Page 275 - 2017-4
P. 275
irdi. Onlar mübahisə edir, dalaşır, gülür, Sonralar Frenk aylar uzunu fikirləşir- 275
bir-birlərinə ilişirdilər həm də bir-birlərini di: “Onları tanıyıram axı. Onları tanıyı- 2017
sevirdilər, amma bundan danışmağa eh- ram, onlar da məni tanıyırlar”. Əgər May-
tiyac duymurdular. kın xoşuna gələ biləcək bir lətifə eşidirdi- Toni Morrison. evə qayıdış
sə, dönürdü ki, ona danışsın... bir saniyə-
Frenk o vaxtacan cəsur deyildi. Sa- lik çaşqınlıqdan sonra anlayırdı ki, o da-
dəcə əmri yerinə yetirir, komandirinin la- ha yoxdur, bir də heç vaxt şaqraq gülüşünü
zım bildiklərini edirdi. Hətta adam öldürən- eşitməyəcək, bütün kazarmanı özünün
də pis də olurdu. İndi isə lap vəhşiyə çev- duzlu zarafatları, kino ulduzlarını təqlidi
rilmişdi – atəş açır, qopmuş bədən əzaları ilə əyləndirməyəcək. Tərxis olunandan
arasında ürpənmədən dolaşırdı. İniltiləri, sonra da, hərdən yolayrıcında durmuş
yalvarışları, demək olar, eşitmirdi. F–51 maşında Staffın profilini görür, yalnız dərd-
düşmən postuna mərmilər tökənəcən be- dən sancan ürəyi ona səhvini anladırdı.
lə oldu. Partlayışdan sonrakı dərin sükut- Özbaşına, qəfil haqlayan xatirələrdən
da bu yalvarışlar ucuz violonçelin bezdiri- gözlərinin önünü yaş pərdəsi örtürdü.
ci sədaları, sallaqxanada qanlı aqibətini Uzun aylar ərzində yalnız içki onun ən
duymuş mal-qaranın böyürtüsü kimi ətra- yaxşı dostlarını, bir də heç vaxt eşidə bil-
fa yayılırdı. Mayk öləndən sonra indi də məyəcəyi, dərdləşməyəcəyi, birlikdə
Frenk cəsur olmuşdu – bu sözü necə is- gülməyəcəyi dostlarını – fəzada pərvaz-
təyirsən, elə də yoz. Koreyalıları, çinliləri lanan meyitləri qova bilirdi.
nə qədər öldürürdüsə, yenə ona azlıq
edirdi. Qanın mis qoxusundan daha ürə- Amma həmin vaxt portağalı götürüb
yi bulanmırdı – o qoxu iştahasını coşdu- gülümsünməyə, “nəm-nəm” deməyə ma-
rurdu. Bir neçə həftədən sonra Kürən də cal tapan, zibillikdə eşələnən qızın ölümünü
parça-parça oldu, Staffın isə qolunun qop- də görürdü...
duğu yerdən qan fışqırdı. Frenk qopmuş
qolu yeddi metr o yandan tapıb özünə Atlantaya gedən qatarda Frenk qəfil-
verdi – qara sancılmışdı. O ikisi – Staffla dən anladı ki, bu xatirələr, bütün ağırlığı-
Kürən yaman dostlaşmışdılar. Kürən kənd na baxmayaraq, onu daha əzmir, iflic elə-
uşağıydı, şimallılarla onlar kimi arası yox mir, çarəsizliyə gömmür. O, bütün dərdlə-
idi, onunku daha çox Corciadan olan üç rini xırdalığınacan xatırlaya bilirdi, amma
oğlanla – ən çox da Staffla tuturdu. İndi sakitləşmək üçün daha içkiyə ehtiyac duy-
hamısı bir parça ət olmuşdu. murdu. Bəlkə, bu, özünü saxlamağın, iç-
məməyin bəhrəsidir?
Frenk atışmanın necə səngidiyini eşit-
mədən gözləyirdi – həkimlər getdi, dəfn Dan yeri söküləndə Çattanuqaya çat-
komandası gəldi. Kürəndən çox az şey mamış, qatar sürətini azaldıb dayandı.
qalmışdı, ona görə də xərəyi başqasının Tezliklə aydın oldu ki, təmirə ehtiyac ya-
qalıqları ilə bölüşdü. Stafforda ayrıca xə- ranıb, buna bir saat, bəlkə, daha çox vaxt
rək qismət oldu, o da qopmuş əlini sinə- lazım olacaq. Sərnişinlərdən kimsə de-
sinə bər-bərk sıxıb uzanmışdı. Ağrısı bey- yindi, bəziləri fürsətdən istifadə edib kon-
ninə çatanacan öldü. duktorun xəbərdarlığına baxmayaraq,
   270   271   272   273   274   275   276   277   278   279   280