gəlməsinə iki
başqaları kimi musiqiçilər də anlamışdı saat vardı. Başı bayaqkına nisbətən da-
ki, Trumenin bombası hər şeyi dəyişib. ha az ağrıyırdı; səkinin qırağında oturub
Bu dəyişmənin mahiyyətini isə yalnız sket gözləməyə başladı. Maşın gözə dəymir-
və bop2 ifadə edə bilirdi. Kiçik, tüstü ilə di.
dolu otaqda on nəfərə yaxın adam gərgin
halda trioya – şeypur, fortepiano və zərb Nə maşın, nə taksi, nə dost, nə məlu-
alətlərinə qulaq asırdı. Musiqi nömrəsi mat, nə plan – burada şəhər ətrafına ge-
acı bağırsaq kimi elə hey uzanırdı: razı- dəcək maşın tapmaq cəbhə xəttinə ge-
lıqla tərpənən bir neçə başı nəzərə alma- dib-çıxmaqdan daha çətin idi. Səkkizin
sa, heç kəs yerindən qımıldanmırdı. Tüstü yarısında günəmuzd fəhlələr, qulluqçular,
burum-burum burulur, dəqiqələr bir-birinin aşpazlar, otçalanlarla ağzınacan dolu olan
ardınca axırdı. Pianoçunun da, elə şey- avtobusa mindi. Şəhərin qaynar hissə-
purçunun da sifəti tərdən işıldayırdı. Zərb sindən sonra könülsüz, dərinliyində çir-
alətlərini çalan isə qupquru birisi idi. Hiss kab olduğunu bildikləri aydın maviliyə baş
olunurdu ki, bu musiqinin sonu olmaya- vuran qəvvaslar kimi bir-bir könülsüz
caq – o yalnız musiqiçilərin nəfəsi kəsi- düşməyə başladılar... Orada zibil, tullantı
ləndə bitəcək. Şeypurçu müştüyü doda- axtaracaq, mərcan adalarındakı canlılara
ğından çəkdi, pianoçu dillərdə son gəziş- yem olacaq, yosunların naxışı arasında
mələrini etdi, təbilçi isə hələ qurtarma- üzən yırtıcılardan can qurtaracaqdılar. Yır-
mışdı, çalırdı. Bir müddətdən sonra yol- yığış edəcək, bişirib-düşürəcək, yemək
daşları da onun yanına qayıtdı, yəqin ki, aparıb-gətirəcək, yamayacaq, yuyacaq,
yaxşı tanış olduqları mənzərənin şahidi alaq edəcək, biçəcəkdilər.
oldular. Təbilçi artıq cəzb olmuşdu. İndi
onu ritmin özü idarə edirdi. Bir neçə qur- Frenk lövhəni axtarırdı, beynində isə
tarmaq bilməyən dəqiqədən sonra piano- zora əl atmalı olacağı barədə fikirlər zə-
çu qalxdı, şeypurçu da alətini yerə qoy- ruri ehtiyat tədbirlərinə qarışmışdı. Sinin
du. İkilikdə təbilçini stuldan qaldırıb apar- yaşadığı yerdə neyləyəcəyini ağlına gəti-
dılar; əlindəki ağaclar isə eşidilməyən, rə bilmirdi. Bəlkə, həmin o təbilçi kimi,
onu da ritm başına alıb aparacaqdı. Bəl-
1 Bibop – caz üslubunda musiqi kə, onu itələyib çölə çıxaracaqdılar, o isə
2 Sket və bop – caz improvizələri çarəsiz halda əl-qol atacaqdı – indi öz
cən gəzdi. Səs yarımzirzəminin açıq pən- qışladılar. Ardınca səhnəyə parlaq göy 2017
cərəsindən gəlirdi, ora qısa pilləkən enir- paltar geymiş qadın və başqa pianoçu
di. Şeypurun səsi qulaq asanların razılıq çıxdı. Qadın “Torağay”in bir neçə taktını Toni Morrison. evə qayıdış
nidalarıyla qarşılanırdı. İndi onun ovqa- oxuyub sketə keçdi, auditoriyanı qızışdır-
tıyla səsləşən yeganə şey elə həmin şey- dı.
purun səsi idi. Frenk ora endi. Blüzdən,
romantik sevgi nəğmələrindən çox, bi- Frenk zirzəmidən lap axırda çıxdı. Sə-
bopdan1 xoşu gəlirdi. Xirosimadan sonra hər saat dörd idi – taksinin gəlməsinə iki
başqaları kimi musiqiçilər də anlamışdı saat vardı. Başı bayaqkına nisbətən da-
ki, Trumenin bombası hər şeyi dəyişib. ha az ağrıyırdı; səkinin qırağında oturub
Bu dəyişmənin mahiyyətini isə yalnız sket gözləməyə başladı. Maşın gözə dəymir-
və bop2 ifadə edə bilirdi. Kiçik, tüstü ilə di.
dolu otaqda on nəfərə yaxın adam gərgin
halda trioya – şeypur, fortepiano və zərb Nə maşın, nə taksi, nə dost, nə məlu-
alətlərinə qulaq asırdı. Musiqi nömrəsi mat, nə plan – burada şəhər ətrafına ge-
acı bağırsaq kimi elə hey uzanırdı: razı- dəcək maşın tapmaq cəbhə xəttinə ge-
lıqla tərpənən bir neçə başı nəzərə alma- dib-çıxmaqdan daha çətin idi. Səkkizin
sa, heç kəs yerindən qımıldanmırdı. Tüstü yarısında günəmuzd fəhlələr, qulluqçular,
burum-burum burulur, dəqiqələr bir-birinin aşpazlar, otçalanlarla ağzınacan dolu olan
ardınca axırdı. Pianoçunun da, elə şey- avtobusa mindi. Şəhərin qaynar hissə-
purçunun da sifəti tərdən işıldayırdı. Zərb sindən sonra könülsüz, dərinliyində çir-
alətlərini çalan isə qupquru birisi idi. Hiss kab olduğunu bildikləri aydın maviliyə baş
olunurdu ki, bu musiqinin sonu olmaya- vuran qəvvaslar kimi bir-bir könülsüz
caq – o yalnız musiqiçilərin nəfəsi kəsi- düşməyə başladılar... Orada zibil, tullantı
ləndə bitəcək. Şeypurçu müştüyü doda- axtaracaq, mərcan adalarındakı canlılara
ğından çəkdi, pianoçu dillərdə son gəziş- yem olacaq, yosunların naxışı arasında
mələrini etdi, təbilçi isə hələ qurtarma- üzən yırtıcılardan can qurtaracaqdılar. Yır-
mışdı, çalırdı. Bir müddətdən sonra yol- yığış edəcək, bişirib-düşürəcək, yemək
daşları da onun yanına qayıtdı, yəqin ki, aparıb-gətirəcək, yamayacaq, yuyacaq,
yaxşı tanış olduqları mənzərənin şahidi alaq edəcək, biçəcəkdilər.
oldular. Təbilçi artıq cəzb olmuşdu. İndi
onu ritmin özü idarə edirdi. Bir neçə qur- Frenk lövhəni axtarırdı, beynində isə
tarmaq bilməyən dəqiqədən sonra piano- zora əl atmalı olacağı barədə fikirlər zə-
çu qalxdı, şeypurçu da alətini yerə qoy- ruri ehtiyat tədbirlərinə qarışmışdı. Sinin
du. İkilikdə təbilçini stuldan qaldırıb apar- yaşadığı yerdə neyləyəcəyini ağlına gəti-
dılar; əlindəki ağaclar isə eşidilməyən, rə bilmirdi. Bəlkə, həmin o təbilçi kimi,
onu da ritm başına alıb aparacaqdı. Bəl-
1 Bibop – caz üslubunda musiqi kə, onu itələyib çölə çıxaracaqdılar, o isə
2 Sket və bop – caz improvizələri çarəsiz halda əl-qol atacaqdı – indi öz
